به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، نشست نقد و بررسی فیلم «پاسیو» با حضور مریم بحرالعلومی کارگردان، عزیزالله حاجی مشهدی منتقد، کریم امینی و یاسمن ترابی بازیگران فیلم برگزار شد.
عزیزالله حاجی مشهدی گفت: فرهنگسرای ارسباران یکی از پایگاه‌های منظم نمایش فلیم‌های سینماست. سینمای تجربه‌گرا به دلیل مهجور بودن در ایران نیازمند حمایت و پشتیبانی است و اهمیت به خلاقیت جوانان ضروری است.
حاجی مشهدی با یادی از پدر مریم بحرالعلومی منتقد، بازیگر، مدیرتولید در عرصه سینما گفت: ما شاهد فعالیت شاهرخ بحرالعلومی فیلم ساز ، سینا گنجوی تدوین‌گر فرزند عباس گنجوی از تدوین گران مطرح سینما و بامداد بیات فرزند زنده یاد بابک بیات هستیم و جای امیدواری است که هر روز شاهد گستردگی بیشتر خانواده سینما هستیم. وی به کار خوب فیلمبرداری مسعود امینی تیرانی در این فیلم نیز اشاره داشت.
وی درد ادامه افزود: برخی فکر می‌کنند وقتی صحبت هنر و تجربه می‌شود فیلم هنوز سیاه مشق است اما به نظر من سینماگرانی چون هیچکاک پس از نیم قرن فعالیت به فیلم سازی در عرصه هنر و تجربه پرداختند.
این منتقد سینما بیان کرد: فیلم تجربه گرا معمولا برای کشف زبان نو، ارتباط ناشناخته تازه و تمیز، فرم بین محتوای یک اثر چه کلامی چه غیرکلامی است. ما باید روابط بین فرم موجود و غیرموجود اثر را واکاوی کنیم و همه افراد می‌توانند نسبت به فیلم برداشت متفاوتی داشته باشند. این فیلم‌ها به لحاظ تولید، آثاری هستند که با بودجه کم ساخته می‌شوند البته در این فیلم علاوه بر چهره‌های نو شاهد بازی بهناز جعفری و شقایق فراهانی از بازیگران مطرح سینما نیز بودیم. رابرت دنیرو می‌گوید: کار مهم بازیگر این است که نقش کسی را بازی کند که فرسنگ‌ها با او متفاوت است و کاملا به نقش خود نزدیک شود .
مشهدی یادآورشد: کار تجربی رویکرد به فضاهای ضد قصه و داستان است وقتی گره افکنی و تعلیق داریم مخاطب جلب می‌شود و مهمترین ویژگی فیلم تجربه گرای «پاسیو» را نوآوری، خلاقیت‌های زبانی، تصویربرداری و ترکیب‌های صدا و تصویر دانست که اگر غیر از این بود فیلم کلیشه‌ای و ملال آور می‌شد. مانند سکانس‌هایی که پزشک؛ پوران آدم نا امیدی که از آوارگی وحشت داشت را به زندگی بر می‌گرداند و تصمیم او درباره نگه داری فرزندش را تغییر می‌دهد.
مشهدی فضاهای زنانه فیلم و شخصیت پردازی فیلم را مناسب دانست و در ادامه افزود: یک جاهایی در فیلم هیچ صدایی نمی‌شنویم و این‌ها شگردهایی است که حس تعلیق و هیجان را در مخاطب ایجاد می‌کند و از ارکان زبان هنر است.
کریم امینی بازیگر فیلم گفت: نقشم را دوست داشتم چون ویژگی‌های خاصی داشت و از سکانس‌هایی که بازی داشتم لذت می‌بردم.
یاسمن ترابی بازیگر فیلم نیز در ادامه گفت: من وقت بیشتری برای ایفای نقشم داشتم دختری که نامش اکرم است و نام خود را به حمیرا تغییر می‌دهد این کاراکترها هیچ چیز براشون فرق نمی‌کند شاید تک بعدی به نظر می آمدم ولی یک جایی همین آدم پیشنهاد ارتباط با یک مرد متاهل را رد می‌کند.
بحرالعلومی ضمن خیرمقدم به حاضران گفت: با ورودم به ارسباران به یاد علی معلم از متولیان راه اندازی باشگاه فیلم تهران افتادم روحش شاد.
وی در ادامه تاکید کرد: سینمای تجربه گرا برای نگاه به تجربه است سعی کردم با یاد خدا و کمک دوستان و همکاران خوبم، تجربه‌هایم را که سال‌ها در عرصه سینما داشتم در این فیلم به نمایش بگذارم و احساسی که در من و فعالان فیلم جاری بود این بود که فیلم با مخاطب ارتباط خوبی گرفته است.
وی افزود: علاقه‌مند سینمای قصه‌گو هستم و دوست دارم به شخصیت‌ها نزدیک شوم تا فیلم تاثیر گذارتری خلق کنم. در انتخاب بازیگران این فیلم، چالش بین بازیگران مطرح و چهره‌های نو را دوست داشتم و حضور بازیگران چهره هم باعث افتخار ما بود.
حاجی مشهدی یاد آورشد: فیلم به لحاظ تماتیک، مضمونی و درون مایه دو کلید واژه پر رنگ دارد؛ تنهایی و عشق. این تنهایی در اتمسفر و فضای فیلم در بین همه بازیگران دیده می‌شود. اتفاقات فیلم، سویه اخلاقی، پیام‌های انسانی و اخلاقی خوبی دارد بدون شعارهای گل درشت.
مشهدی در بیان دلیل انتخاب نام «پاسیو» برای فیلم بیان کرد: پاسیو جای پرت خانه است هم نورگیر، هم قابل استفاده است ولی در طراحی خانه مکان هدفمندی نیست و در حاشیه قراردارد و فضای بسته‌ای را تداعی می‌کند. در این فیلم همه به دلیل شرایط اجتماعی و فاصله عمیق احساسی تنهایی دارند و نام پاسیو آن را در ذهن مخاطب تداعی می‌کند. وی صحنه‌های آشتی، به صدا در آمدن زنگ در، زایش و تولد را از مفاهیم و پیام‌های خوب فیلم برشمرد.
بحر العلومی در پاسخ به ممیزی فیلم گفت: شش مورد ممیزی فیلم برای جشنواره فیلم فجر را گذراندیم. این فیلم؛ فیلم جزییات است. دیالوگ‌ها با دقت نوشته شده است. عشق، تولد و مردانگی رگه‌های از مفاهیم فیلم است.
کریم امینی در ادامه نشست بیان کرد: با حضور فضای مجازی دوست داشتن‌ها سطحی شده و شخصیت رضا پرنده الان در جامعه کم رنگ شده ولی هنوز هست.
منتقد فیلم تاکید کرد: فیلم به لحاظ شخصیت پردازی رضا با لحن، گویش، نوع نگاه یک تیپ کاملا خاکستری است نه معصوم نه خطاکار است. ما با شخصیت پردازی‌های سنجیده روبه رو هستیم که دچار تحول و تغییر هستند.
بحرالعلومی در جواب سوال یکی از مخاطبان که بیرون آمدن از تنهایی فقط زوجیت نیست اظهار داشت: این فیلم فراجنسیتی است. اندیشه زوجیت، ازدست رفتن همسر یا پدر به خصوص در جامعه سنتی این آشوب، ازدحام، تنهایی آدم‌ها را به تصویرکشید و در هرسنی با هر جنسیتی آزار دهنده است. در جایی از فیلم که پوران چرخ خیاطی خود را نگه می‌دارد تا برای امرار معاش خود و فرزندی که در راه دارد کار کند دیگر اتکا به زوجیت مطرح نیست.
این نشست با پرسش و پاسخ کارگردان و مخاطبان تمام شد.
