جا دارد درباره ترانه «بهت قول می‌دم...» به چند نکته حائز‌اهمیت اشاره شود. بی‌تردید موسیقی پاپ در ایران بسیار پیشرفت کرده و نسبت به نمونه‌های برون‌مرزی آن فراتر رفته است. اما باید بدانیم که کیفیت این قطعه حتما در موفقیت آن بی‌تاثیر نبوده.
منظور از کیفیت، اصول فنی است که یک قطعه موسیقی نیاز دارد. هر چند در این قطعه ترانه چندان موفق نبوده است. متن این قطعه، نثر است و مایه‌های ترانه، قالب شعری خاص یا حتی متنی که ظرفیت شعری لازم را داشته باشد، ندارد.
هرچند، ملودی و آهنگسازی اثر باعث شده ضعف و نامنسجم بودن ترانه پوشش داده شود. بنابراین از نظر فنی، با اثری در خور توجه روبه‌روییم. اما این اقبال عمومی چند سال است درباره بسیاری از گروه‌ها و خوانندگان به‌شکلی تکرار می‌شود و محدود به این قطعه و خواننده خاص نیست.
سال‌ها پیش گروه آریان با چنین اقبالی روبه‌رو شد یا گروه‌ها و خوانندگان مختلفی توانستند در میان مردم جا باز کرده و شنیده شوند. در همه این‌سال‌ها که موسیقی پاپ در ایران پیشرفت کرد، موسیقی فارسی بیرون مرزها از مسیر خود منحرف شد و بسیار ضعیف‌تر از گذشته شده است.
البته شاید بتوان چند دلیل برای این افول ترسیم کرد؛ نخست این‌که محدودیت انگار واقعا باعث خلاقیت هنرمند شده و از سویی برای او انگیزه‌سازی می‌کند. این درباره ادبیات، سینما و... هم صادق است. متاسفانه بریدن از خاک و مهاجرت به سرزمینی دیگر در ایستایی و افول هنرمند موثر است. سال‌هاست ترانه و ملودی‌های قطعه‌های لس‌آنجلسی هم از ایران فرستاده می‌شود.
شاید دلیل این امر، آن باشد که پس از گذشت دو دهه از مهاجرت خوانندگان، نوآوری در این ترانه‌ها کم شده و به تکرار رسیده است. ترانه‌سراهای داخل ایران هم که گمان می‌کردند بازار مصرفی در خارج از ایران وجود دارد و در داخل چنین بازاری نیست، عجولانه با شعر و ملودی‌های ضعیف آثاری تولید کردند و به دست مردم رساندند که مخاطب را به موسیقی داخل کشور امیدوارتر کرد.
امروز نیز دسترسی مردم سریع‌تر شده است. همان‌طور که ما به موسیقی دیگر ملت‌ها علاقه‌مندیم، آنها نیز به موسیقی ما علاقه نشان می‌دهند. نیاز به نمونه‌هایی در این‌باره وجود ندارد، چون بارها در فضای مجازی با کسانی مواجه شده‌ایم که ویدئویی از خودشان در حال خواندن ترانه‌ای فارسی ضبط و منتشر کرده‌اند. بنابراین با چنین کنجکاوی‌ای، وقتی با چنین اثری مواجه می‌شوند، عجیب نیست از آن استقبال کنند.
از آنجا که آمار بازدید از این موزیک‌ویدئوها نشان می‌دهد بسیاری از مخاطبان این ویدئوها ایرانی نبوده و بسیاری نیز از سر کنجکاوی آنها را شنیده‌اند. موسیقی پاپ بسیار متفاوت از دیگر آثار قالب‌های دیگر است؛ مورد پسندتر و همه‌گیرتر.
با این حال به این نیز معتقدم که اثر فنی باید به شکل فنی بررسی شود؛ خصوصا حالا که انتشار اثر به شبکه عجیبی بدل شده و در شبکه‌های اجتماعی به سرعت فراگیر و توصیه می‌شود. همین آمار بازدید را هم افزایش می‌دهد؛ امری که دراین‌باره مهم است، این‌که بدانیم موسیقی هنری جهانی است و تاثیر جهانی خواهد داشت. بنابراین همه می‌توانند آن‌را شنیده و لذت ببرند، زیرا دست و پاگیری هنرهای دیگری چون ادبیات را هم ندارد.
منبع: روزنامه جام جم
