شنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۳
ساعت : ۰۳:۲۱
کد خبر: ۱۱۵۰۷۳
|
تاریخ انتشار: ۲۳ فروردين ۱۴۰۰ - ۰۹:۲۵
پادکست «ادبستان» به منظور پاسدداشت ادبیات و مفاخر ادبی این مرز بوم وغنای فرهنگ و حس تعلق به میهن در فضای مجازی منتشر می شود.
پادکستبه گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی فرهنگ و هنر، فرهنگسرای اشراق، اقدام به تولید و انتشار پادکست «ادبستان» خوانش اشعاری از پروین اعتصامی و  سهراب سپهری  در فضای مجازی کرده است.
پروین اعتصامی به عنوان شاعری نوآور و تحول آفرین در شعر کلاسیک، شعر فارسی را از برج عاج مفاهیم کلی و ماورایی با حفظ لطافت‌ها و ظرافت‌های موجود در ادبیات کلاسیک ایرانی به کف جامعه کشاند که این یکی از بزرگ‌ترین خلاقیت‌های وی به شمار می‌رود.
رخشنده اعتصامی، مشهور به پروین اعتصامی در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ خورشیدی در تبریز دیده به جهان گشود در کودکی با خانواده‌ اش به تهران آمد. یگانه اثری که از وی به جای مانده دیوان شعری او است که دارای اشعاری نغز است. اعتقاد والای این شاعر معناباور به حقایق عملی، زندگی معنوی و حیات عرفانی دیوان او را به یک رساله اخلاقی استوار تبدیل کرده است. بی تردید، مهم ترین برتری شعر پروین، زبان سلیس، روان و فصیح آن است. شعر پروین گران بها بوده و از چیرگی او بر زبان فارسی حکایت می کند.
ادبیات هر عصری آیینه‌ای است که احوال حاکم بر آن زمان را نشان می‌دهد. اشعار پروین اعتصامی بیانگر تفکر و تعمق وی در مسایل روزگارش یعنی عصر مشروطه بود. سراسر اشعار این شاعر توانمند را اندرزهای اجتماعی دربرمی گیرد که مطابق با سخنان بزرگان و تعالیم دین مبین اسلام تحلیل کرده است. از جمله مهمترین مؤلفه های اجتماعی در اشعار پروین اعتصامی می‌توان به آزادی، اندرز به جوانان، توجه به حال ایتام و حقوق آنها، توصیه به سعی، تلاش و کار، حمایت از اقشار زحمتکش و انتقاد از فقر و محرومیت، انتقاد از بی‌عدالتی، نابرابری اجتماعی و فاصله طبقاتی در جامعه، انتقاد از تجمل و رشوه خواری، تبیین منزلت زن و دفاع از حقوق او و انتقاد از بی‌مهری مردم زمان نسبت به همدیگر اشاره کرد.

 گفتنی است شعر پروین بیشتر تعلیمی و اخلاقی است و در تقسیم‌بندی شعر به نو و کهن، پروین را باید در ردیف کهن‌سرایان قرارداد.
تنها اثری که از این شاعر نامدار برجای مانده است، دیوان وی است که شامل ۵ هزار و ۶۰۶ بیت در قالب ۲۰۹ قصیده، قطعه، غزل، مثنوی و ۵ قطعه کوتاه دو سه بیتی و ۱۱ تک‌بیتی است و در آن جز چند غزل دیده نمی‌شود؛ البته چنانکه در لغت‌نامه دهخدا آمده است در این دیوان همه اشعار اعتصامی وجود ندارد؛ وی چند سال پیش از مرگ خود، یک قسمت از اشعارش را که مطلوب طبعش نبوده سوزانده است. این شاعر به تشویق ملک‌ الشعرای بهار در ۱۳۱۵ خورشیدی دیوان خود را منتشر کرد و مورد توجه و اقبال عمومی قرار گرفت.
علاقه مندان جهت اطلاعات بیشتر  از برنامه های فرهنگی به نشانی میدان نوبنیاد، بزرگراه شهید بابایی، شهرک امید، کتابخانه امید، یا به صفحه اینستاگرامی omidlibمراجعه کنند و یا با شماره تلفن 77053242 تماس بگیرید .
https://aparat.com/v/eCzWt

نظر شما