به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، هشترودی فرزند اسماعیل مجتهد، از مشاوران شیخ محمدخیابانی، از فعالان نهضت مشروطه بود. او تحصیلات دبستانی را در زادگاهش گذراند و برای ادامه تحصیل به دارالفنون رفت.
چند سالی در تهران به تحصیل پزشکی گذراند، تا در سال ۱۳۰۴ بهعنوان دانشجوی بورسیه دولتی برای تحصیل در رشته ریاضیات بهفرانسه اعزام شد.
او در سال ۱۳۱۴ با درجه کارشناسی در رشته ریاضیات از دانشگاه سوربن فارغالتحصیل شد. سپس با سرپرستی پروفسور الیکارتان در همان دانشگاه، به پژوهش در زمینه هندسه دیفرانسیل پرداخت و در سال ۱۳۲۶ دکترا در رشته ریاضیات گرفت.
وی پس از بازگشت به ایران بهعنوان استادیار در دانشکده علوم دانشسرای عالی بهکار مشغول شد و در سال ۱۳۲۰ کرسی استادی دانشسرای عالی را دریافت کرد. او در سال ۱۳۳۰ بهمقام ریاست دانشگاه تبریز رسید و در سال ۱۳۳۶ بهعنوان رئیس دانشکده علوم دانشگاه تهران انتخاب شد.
هشترودی در طول زندگی حرفهایاش ارتباط با مجامع علمی بینالمللی را حفظ کرد و در سال ۱۳۲۹ بهعنوان نماینده دانشگاه تهران در کنگره بینالمللی ریاضیدانان هاروارد شرکت کرد و در مؤسسه مطالعات پیشرفته دانشگاه پرینستون و به درخواست ریاست مؤسسه، پروفسور اوپنهایمر به عضویت پذیرفته شد و یک ترم پاییزی را نیز به تدریس در دانشگاه هاروارد پرداخت.
او از طرفداران سرسخت علوم پایه و علاقهمند بهشعر و موسیقی و فلسفه بود و توانایی بیان مطالب علمی بهزبان ساده داشت. وی بهعنوان یک متفکر منتقد پیشرو و ریاضیدان نامدار ایرانی، دارای اهمیت نمادین و شخصیتی اثرگذار در جامعه علمی معاصر ایران بود.
دكتر ماكان در كتاب نگرشهاى ايرانى مىنويسد: روزى كه آرمسترانگ بهعنوان نخستين انسان پاى بر كره ماه گذاشت، پروفسور هشترودى در گفتگويى راديويى اظهار داشت كه بشر مىتوانست يك قرن زودتر بهماه دست يابد، اگركتابخانه فارس و تيسفون را به آتش نمىكشيدند يا بهدجله نمىريختند.
پروفسور هشترودی در ۶۸ سالگی درگذشت و در گورستان بقاییه تبریز بهخاک سپرده شد.