به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فرهنگ و هنر؛ پنجاه و چهار سال از درگذشت "جبار باغچه بان " می‌گذرد. معلمی خستگی ناپذیر و دلسوز که او را به عنوان " موسس اولین مدرسه ناشنوایان " می‌شناسیم، اما آثار او در تعلیم و تربیت کودکان ایران زمین، محدود به یک مدرسه نیست.
وقتی کودک بودیم در گوشه‌ای از کتاب‌های درسی تصویری از پیرمردی مهربان می‌دیدیم: " جبار باغچه بان. " که می‌گفتند کار‌های بزرگی کرده است، ولی هنوز بسیاری از ما او را خوب نمی‌شناسیم.
مثلا آن وقت چه کسی می‌دانست که نام اصلی باغچه بان، باغچه بان نبوده بلکه ابتدا او را با عنوان "جبار عسکرزاده " می‌شناختند.
یا آن زمان که ما در حد یک مطلب کوتاه، زندگینامه باغچه بان را خواندیم و گذشتیم شاید کمتر کسی با خبر بود از محل تولد باغچه بان که در" ایروان" بود یعنی پایتخت کنونی جمهوری ارمنستان.
از زندگی پرفراز و نشیب او هم کمتر کسی برای ما گفت و نوشت که او در کودکی به علت مشکلات مالی مدرسه را رها کرد و در کنار پدر به معماری و قنادی پرداخت، ولی چون نویسندگی را دوست داشت. همزمان، در نشریات طنز نوشت و کم کم سردبیر مجله شد.
تولد او را سال ۱۲۶۴ هجری شمسی نوشته اند و این یعنی نزدیکی به سال‌های جنگ جهانی اول، جنگی که باغچه بان را از شهر و دیارش آواره کرد و او که پدر و مادرش را هم از دست داده بود به " مرند" آمد و شروع به تدریس کرد.
اما معلم دلسوز کودکان غرب کشور، فکر‌های بزرگی در سر داشت.
منبع: iribnews
