به گزارش سرويس بينالملل «شهر»، هدف از ايجاد اين روز افزايش سطح آگاهي عمومي در مقياس جهاني در زمينههاي مشخص سلامتي و بهداست و افزايش تمرکز بر اولويتهاي سازمان جهاني بهداشت است.
روز جهاني بهداشت سال 2011 برابر با 18 فروردين 1390 با عنوان «مبارزه با مقاومت دارويي» نامگذاري شدهاست. سازمان بهداشت جهاني از دنيا دعوت کردهاست تا تعهد خود را براي حفظ اثرگذاري داروهاي ضد ميکروبي در درمان بيماريهاي عفوني نشان دهند تا بتوان از اين داروها براي درمان بيماريهاي مسري و عفوني استفاده کرد و منافع نسلهاي آينده نيز در استفاده از اين داروها در نظر گرفتهشود.
آنفولانزا، سرماخوردگي، اکثر گلودردها و برونشيت بر اثر باکتريها به وجود نميآيند و با ويروس منتقل ميشوند. استفاده از آنتيبيوتيکها و داروهاي ضد ميکروبي براي درمان اين بيماريها نه تنها هيچ منفعتي در پي ندارد بلکه باعث ايجاد مقاومت دارويي در باکتريها ميشود و باعث ميشود باکتريهاي مقاوم در بين مردم سرايت کنند و امکان درمان آنها با داروهايي که به آنها مقاوم شدهاند وجود نداشتهباشد.
مقاومت ضد ميکروبي زماني ايجاد ميشود که ميکرواورگانيزمهايي چون باکتريها، قارچها، ويروسها و انگلها به شکلي تغيير ميکنند که داروهاي ضد ميکروبي اثر خود را بر روي آنها از دست ميدهند. اين يک روند بقاي طبيعي براي ميکروبها به عنوان موجودات زنده است که در صورت استفادهي نابجا از داروهاي ضد ميکروبي گسترش ميابد.
ميکروبهايي که نسبت به چندين داروي ضد ميکروبي مقاومت پيدا کردهاند (سوپرباگها) بسيار خطرناکند. يک بيماري غيرقابل درمان عفوني نه تنها ميتواند باعث مرگ اشخاص شود بلکه هزينههاي بسيار زياد شخصي و اجتماعي بر جاي ميگذراد.
سالانه نزديک به 440 هزار مورد مقاومت دارويي در برابر عامل سل گزارش ميشود که دست کم باعث مرگ 150 هزار نفر در سال است. مقاومت در برابر داروهاي ضد عامل مالاريا مانند «کلروکين» در بسياري از کشورهاي مالارياخيز جهان رو به گسترش است. با گسترش دسترسي به داروهاي آنتيرتورويرال (ضد رتورويروسها) در سالهاي اخير نگرانيها در زمينهي افزايش مقاومت دارويي ويروس اچآيوي در سراسر جهان رو به افزايش است.
آنتيبيوتيکها داروهاي به شدت مهمي براي جلوگيري از انواع عفونتهاي حاصل از باکتري هستند. هر چه بيشتر داروهاي آنتيبيوتيک مصرف کنيم، ميزان مقاومت باکتريها در مقابل آنها افزايش بيشتري ميابد. اين يک مفهوم طبيعي است و به صورت جهاني به خصوص زماني که از آنتيبيوتيکها به صورت بيجا استفاده شود، به وقوع ميپيوندد.
متاسفانه توليد آنتيبيوتيکهاي جديد که باکتريها نسبت به آنها مقاوم نباشند کار سادهاي نيست. سرعت توليد داروهاي آنتيبيوتيک جديد بسيار کند است، به ويژه با توجه به اين نکته که توليد و ابداع اين داروها نياز به سرمايهگذاري پژوهشي بسيار زياد دارد و تنها زماني چنين سرمايهگذارياي از سوي شرکتهاي داروسازي اتفاق ميافتد که نسبت به کسب درآمد و بازگشت هزينههاي توليد اين داروها اميدوار باشند.
در چنين شرايطي اگر استفادهي نابجا و بيرويه از آنتيبيوتيکهاي موجود متوقف نشود، اين داروها براي کساني که به آن نياز دارند بياثر خواهد بود.
تصور کنيد پزشک به شما بگويد که درمان دوست يا فرزندِ بيمار شما به اين دليل که آنتيبيوتيک موثر براي عامل بيماريزاي وي وجود ندارد ممکن نيست. همين امروز سالانه 25 هزار نفر در اتحاديهي اروپا، نروژ و ايسلند به دليل ابتلا به عفونتهاي مقاوم در برابر آنتيبيوتيکها ميميرند.