به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، فیلم «خانه دیگری» ساخته بهنوش صادقی عصر یکشنبه ۲۶ خرداد با حضور بهنوش صادقی کارگردان و مهنوش صادقی نویسنده فیلمنامه پس از نمایش در فرهنگسرای ارسباران نقد و بررسی شد.
ابتدا کورش جاهد منتقد نشست با اشاره به ترسیم گذار از زندگی سنتی، فضای مهر، محبت، آشتی، زندگی مدرن، تنهایی، نامهربانی، تنگ‌نظری و... در فیلم گفت: در واقع انگار آدم‌ها با همه شعارهایی که می‌دهند، هیچ گذشتی ندارند.
مهنوش صادقی بخشی از قصه را واقعیت زندگی خود عنوان کرد که در ایده پردازی داستان فیلم به او کمک کرد. وی در ادامه افزود: توقع داشتیم یک تله‌فیلم بسازیم، اما کار کم‌کم به فیلم سینمایی با موضوع اجتماعی و فضایی واقعی ختم شد.
بهنوش صادقی در پاسخ به سؤال یکی از تماشاگران که پرسشی درباره نقش جامعه در بهبود شرایط سالمندان مطرح کرد، گفت: تقابل سنت و مدرنیته همیشه در فیلم‌ها وجود دارد. بیمار در این فیلم خیلی به سالمندی نزدیک نیست و در آن خانه با آدم‌های دور و برش احساس آرامش دارد. البته با نگاه به خانه سالمندان عاطفه، عشق، مهربانی کمرنگ می‌شود. ولی وقتی خانواده وظیفه نگهداری بیمار را بر عهده می‌گیرد، پس از فوت دچار عذاب وجدان و ناآرامی نمی‌شود. کما اینکه در این فیلم موضوع اصلی پرداختن به نقش خانواده در نگهداری سالمند و بیمار در خانواده و نقش مسئولان و جامعه در قبال جمعیت رو به رشد سالمندی در کشور نبود.
کارگردان فیلم همچنین در خصوص فروش فیلم‌ها تاکید کرد: اکران در زمان مرده، بلیت نیم‌بها، تبلیغات ضعیف در زمان کوتاه برگ برنده برای فروش بالای فیلم را از بین می‌برد و در مقابل، برخی سازندگان فیلم‌ها از وام‌های میلیاردی با هزینه ارگان‌های دولتی و حمایت تبلیغاتی وسیع استفاده می‌کنند. وقتی ما فیلم را با بودجه شخصی می‌سازیم، بازیگران نباید توقع دستمزد بالا داشته باشند.
این کارگردان درباره بازی گرفتن از بازیگران تصریح کرد: تمام بازیگران فیلم تأیید کارگردان برایشان مهم است و ایجاد یک دستی و بازی گرفتن از بازیگران، دورخوانی، تمرین پلان‌ها و شخصیت‌پردازی را به واسطه تجربه بازیگری در تئاتر و سینما بلدم.
مهنوش صادقی در پاسخ به کلیشه‌ای بودن فیلم، سیر تکراری و بدون خلاقیت و نداشتن هیجان اظهار کرد: سینما معمولاً آینه‌ای از جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کنیم و باید پیامی برای بیننده داشته باشد و بخشندگی، گذشتن از منافع شخصی، گذشت، خودشناسی و عشق‌ورزی از پیام‌های اخلاقی و نشانه‌های این فیلم بود.
