به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، سید عبدالله انوار فرهنگ پژوه، کتاب‌شناس، مترجم و نسخه‌پرداز پیشکسوت ضمن بازدید از خانه موزه بازار گفت: این خانه یکی از بناهای تاریخی است و اینکه در عوام این بنا را به عمه ناصرالدین شاه منسوب می‌کنند صحت ندارد.
وی افزود: پدر ناصرالدین، السلطان بن السلطان و الخاقان بن خاقان محمدشاه قاجار نوه فتحعلی‌شاه قاجار و سومین پادشاه قاجاریه بود که از خواهری که عمه ناصرالدین شاه باشد در تاریخ نامی نیامده است و یا اشاره‌ای به سکونت آن در محله عودلاجان نشده است.
شارح و مترجم کتاب شفا بوعلی سینا تصریح کرد: حدود محله عودلاجان، خیابان‌های پامنار، سیروس، چراغ برق و بوذرجمهری است که همراه با محله‌های ارگ، دولت، سنگلج، بازار و چاله میدان، تهران عصر ناصری را شکل می‌دادند که محله عودلاجان بزرگ‌ترین محله شهر و مرفه‌نشین بود.
وی با اشاره به بازدید ۵۰ سال گذشته خود از این بنا در خلال امور تحقیقی تهران‌شناسی تاکید کرد: در اینکه این بنا به یکی از درباریان اختصاص دارد تردیدی نیست، چرا که محله عودلاجان در زمان قارجاریه به درباریان و دیوان سالاران اختصاص داشت و ضمن آنکه وجود فضایی به نام «تالار آیینه» قطعا این احتمال را شدت می‌بخشد.
رییس سابق نسخ خطی کتابخانه ملی احتمال داد که بر اساس معماری آن دوره تاریخی این مکان بایستی فضای دیگری در پشت ساختمان داشته باشد که یقینا در طول زمان از آن جدا شده است چرا که این بخش از معماری به زنان منزل اختصاص داشته است و بنای موجود دچار جرح و تعدیل شده است.
استاد انوار با توجه به آیینه کاری موجود در تالار آیینه قدمت «خانه موزه بازار» را ۱۴۰ تا ۱۵۰ سال تخمین زد و افزود: این معماری آیینه کاری در بخشی از امامزاده صالح نیز به چشم می‌خورد.
وی پیشنهاد داد که بازسازی و مرمت این بنا هر چه سریع‌تر صورت گیرد و فضایی به موزه مشاغل و بازار تهران و ایجاد فضای قرائت خانه در این مکان اختصاص داده شود.
این استاد دانشگاه حفظ ابنیه تاریخی را یکی از اقدامات موثر شهرداری تهران عنوان کرد و گفت: قطعا تاریخ و آثار به جا مانده از آن در هر کشوری می‌تواند در جذب توریست موثر و کارآمد باشد چرا که خارجی‌ها اگر به دنبال فضاهای مدرن باشند نیازی به سفر به ایران در خود احساس نخواهند کرد.
وی در پایان بازدید چند ساعته خود از بخش‌های مختلف این خانه موزه به عضویت افتخاری «کتابخانه بازار» در آمد.
