به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، جلسه نقد و بررسی فیلم سینمایی «ایستاده در غبار» با حضور محمدحسین مهدویان، کارگردان، هادی حجازی‌فر، بازیگر، نیما حسنی‌نسب، منتقد شب گذشته، ۱۷ مرداد در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد. در ابتدای این جلسه حسنی‌نسب در سخنانی اظهار کرد: معمولاً دو نگاه تا به امروز در سینمای جنگ باب بوده است؛ ابتدا نگاهی که در دهه ۶۰ و ۷۰ به شدت باب شد و اصطلاحاً به آن سینما پروپاگاندا می‌گفتند.
وی افزود: در این شکل از سینما، دشمن ناچیز و زبون تصویر می‌شد و تمام نیروها، افرادی بودند که در شجاعت مثال زدنی بودند. در کلامی، سیمایی فرشته‌گونه برای تمامی رزمندگان متصور می‌شدند. این نوع نگاه در دهه ۶۰ شاید منطقی و الزامی بود، به این دلیل که حس حماسی باید در جامعه زنده باشد، اما پس از جنگ به ویژه در زمان حال، دیگر وجود چنین کارهایی الزامی نیست.
حسنی‌نسب ادامه داد: نگاه دوم که طی یک دهه اخیر به شدت باب شده، برداشت سیاه و تلخ به جنگ است، البته اینکه جنگ امری ناپسند است، قابل کتمان نیست، اما نباید مناسبات در آن را هم، سیاه و نادرست نشان دهیم، چون رزمندگان ما با تکیه به ایمان و اعتقاداتشان به دفاع برخاستند و روابط حاکم بین آنها، متکی بر عشق اسلام و قرآن بود.
این منتقد سینما در انتهای سخنانش تاکید کرد: اما فیلم‌هایی چون «ایستاده در غبار» فراتر از این دو دسته‌بندی عمل کرده و نگاهی جدید به حوزه سینمای جنگ داشته است. در این قبیل تولیدات نه نگاه شعاری دهه ۶۰ را می‌بینیم، نه اینکه به جنگ نگاهی تلخ و سیاه می‌شود. در حقیقت در این دست فیلم‌ها با حفظ عزت و بزرگی رزمندگان، واقعیت بدون کم و کاست بیان می‌شود.
واقع‌نگری در «ایستاده در غبار»
در ادامه این مراسم کارگردان «ایستاده در غبار» نیز درباره کار خود چنین توضیح داد: آنچه در ساخت این فیلم اصل بود، نگاه واقعی بود که به جنگ داشت. این واقع‌نگری نیز در تمامی بخش‌ها وجود داشت. برای مثال در طراحی لباس و صحنه نیز چنین حساسیت‌هایی وجود داشته است؛ البته تمام تلاش این بوده که نگاه به جنگ به نحوی باشد تا عزت و بزرگی رزمندگان در آن محفوط بماند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا این فیلم یک اثر سینمایی است؟ گفت: زیاد نمی‌خواهم خودم را درگیر این عنوان‌بندی‌ها کنم، اما همین اندازه می‌گویم که «ایستاده در غبار» برای دیده شدن روی پرده سینما ساخته شده است، چون انصافاً عظمت و لوکیشنی که در کار وجود دارد تنها می‌تواند در پرده نقره‌ای تمام داشته‌های خود را نشان دهد.
مهدویان در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: ساخت فیلم درباره شهدا جزء علایق من در سینماست. برای همین این راه را ادامه خواهم داد، البته شاید در کارهای بعدی‌ام ساخت و جنس کارم را تغییر دهم، اما هیچ گاه به بهانه نشان دادن جنگ در دام شعار یا تلخ‌نگری گرفتار نخواهم شد. درباره «ایستاده در غبار» باید نکته‌ای را متذکر شوم، آن‌هم حضور خانواده شهید احمد متوسلیان بود که در ساخت به ما یاری بسیار رساندند.
لزوم فراهم‌آوری امکانات برای سینمای جنگ
هادی حجازی‌فر نیز درباره تجربه بازی در این فیلم بیان کرد: پیش از بازی در این فیلم درباره سردار احمد متوسلیان بارها شنیده بودم، اما به شخصه مطالعه دقیقی در این زمینه نداشتم، اما به واسطه بازی در این فیلم درباره این شهید مطالعه میدانی و کتابخانه‌ای بسیاری کردم. برای همین باید گفت که بزرگانی چون سردار متوسلیان ثروت‌های عظیمی هستند که می‌توان در سینما به آنها پرداخت و تنها کافی است که امکانات در اختیار فیلمسازان علاقه‌مندی چون مهدویان قرار گیرد تا کارهای خوبی در این حوزه ساخته شود. درباره نقشم در فیلم هم باید بگویم که کارگردان در بسیاری از صحنه‌ها من را در رسیدن به نقش کمک کرد، به ویژه اینکه این شخصیت به لحاظ جسمانی نیز دارای تحرک بسیار بود و همین مسئله کمی کار را مشکل می‌کرد.
وی در انتها درباره موفقیت این فیلم در گیشه نیز چنین توضیح داد: استقبالی که از این کار در گیشه به عمل آمد، اتفاقی نو در سینما محسوب می‌شود که باید از آن حمایت جدی کرد. این فیلم نشان داد که اگر برای یک اثر جنگی زحمت لازم کشیده شود تماشاگر آن را درک می‌کند و به آن روی خوش نشان می‌دهد. «ایستاده در غبار» نیز چنین ویژگی داشت. برای همین از تمام کسانی که این فیلم را دیده و پسندیده‌اند خواهش می‌کنم که فیلم را تبلیغ کنند تا همچنان شاهد ساخت کارهای مشابه در این حوزه باشیم.
منبع: مشرق
