به گزارش پایگاه خبری– تحلیلی فرهنگ و هنر، ملوک سیدآبادی تحصیلات خود را در رشته دکتری مدیریت فرهنگی با گرایش سیاست‌گذاری فرهنگی به پایان رساند و از سال 1373 در سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران شروع بکار کرد و هم‌اکنون مدیر فرهنگی منطقه ۱۴ و رئیس فرهنگسرای اخلاق است.
وی با اشاره به فعالیت‌های شاخص و برنامه‌های اجرایی خود در سازمان فرهنگی هنری گفت: در این سال‌ها تلاش کردم تا برنامه‌های مختلفی را در زمینه‌های مذهبی، فرهنگی و باتوجه به نوع مخاطبان پیش ببرم. به عنوان مثال می‌توانم از توسعه فرهنگ قرآن و عترت و مفاهیم عالی و مترقی اسلام ناب محمدی از طریق ارتباط با مرکز رسیدگی به امور مساجد و ائمه جماعات یاد کنم. در همین راستا برپایی "جشنواره بچه‌های محراب" در رشته مکبری و موذنی با همکاری و مشارکت پایگاه‌های بسیج یا برگزاری "مسابقه رازهای آسمانی" با مضامین قرآنی برای کارکنان مدیریت شهری قابل ذکر است.
مدیر فرهنگسرای اخلاق شناسایی و بکارگیری تمامی امکانات، منابع و ظرفیت‌های موجود در سطح منطقه را عامل مهمی در جهت برقراری عدالت فرهنگی دانست و گفت: ما باید در قالب طرح "ناحیه محوری" تمامی شهروندان را از فعالیت‌های فرهنگی بهره‌مند کنیم. ضمن اینکه باید به کشف و پرورش و فراهم‌سازی زمینه‌های رشد استعدادهای علمی، فرهنگی، هنری و ورزشی توجه داشته باشیم.
وی ادامه داد: یکی از تجارب موفق ما راه‌اندازی و کمک به کانون زنگ داستان در سال‌های گذشته بود که علاوه بر آشنایی نوجوانان و جوانان با هنر داستان نویسی، آثار هنری مختلفی در قالب کتاب توسط آن‌ها نوشته شده است. امروز این افراد می‌توانند پس از گرفتن مجوز سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در مراکز فرهنگی ما به تدریس داستان‌نویسی مشغول شوند. یکی دیگر از فعالیت‌های مفید ما تشکیل «کانون کهربای تعزیه» بود که تاکنون ۸۰۰ نوجوان را به فراگیری تعزیه‌خوانی ترغیب کرده و در قالب "سوگواره عاشورایی" مجالس تعزیه مختلفی توسط نوجوانان به اجرا در آورده است.
سیدآبادی درباره فعالیت‌های فرهنگی در زمان شیوع ویروس کرونا عنوان کرد: در دوران کرونا، در طراحی برنامه‌های فرهنگی، از سیاست‌گذاری تنظیم هویت‌های تخصصی با عنایت به مناسبت‌های ملی ـ مذهبی پیروی کردیم و در قالب بسته‌هایی که هر کدام شامل 10برنامه تخصصی مختلف بود استفاده کردیم. تلاش من همواره بر این بوده که فعالیت‌های جاری مورد مطالبه شهروندان را در قالب برنامه‌های فراگیر منطقه‌ای و با مشارکت مراکز تابعه منطقه تداوم بخشیده و تعمیق کنم.
رییس فرهنگسرای اخلاق درباره اولویت‌های موضوعی و سرفصل‌های برنامه‌ای در اجرای فعالیت‌های این منطقه بیان کرد: جریان‌سازی فرهنگی، در اصل نقطه مقابل فعالیت‌های موازی، بدون استمرار و گام‌های کوچک پراکنده‌ای است که نمی‌تواند تاثیر موثری بر مخاطب وارد کند. از الزامات جریان‌سازی فرهنگی انسجام، توالی و مداومت مؤثر و آگاه یافته در یک مجموعه برنامه است، به گونه‌ای که این خروجی و نتایج آن به صورت یک حرکت و موج عظیم اجتماع و جامعه هدف را در برگیرد.
وی افزود: اگر اهداف، مانیفست‌ها و سیاست‌هایی که در برنامه‌های مستمر و متوالی اجرایی شود هماهنگ و همسو نباشد نمی‌تواند پیوند و حلقه اتصالی ایجاد کند، لذا حرکت به جریان‌سازی مبدل نمی‌شود. به عبارت دیگر جریان‌سازی فرهنگی با "گفتمان فرهنگی" از یک قرابت معنایی برخوردار است. به این معنا که یک امر فرهنگی می‌تواند به صورت گفتمان غالب و رایج در یک جامعه ساری و جاری شود. برای مثال عزاداری سیدالشهدا یک جریان‌سازی فرهنگی است که به صورت یک گفتمان حسینی در جوامع اسلامی در حرکت است و قرن‌ها از استمرار و مداومت آن می‌گذرد.
سیدآبادی درباره ارتباط متقابل جریان‌سازی و فرهنگ‌سازی عنوان کرد: بین این دو مفهوم می‌توان یک رابطه معنادار برقرار کرد به گونه‌ای که برای نهادینه کردن یک فرهنگ در جامعه نیاز به جریان‌سازی است و هر عمل و فعالیتی که بخواهد جریان‌ساز باشد باید پیش‌زمینه‌ای از فرهنگ و آداب و سنن فرهنگی و هنجاربخش داشته باشد. به‌طور مثال استفاده از کمربند ایمنی در رانندگی امروز با گام‌های متوالی فرهنگی و رسانه‌ای به صورت یک جریان‌سازی اجتماعی پدیدار و تثبیت شد.
وی اضافه کرد: دوام کار فرهنگی بزرگترین عامل تضمین کننده تأثیر و ماندگاری پیام آن است و سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی برای جریان‌سازی فرهنگی بایستی مهمترین شاخصه در جریان‌سازی که اساساً هدف اصلی امور فرهنگی است را مدنظر قرار دهند و شناخت مناسب از مخاطبان و تفسیر نگرش آنان در فرآیند برنامه‌ریزی و جریان‌سازی را در اولویت برنامه‌ریزی‌های خود قرار دهند تا با اقناع مخاطب به تثبیت جریان دست پیدا کنند. به نظرمن، برنامه‌های "مادران چشم به راه" با هدف تکریم مادران شهداء و برنامه "بر آستان جانان" با هدف شادی معنوی در ماه مبارک رمضان از جمله برنامه‌های جریان‌ساز فرهنگی بوده‌اند.
مدیر فرهنگسرای اخلاق از "کاهش موازی کاری و افزایش بهره‌وری"به عنوان یکی از اهداف مدیریتی خود یاد کرد و گفت: هم‌افزایی تلاش‌ها در اجرای سیاست‌ها، برنامه‌ها و امور اجرایی اهمیت بالایی دارد و باید با تکیه بر سه اصل چابک‌سازی و منطقی‌سازی با تحقق نظام کارفرمایی، توسعه مشارکت‌های اجتماعی و در نهایت با پرهیز از تصدی‌گری به افزایش نشاط و شادمانی هدفمند در فضاهای فرهنگی و هنری و البته اصلاح ساختار سازمان دست یافت.
وی اشاره کرد: موازی‌کاری فرهنگی، عدم اتحاد و همبستگی،جهت‌گیری‌های حزبی و منفعت‌طلبانه، نبود عزم و اراده، بی‌ثباتی ناشی از تحولات اجتماعی و مدیریتی، نگاه بالا به پایینی و تحکمی و عدم تمهیدات پیش زمینه‌ای از مهمترین موانع و مشکلات ما در مسیر اجرای فعالیت‌های فرهنگی و هنری قرار دارد.
