به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران؛ مراسم بزرگداشت هشتمین سالگرد درگذشت علامه سید جعفر شهیدی در کتابخانه دکتر شهیدی برگزار شد.
اسماعیل منصوری لاریجانی با اشاره به کلیشه‌های رایج درباره اساتید فقید بیان کرد: باید در این قبیل مراسم به جای گفتن حرف‌هایی کلی درباره شخصیت بزرگان به جزئیات زندگی آن‌ها بپردازیم. جزئیات زندگی آن‌ها درس آموز است که باید به آن‌ها بیردازیم.
وی با اشاره به زندگی دانشگاهی دکتر شهیدی بیان کرد: این استاد بزرگوار در چندین رشته تخصص داشته است و در هر رشته‌ای با آگاهی و مطالعه تدریس می‌کرد. مقاله‌های ایشان از لحاظ بلاغت و تازگی بدیع و آموزنده بود. آَشنایی با دکتری شهید برای جوانان بسیار آموزنده است. او علامه یعنی جامع علوم ادبی، مذهبی، عرفانی، فلسفی و... و به همین دلیل همیشه زنده است و مزار او در سینه عالمان زمان است.
نویسنده کتاب «پیدایش عشق» درباره فعالیت دکتر شهیدی در موسسه دهخدا، اضافه کرد: برخورد با محمد معین، باب آشنایی شهیدی با دهخدا را فراهم کرد. بعد از تشکیل مؤسسه لغت‌نامه دهخدا، دهخدا از سیدجعفر شهیدی دعوت به همکاری کرد و در نامه‌ای نوشت: «او اگر نه در نوع خود بی‌نظیر، ولی کم‌نظیر است». دهخدا در این نامه خواست به جای ۲۲ ساعت، به شهیدی شش ساعت تدریس اختصاص دهند تا بقیه وقتش را در لغت‌نامه دهخدا بگذراند. بعد از مرگ محمد معین، شهیدی مسئولیت این مؤسسه را بر عهده گرفت.
احمد تمیم داری در ادامه این مراسم با اشاره به دو روش علمی و مطالعات دانشگاه، بیان کرد: یک روش مطالعاتی خواندن کمی کتاب‌ها است و نه خیلی عمیق. اما دکتر شهیدی با عمق و باریک بینی کتاب‌های زیادی را مطالعه و کلمه به کلمه تدریس می‌کرد. ایشان می‌توانستند مدار درس و بحث را به راحتی عوض کنند و در هر رشته مبدع باشند.
وی دکتر شهیدی را نمونه یک معلم دانست و گفت: کلاس رفتن و تدریس او با انضباط، دقیق و آگاهی بخش بود. به خاطر دارم که یک بار ایشان در دانشکده حاضر شدند و تدریس نکردند. وقتی دلیل این کار را پرسیدم دکتر شهیدی گفت: من شب گذشته نتوانسته‌ام مطالعه کنم و بنابراین به کلاس نمی‌آیم. این درحالی بود که او پیش از این مثنوی را ۱۲ بار از ابتدا تا پایان دفتر ششم تدریس کرده بود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی ادامه داد: در بین اساتید ادبیات خواندن متون کاری است که بسیاری از آن‌ها هم از آن طفره می‌روند و متاسفانه علوم ادبی دیگر تدریس نمی‌شود. بسیاری از اساتید ادبی امروز به جای پرداختن به معانی و بیان و دقایق فکری آثار آن‌ها را از نظر فرویدی و مارکسیستی تحلیل می‌کنند و از علوم پیوسته با ادبیات مانند زبان عربی و... غافل می‌شوند. امروز دیگر مطول و بلاغت تدریس نمی‌شود.
وی افزود: استاد شهیدی به تناوب عربی تدریس می‌کردند و همواره به روش اساتید بزرگی چون دکتر معین؛ علامه همایی و بدیع الزمان فروزان فر دلمشغول بودند. این اساتید تلاش داشتند به جای تربیت افراد بله قربان گو، انسان‌های عالم تربیت کنند تا چراغ علم و فرهنگ زنده باشد.
دکتر تمیم داری با اشاره به شخصیت دکتر شهیدی، عنوان کرد: او هیچ‌گاه باری از بارهای خود را بر دوش دیگری نمی‌انداخت و همواره با متانت و بزرگواری با هرکس در هر مقامی رفتار می‌کرد. چرا که او می‌خواست علم و انسانیت را باهم بیاموزد تا اساتید نسل بعد از او انسان‌هایی بله قربان گو و کم مایه نباشند. او حتی به راحتی از پیشنهادهای علمی دانشجویان استقبال می‌کرد.
وی با اشاره به تدریس کتاب‌های دشوار مانند انوری و خاقانی از سوی دکتر شهیدی گفت: یادم است که در کلاس خاقانی به این بیت رسیدیم: «تا به قارون برد و بند گنج قارون برگشاد.» دکتر شهیدی گفتند من ۳۰ سال است که درباره کلمه «قارون» در این بیت فکر می‌کردند.
تمیم داری در پایان گفت: امیدوارم نتیجه برگزاری چنین نشست‌هایی گوشزد کردن مقام علمی و ادبی اهالی فرهنگ به مسولان فرهنگی باشد تا در مسیر رشد و تعالی آن‌ها اقدامات بزرگ فرهنگی صورت بگیرد.
امامی در ادامه این مراسم با اشاره به آثار وجودی دکترشهیدی گفت: او در اولین روز بهار در بروجرد به دنیا است. شهیدی نویسنده، مترجم، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی، فقه و تاریخ اسلام و استاد دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران بود.
وی درباره مقام علامه شهیدی بیان کرد: شهیدی از شاگردان برجسته علی اکبر دهخدا و بدیع الزمان فروزانفر در دانشگاه تهران بود. او در سال ۱۳۴۰ دکترای خود را در رشته ادبیات فارسی و تاریخ دریافت کرد. پیش از آن در حوزه علمیه قم و حوزه علمیه نجف تحصیل کرده بود. او در این دوران از اساتیدی همچون آیت الله بروجردی، و آیت الله خویی بهره برد و به درجه اجتهاد رسیده بود.
وی در پایان بیان کرد: برای من حیرت انگیز است که این دانشمند مجتهد در رشته‌های مختلف به درجه والا رسید. شهیدی تحصیل آکادمیک خود را در رشته زبان و ادبیات پارسی تکمیل کرد و از محضر جلال همایی و بدیع الزمان فروزانفر بهره جست و سرانجام در سال ۱۳۴۰ با اخذ درجه دکترا در این رشته، در دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد. تدریس او در دانشگاه تا حدود سال ۱۳۴۵ش ادامه پیدا کرد. شهیدی در زمینه‌های ادبیات عرب و فارسی استادی بنام بود و همنشینی او با استادانی نظیر فروزانفر، دهخدا، همائی و محمد معین به اعتبار علمی او افزود.
مراسم بزرگداشت هشتمین سالگرد درگذشت علامه سید جعفر شهیدی روز چهارشنبه ۲۴ دی ماه در کتابخانه دکتر شهیدی برگزار شد.
