25
خرداد ماه مصادف است با روز گل وگیاه. در شرایطی که گردوغبار و آلودگی بیشتر
شهرهای ایران را فراگرفته و گاهی سبب می‌شود که نفس کشیدمان به شماره
بیافتد، اهمیت این نامگذاری بیش از پیش مشخص می‌شود. حال سوال این است که
مردم، مخصوصا کودکان و نوجوانان چقدر به گل و گیاه و محافظت از فضای سبز
اهمیت می‌دهند و چقدر به این مساله در ادبیات کودک و نوجوان پرداخته شده
است.
«من و یک گلدان خالی» نوشته مرجان فولادوند که از سوی کانون پرورش فکری
کودکان و نوجوانان منتشر شده از جمله کتاب‌هایی است که در عین حال که یک
مفهوم فلسفی را بیان می‌کند، کودکان را به سوی کاشتن گل و گیاه نیز تشویق
می‌کند. در روی جلد این کتاب، روزنی باز شده که در آن یک جعبه گرد قرص‌های
قلب مادر بزرگ دیده می‌شود. او برای دخترک راوی کتاب، بذرهای گل و گیاه
گذاشته است. دخترک در این فکر است که با این بذر‌ها چه کند و برای بذرهای
گل و گیاه مادربزرگ رویاها در سر می‌پروراند. گاهی با خود می‌گوید: «این
تخم‌های قرمز ریز تربچه‌اند. اگر آن‌ها را بکارم توی کیفم، هر روز زنگ
تفریح نان و پنیر و تربچه می‌خورم.» یا با خود می‌اندیشد: «این تخم‌های
سیاه کوچک نیلوفرند. فقط فکرش را بکن که آدم چند تا از اینها را توی جیب
لباسش کاشته باشد.»
این کتاب، افزون بر آشنا کردن کودکان با گل و گیاه و زیبایی‌های طبیعت،
افزایش شناخت آن‌ها از محیط زیست و توجه دادن‌شان به پاسداری از زیبایی‌های
آن، به تحکیم و گسترش روابط کودکان و سالمندان کمک می‌کند و با گذاشتن تخم
گل‌ها در درون کتاب، علاقه و توجه‌شان را به کاشتن گل و گیاه و هنر لذت
بخش و دلنشین باغبانی برمی‌انگیزد.
