یکی از مسائل مهمی که در روند جهانی شدن باید به آن توجه داشت حفظ فرهنگ است، فرهنگ، حقیقتی زنده و زاینده است که مدام در حال تغییر وتکامل است. بدون شک شناخت و حفظ هویت و روح فرهنگی مردمان هیچ سرزمینی بدون صیانت از میراث فرهنگ مادی ومعنوی و آثار باقی مانده از قرون گذشته امکان‌پذیر نخواهد بود.
میراث فرهنگی سرمایه یك كشور محسوب می‌شود كه در گذر زمان دست به دست شده و اكنون در اختیار ما قرار گرفته است و پایداری در انتقال به دلیل ارزشمندی این سرمایه ها خواهد بود. میراث فرهنگی در دو دوبخش آثار مملوس (مثل بناهای باستانی و تاریخی) و غیر مملوس (مثل آئین ها و مراسم ها) در واقع از سرمایه های ارزشمند یك ملت و كشور محسوب می شوند.
میراث فرهنگی ناملموس به جنبه های غیر فیزیكی یك فرهنگ گفته می شود و اغلب آداب و رسوم جامعه در یك دوره زمانی را دربر می گیرد. به عبارت دیگر میراث معنوی شامل بخشی از فرهنگ ماست كه به شكل شفاهی و سینه به سینه به ما به ارث رسیده است.
در حفظ سرمایه های فرهنگی بر دو اصل باید دقت داشته باشیم، 1- انصاف درون نسلی 2- انصاف میان نسلی.
آئین و آداب رسوم را از پیشینیان خود به ارث برده ایم و این حق طبیعی نسل کنونی است که در هر طبقه و جایگاه اجتماعی که هستند از این آداب بهره مند شوند، هم چنین برماست که این آئین را با تمامی نمادها و ویژگیها یش برای نسل بعد حفظ و منتقل کنیم.
والدین ما با اجرای این مراسمات برای ما در کنار اقوام لحظات خوشی را آفریدن که تبدیل به خاطرات ماندگار برایمان شده است ما نیز باید تلاش کنیم این لحظات خوش را برای فرزندانمان ایجاد کنیم.
شب یلدا یا شب چله یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی است. که از افتخارات فرهنگ کهن ایرانی محسوب می شود . اعیاد ایرانی هم چون یلدا و نوروز ریشه در رویدادهای طبیعی و کیهانی دارد و این نشانگر علم وتبحر ایرانیان در علم نجوم است و همچنین نشانگر دقت گاهشماری ایرانی و انطباق کامل آن با تقویم طبیعی است.
خورشید در حرکت سالانه خود، در آخر پاییز به پایین‌ترین نقطه افق جنوب شرقی می‌رسد که موجب کوتاه شدن طول روز و افزایش زمان تاریکی شب می‌شود. و با آغاز زمستان از اولین روز دی ماه با افزایش روشنایی روز و کاهش شب مواجه هستیم که این شب را با جشن یلدا وشب بیداری در کنار بزرگان تا طلوع فجر گرامی میداریم .
هر فرهنگی برای ماندگاری خود و انتقال معنا و مفهوم خود به خلق نمادها میپردازد ، توانایی انسان در نمادین کردن فرهنگ مبنای موجودیت فرهنگ هاست .
برای حفظ یک فرهنگ باید در حفظ و ارج دهی نمادها آن فرهنگ کوشا باشیم . یلدا نیزبرای خود دارای نمادهایست که وظیفه ما پاسداشت و انتقال صحیح آن به نسل بعد است. احترام و ارج دهی بزرگان فامیل ، بهره مندی از مثل ها و داستانهای پدر بزرگها و مادر بزرگها ، تفال به دیوان جناب حافظ و خوانش بخشهای از آن و میوه های هم چون انار و هندوانه از نمادها شب چله هستند .
امیداست امسال که یلدای متفاوت را تجربه میکنیم سعی مان را در ایجاد محیطی گرم و با نشاط هر چند در محدوده کوچکتر برای خود و خانواده مان بیافرینیم
بر سر آنم که گر ز دست برآید دست به کاری زنم که غصه سر آید
خلوت دل نیست جای صحبت اضداد دیو چو بیرون رود فرشته درآید
صحبت حکام ظلمت شب یلداست نور ز خورشید جوی بو که برآید
بر در ارباب بی‌مروت دنیا چند نشینی که خواجه کی به درآید
ترک گدایی مکن که گنج بیابی از نظر ره روی که در گذر آید
صالح و طالح متاع خویش نمودند تا که قبول افتد و که در نظر آید
بلبل عاشق تو عمر خواه که آخر باغ شود سبز و شاخ گل به بر آید
غفلت حافظ در این سراچه عجب نیست هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید
