به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، فیلم «نبات» ساخته پگاه ارضی عصر یکشنبه ۱۲ خرداد پس از نمایش عمومی با حضور عوامل فیلم در فرهنگسرای ارسباران نقد و بررسی شد. در این نشست پگاه ارضی کارگردان، ستایش محمودی بازیگر و کورش جاهد منتقد سینما حضور داشتند.
در این نشست کورش جاهد ایده فیلم و ارتباط کلامی پدر و دختر در فیلم را مثبت ارزیابی کرد و افزود: با ورود سایه مادر نبات، فیلم بیشتر به سمت تراژدی رفت و فیلم سعی دارد تعادلی بین نگاه و اندیشه سایه و سعید مادر و پدر نبات برقرار کند. سایه برای فراموش کردن خاطرات زندگی خود به خارج سفر کرد و سعید با غرور خود نتوانست حرف‌ها و عشق و علاقه‌ای را که می‌خواهد به سایه انتقال دهد.
جاهد عنوان کرد: فیلم نبات ابهام، تناقض‌ها و ناگفته‌های ذهنی افراد در شرایط مختلف زندگی را نشان می‌دهد و تصمیم‌گیری‌هایی که گاه درست و گاهی هم نادرست و غیرمنطقی خواهد بود. فیلم‌هایی که امروز ساخته می‌شوند به نظر به ذهن انسان نزدیک‌تر است، چرا که در گذشته در بیشتر فیلم‌ها علت‌ها و مقصرها را مطرح می‌کردند و شخصیت‌ها سیاه و سفید بود تا خاکستری. همچنین جاهایی از فیلم، خلوتی خیابان‌ها، تلفن عمومی و ارتباطات افراد ما را به دهه ۵۰ می‌برد.
در ادامه پگاه ارضی کارگردان این فیلم عنوان کرد: بیماری آلزایمر با نگاه فلسفی در فیلم نشان می‌دهد زنی که برای فراموش کردن زندگی و خاطرات خود به خارج می‌رود با آلزایمر مجبور به فراموشی زندگی‌اش می‌شود. ما می‌توانستیم دلایل زیادی برای جدایی این دو نفر مطرح کنیم اما چیزی که برایم مهم بود این بود که به راحتی نتوانیم بین این دو نفر به قضاوت بپردازیم و علی‌رغم اینکه همه شاید حق را به سعید بدهند معتقدم نمی‌توان مطلق به کسی حق را واگذار کرد.
وی درباره دلیل انتخاب بیماری آلزایمر توضیح داد: در خصوص این بیماری تحقیق کردم و به ندرت در سن پایین اتفاق می‌افتد، ولی پیشرفت این بیماری در سن پایین سریع‌تر و در واقع نوعی از زندگی نباتی است. نازنین فراهانی در نقش سایه با بی‌قراری درونی، افسردگی و فشار روحی و عدم تعادل که در نگاه اول شاید بیننده را خسته می‌کند در جذب مخاطب موفق بود.
او به نگاه فراجنسیتی در فیلمش اشاره کرد و گفت: در فیلم‌ها باید واقع‌بینانه به رفتار زن و مرد بپردازیم تا آگاهی‌های لازم به مخاطب منتقل شود. نبات در فیلم متوجه چهره واقعی مادرش می‌شود. سایه مستقیم به نبات نمی‌گوید مادرش است. سعید متوجه می‌شود هنوز سایه را دوست دارد. همه و همه می‌تواند قضاوت‌های مخاطب از فیلم باشد و در نهایت تنهایی و جدایی مجدد این زوج و دست و پنجه نرم کردن سایه با بیماری آلزایمر در کنار جعبه‌ای از خاطرات زندگی خانوادگی‌اش که با خود از ایران به ایتالیا می‌برد.
ارضی در پاسخ به سؤال یکی از تماشاگران درباره چگونگی حضور شهاب حسینی به عنوان یک سوپراستار در نقش اول این فیلم گفت: من حتی شهاب حسینی را ندیدم چون مشغول سریال شهرزاد بود. به واسطه یکی از بازیگران این سریال، فیلم‌نامه به دست او رسید و در جواب گفت من یک پدرم و پس از خواندن فیلم‌نامه منقلب شدم و شما اگر بتوانید همین تأثیر را فقط در یکی از مخاطبان فیلم بگذارید کافی است.
ارضی درباره شخصیت‌پردازی نقش نبات گفت: خلاء زندگی نبات هدف فیلم بود، چون قرار نبود به جزییات پرداخته شود. حتی در بگو مگوهای سعید و سایه دوربین رها بود. گاهی روی پایه گاهی روی دست و زمان مشخص برای دو نفر مشخص نبود، چرا که بحث قضاوت مطرح است. نبات تصویری از گذشته مادرش ندارد. این نفرت پدر را به سایه نشان می‌دهد و با این دروغ که مادرش سوخته، خود را از سؤال و جواب‌های دیگر رها می‌کند.
ارضی اظهار کرد: قرار نیست همه چیز در فیلم گفته شود، چون کمکی به بیننده نمی‌کرد. آدم‌ها هر کدام به نوعی تصمیم می‌گیرند و فرمول‌بندی خاصی هم برای آنها وجود ندارد. برانگیختن احساسات بیننده، ایجاد فضای خاکستری و ایجاد قضاوت‌های گوناگون در ذهن مخاطب، پیدایش رفتار جست‌وجوگری، تناقض‌های کلامی و درگیری مخاطب در این فیلم برایم مهم بود.
ستایش محمودی بازیگر نقش نبات نیز کمک‌های کارگردان و بازی شهاب حسینی در نقش پدرش را مؤثر دانست و هدف اصلی فیلم را باورپذیری رابطه نبات با پدرش مطرح کرد.
