عباس حیدرزاده را همه بچه‌مذهبی‌ها می‌شناسند؛ مداح مخلص اهل‌بیت(ع) که شعر آیینی ما را خوب می‌شناسد و رصد می‌کند. بگذارید ابتدا به نقل خاطره‌ای از او درباره شعر آیینی بپردازم که در محضر رهبرانقلاب اتفاق افتاده‌است؛ خاطره‌ای که نشان می‌دهد حضرت آقا نیز به مانند خود عباس حیدرزاده، شعر آیینی را خوب می‌شناسند. این خاطره حیدرزاده را از یکی از نوشته‌های رضا اسماعیلی نقل می‌کنم: «یکی از مواردی که ایشان (رهبر انقلاب) گاهی به ما تذکر می‌دادند بحث شعر بود. ایشان خیلی نسبت به بحث شعر توجه و دقت و تاکید دارند که اشعار محکم را بخوانید. گاهی برخی اشعار را به من تذکر دادند که این شعر مثلا این ایراد را دارد. در یک ملاقات که ایام روضه‌های فاطمیه(س) در بیت رهبری بود، ایشان نکته‌ای را به بنده فرمودند و گفتند به مداحان دیگر هم بگویید.
وقتی من محضر ایشان مداحی کردم، در آخر خواندنم به مستمعین گفتم دست‌ها را بالا بیاورید و بگویید یا زهرا(س). بعد وقتی من خدمت ایشان برای عرض ارادت رسیدم، فرمودند: این که شما گفتید دست‌ها را بالا بیاورید و بگویید یا زهرا(س)، ما هیچ کجا نداریم که برای غیر از خدا دست بالا بیاورید؛ نه در منابع اهل‌سنت و نه در منابع شیعه. شما خودتان رعایت کنید و به دیگر مداحان هم بگویید که فقط برای «یا ا...»گفتن از مردم بخواهند دستشان را بالا بیاورند. فکر می‌کنم دقت و ظرافت ایشان در تاکید به این نکته، به دلیل این بود که توجه داشته‌باشیم، اینهایی که ما را مشرک می‌دانند و ایراد می‌گیرند که اینها دستشان را برای گفتن یا حسین(ع) و یا‌زهرا(س) بالا می‌آورند و ایشان را خدای خود می‌دانند، سوء استفاده نکنند و شائبه بدعت‌گذاری و شرک ایجاد نشود.»
شعر فاطمی ما با همه فراز و فرودهای خود، در جای مناسبی ایستاده‌است؛ شعری بالنده از زیرشاخه‌های شعر آیینی ماست و در رصد وجوه دراماتیک زندگی حضرت‌فاطمه (س) اهتمام لازم را داشته و آثار درخشانی در این باره تولید شده‌است. با این حال، این نوع از شعر ما نیز گاه دچار انحراف‌هایی بوده‌است. انحراف‌هایی از همین دست که در نقل خاطره مداح اهل‌بیت(ع) و رهبر انقلاب نقل کردیم. نهایتا شعر فاطمی باید مروج سیره و زندگی آن حضرت باشد و این را از یاد نبرد که برای افزودن بر بار دراماتیک اثر، نباید تن به خرافات داد. بدنه شعر فاطمی ما باید این توصیه پدرانه رهبر را آویزه گوش خود کند.
منبع: روزنامه جام جم
