به گزارش شهر، اين پژوهشگر كه مسئول يكي از گروههاي تخصصي «دانشنامه هنرهاي سنتي ايران» نيز هست، در نشست خبري امروز : سنت در هنرهاي ملي ايران، مفهوم كهنگي ندارد. در ابتدا اين سنت چكش كوچكي بود كه به تدريج در اثر اغراقها و بزرگنماييها تبديل به يك پتك بزرگ براي هنرهاي ملي ما شد. مسائلي كه در هنرهاي ما هست، هيچ آلودگياي ندارد. حتي قبل از اسلام هم هنر ما هنر اسلامي بوده است؛ زيرا هنر در آن دوره نيز هنر موحد بود.
هراتي ادامه داد: تصميم فرهنگستان درباره اجرايي شدن اين دانشنامه، مهمترين كاري است كه در جهت ارتقاي هنرهاي ملي ايران صورت ميگيرد. ما با يك حركت عظيم و گسترده مواجه هستيم. هنرهاي ملي ايران كه با عطر اسلام و موازين و مباني اسلامي عجين است، چه در دوران ايران باستان و چه در دوران اسلامي، هميشه حرف اول را زده است.
وي تاكيد كرد: هنرهاي سنتي ايران بيش از 150 رشته است؛ بنابراين توجه كنيد كه وقتي صحبت از «هفت هنر» ميشود، چه خللي به هنر ملي ما وارد شده است. دانشگاههاي ما نيز دستپرورده بيگانه هستند و برنامهريزي آنها در شهريور 1320 توسط آندره گدار انجام شده است.
هراتي گفت: مباني كاري كه سينه به سينه منتقل شده و امروز به ما رسيده است، در حال مكتوب شدن است. مزيت هنرهاي سنتي اين است كه زبان دارد و سكوت ندارد. وقتي وارد تخت جمشيد مي شويد، طرحها با شما صحبت ميكنند و در نقوش پلكان آپادانا، تاريخ هنرهاي سنتي را ميبينيد.
وي سپس به عبارت «بنيان مرسوس» در قرآن كريم و لايههاي قلعي كه در ستونهاي تختجمشيد به كار رفته است اشاره كرد و آن را مكانيزمي ضد زلزله ناميد.
سردبير نشريه «گنجينه» اظهار داشت: بين هنرهاي سنتي ما با متون گذشته نيز الفت بسيار ارجمندي هست. اين هنرها با شاهنامه بسيار عجين هستند و پيشينه هر يك از فنون و هنرها را ميتوانيم در شاهنامه ببينيم؛ ولي متاسفانه نسخ خطي ما در كتابخانهها حبسند و بسياري از آنها نيز در بيرون از مملكت هستند.
در اين نشست خبري همچنين سيد عبدالمجيد شريفزاده، رييس دانشنامه هنرهاي سنتي ايران، درباره شكلگيري طرح «دانشنامه هنرهاي سنتي ايران» توضيح داد: همزمان با تاسيس فرهنگستان هنر، گروه هنرهاي سنتي نيز شكل گرفت كه يكي از فعالترين گروههاي فرهنگستان بوده و هست. اعضاي اين گروه طي ساليان متمادي طرحهاي مختلفي را به اجرا درآوردند.
وي افزود: اولين همايش بينالمللي كه اين گروه برگزار كرد، همايش «كمالالدين بهزاد» بود و همايش اخيري كه برگزار شده است، «شاهنامهنگاري» نام دارد. يكي از درخواستهاي اصلي و اوليه اين گروه نيز شكلگيري مجموعهاي بود كه بتواند دانشنامهاي براي هنرهاي سنتي ايران تهيه كند.
رييس گروه هنرهاي سنتي فرهنگستان هنر ادامه داد: پيش از اين كارهاي پراكندهاي بهصورت پژوهشهاي خصوصي و يا توسط برخي سازمانها انجام شده است؛ ولي يك كار جامع در اين زمينه، صورت نگرفته بود؛ بنابراين نياز به سازماني بود كه بتواند حمايت گستردهاي از اين طرح بكند تا دانشنامه بتواند جامعيت خود را در تمام رشتهها حفظ كند و فرهنگستان هنر توانست فصلالختام اين دانشنامه باشد.
وي گفت: يكي از ويژگيهاي كار ما پرداختن به همه رشتههاي هنرهاي سنتي است؛ به همين دليل در اين دانشنامه 14 گروه تخصصي تعريف شده است و در خدمت برجستهترين استادان هنرهاي سنتي در حوزه پژوهش و عمل، به عنوان سياستگذران اين دانشنامه هستيم. استاد اميرخاني، خانم دكتر بياني، علي بياني، احمد دانشگر، حبيب درخشاني، محمد رجبي، محمدعلي رجبي، محسن محسني و استادان مظاهري، هراتي و ياوري اعضاي شوراي عالي اين دانشنامه هستند.
بهزاد مرتضوي، مدير روابط عمومي فرهنگستان هنر نيز در اين نشست خبري توضيحاتي درباره اساسنامه فرهنگستان هنر و بندي از آن كه موكد بر پاسداري از فرهنگ و هنر ايران زمين است، همچنين توضيحاتي درباره نحوه تاسيس «دانشنامه هنرهاي سنتي ايران» ارائه كرد.
نشست خبري «دانشنامه هنرهاي سنتي ايران» صبح امروز دوشنبه 31 خرداد 89 در محل سالن همايشهاي فرهنگستان هنر با حضور سيد عبدالمجيد شريفزاده، محمد مهدي هراتي، بهزاد مرتضوي و جمعي از خبرنگاران رسانهها برگزار شد.