به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران؛ نشست مشترک هیات داوران بخش مسابقه فیلم های سینمایی بین الملل با حضور برمک اکرم کارگردان افغان، پيتر هايلرات تهيه كننده آلمانی، آئورلیانو آمادئی کارگردان برجسته ایتالیایی، ماريوس هولست كارگردان نروژي و پوران درخشنده به نمایندگی از ایران، در پرديس سينمايي ملت برگزار شد.
بحث اصلي نشست درباره رابطه بین سینما و زندگی شهری بود. پوران درخشنده در اين زمينه گفت: سینما و زندگی در شهر جدا از هم نیستند و سینما چیزی كه در شهر وجود دارد را تصویر می کند. سینما از واقعیت هایی می گوید که در شهر جریان دارند و تمام آداب و اصول، فضا و زندگی که رد شهر دیده می شود را شامل می شود.
وي ادامه داد: فکر می کنم اگر هر روز تصور كنيد که آدم ها چطور سرکار می روند یا چطور بر می گردند و تفاوت را در رفت و آمدهايشان ببينيد، مي بينيد كه اين نوع زندگي هر روز تكرار مي شود و همه آدمهايي كه در شهر زندگي مي كنند، درگير تكرار هستند.
درخشنده: فیلم اجتماعی از حقایق جامعه برمیخیزد
كارگردان فيلم «هيس! دخترها فریاد نمیزنند» با اشاره به اينكه رشد تكنولوژي در شهرها ميتواند آدم ها را از هم دور يا به هم نزديك كند، عنوان كرد: در تمام دنيا شرايط به شكلي شده است كه وقتی وارد یک خانواده می شويد، همه اعضاي خانواده سرگرم موبایل و لپ تاپ شان هستند و همین طور زندگی می کنند و از یکدیگر دور می شوند. به همين دليل هر کسی در دنیا و فضای خاص خودش زندگی می کند.
وي افزود: این موضوع در تمام دنیا وجود دارد و من نگران اين هستم که چطور خانواده ها می خواهند خودشان را با این شرایط وفق دهند و با حفظ روابط، يكديگر را نيز درك كنند.
درخشنده با بيان اينكه تکنولوژی باعث شده کمتر ببینیم و بشنویم، اضافه كرد: اين روزها حتی دیگر نمیتوانیم برای خودمان باشیم. زندگی مدرن آدم ها را از هم دور و فضا را برای عشق ورزیدن تنگ مي كند.
اين کارگردان سینما همچنين تاكيد كرد: در فیلم اجتماعی نباید دروغ گفت و فیلم اجتماعی از حقایق جامعه بر می خیزد. سینمای اجتماعی که از هنجارهای یک جامعه صحبت می کند، باید یادآوری کند که چیزهایی را در زندگی از دست می دهید. سینما تلاش می کند حتی در واقعیت های تلخ جامعه، امید را نشان دهد.
برمک اکرم: آدمها برای هم ناشناس شدهاند
برمک اكرم، كارگردان افغان نيز در اين نشست تاكيد كرد: هرچه شهر ها بزرگتر می شوند آدم ها برای یکدیگر ناشناستر می شوند. به نظر من سينما می تواند روابط بین انسان ها را به يكديگر يادآوري كند تا از حال همديگر باخبر باشند.
وي ادامه داد: یکی از فایده های تکنولوژی این است که باعث می شود مردم بتوانند در یک شهر یکدیگر را پیدا کنند، حتی می توان موقعیت ها آدم ها را روي گوشي هاي موبايل پیدا کرد!
هایلرات: ترس دور شدن آدمها از یکدیگر را دارم
پیتر هایلرات، تهيه كننده آلمانی از ديگر حاضران نشست بود. وي درباره رابطه سينما و زندگي شهري اينگونه توضيح داد: بیشتر مردم در تمام دنیا در شهر زندگی می کنند. برای همین وقتی ما می خواهیم فیلم داستانی در شهر و درباره شهر بسازیم. هسته مرکزی هر جامعه ای هم همان شهر است و داستان ما نیز در شهر می گذرد.
وي با اشاره به اينكه در سينما اميد وجود دارد و بايد حقيقت ها را نشان دهيم، اظهار كرد: به دليل رشد تكنولوژي من ترس دور شدن آدم ها از یکدیگر را دارم، اما فکر می کنم برنامه های اجتماعی جدید هم باعث شده که آدم ها دوستانی از سراسر کشور داشته باشند و ارتباطات در دنيا گسترش پيدا كند.
آمادئی: سینما به کسی آسیب نمیرساند
آئورلیانو آمادئی از کارگردان ایتالیایی يكي ديگر از اعضاي داوران نيز در نشست حاضر بود، با بيان اينكه وجوه مشترك ميان بسياري از كشورها وجود دارد، گفت: ريشه هاي مشابه ميان كشورها را مي توان پيدا كرد و هميشه چيزهايي كه پيشينيان ما داشته اند را دوباره مورد استفاده قرار مي دهيم. البته نبايد فراموش كنيم كه به فرهنگ انساني احترام بگذاريم.
وي همچنين با بیان اينكه وقتي چيزي را بدست ميآوريم، مطمئنا چيزهاي ديگري را از دست مي دهيم، افزود: با ورود تكنولوژي به زندگيمان چيزهايي را بدست آورده ايم، اما به هر حال جنبه هاي منفي هم وجود دارد، درست مانند زمانی که هواپیما اختراع شد، ماجراجویی و سفر به شکل واقعی اش را از دست دادیم، اما هواپیما ما را سریع تر به مقصد می رساند.
اين كارگردان ايتاليايي اظهار كرد: سینما یک دانش است که دانش و آگاهی درباره مردم جهان را به ما منتقل می کند و فکر نمی کنم بتواند به کسی آسیب برساند. به دلیل اینکه سینما به سراسر دنیا سفر می کند، می تواند امید را هم به وجود بیاورد.
هولست: در سینما میتوان صبر و طاقت انسانها را بررسی کرد
ماریوس هولست، كارگردان نروژی نيز اظهار كرد: برای من سینما فضایی است که می توان در آن صبر و طاقت انسان ها را بررسی کرد.
وي همچنین تاکید کرد: دغدغه من در دنياي امروز این است که به دليل تكنولوژي و سرعت زياد، مردم تمرکز روی یک داستان و دنبال کردن قصه یک فیلم را از دست داده اند، به خصوص در نسل جوان اين موضوع بيشتر است و زناني كه آن ها صرفا براي فيلم ديدن اختصاص مي دهند و کار دیگری را انجام ندهد، رفته رفته کمتر می شود.