علی فرمانده گردان شهادت بود

مادر شهید به دلیل عارضه قلبی چند روزی در بیمارستان بستری بود و تازه مرخص شده بود. مادر خیلی کوتاه از علی اصغر می‌گوید: شهید اصغر بچه اول بود. او را خیلی دوست داشتم. زمان جنگ امام خمینی (ره)  امر فرموده بود که جوان‌ها برای دفاع از خاک و ناموسشان به جبهه‌ها  بروند.

اصغر ١٩ سالش بود که ازدواج کرد و از سن ١۵ سالگی به جبهه می‌رفت. بعد ازدواجش با اینکه بچه دار شده بود اما باز هم می‌گفت باید به جبهه بروم. اسم دخترش را زینب گذاشت و به من می‌گفت «شما از خانواده‌ام مراقبت کنید».

مادر روزی که خبر شهادت پسرش را به او می‌دهند را خوب به یاد دارد. او در این باره می‌گوید: آن روز دیدم خیلی حالم بد است. از بچه‌ها جویای حال اصغر و حسن شدم. گفتند"حسن زخمی شده"، خودم را سریع به مسجد محل رساندم.  دیدم هیچ کس نیست. برگشتم سمت خانه. اواسط کوچه دیدم که مادر شهید سلطانی به سمت من می‌آید. مرا به منزلشان دعوت کرد و آنجا بود که به من گفتاصغر شهید شده است.

صمد صفر خانی برادر کوچک‌تر شهید علی اصغر صفر خانی از خصوصیات اخلاقی شهید خاطرات به یاد دارد. او درباره برادر شهیدش می‌گوید: علی اصغر به خانواده وابستگی عجیبی داشت. خیلی به صله رحم اهمیت می‌داد و بسیار مردم دار بود. وقتی مرخصی می‌آمد احوال همه فامیل را جویا می‌شد و به منزل اقوام به خصوص خاله و عمه‌ام سر می‌زد.

برادر بزرگوار این شهید والامقام در مورد چگونگی خبر شهادت برادرش می‌گوید: زمانی که منزل عمویم در شهرستان بودم خبر شهادت اصغر را شنیدم. زمانی که خودم را به تهران رساندم خیلی دیر شده بود و تنها کسی که نتوانست پیکر پاک شهید را در محل"معراج الشهدا"ببیند من بودم. اما در جایی دیگر خیلی کوتاه توانستم صورتش را ببینم. او خیلی آرام خوابیده بود.

برادر شهید که حالا انس و الفت خاصی با مزار شهدا دارد و رفتن به گلزار مطهر شهدا را در برنامه هفتگی خود دارد، در این باره می‌گوید: زیاد به گلزار شهدا می‌آیم. من احساس می‌کنم مزار شهدا شلوغ‌تر از قبل شده است. حالا فقط خانواده شهدا به گلزار شهدا نمی‌آیند، بلکه مردم عادی نیز برای فاتحه خوانی و یا حاجت گرفتن سر مزار شهدا می‌آیند و خوشبختانه اعتقادات اکثر مردم نسبت به قبل خیلی قوی‌تر شده است.

امیر صفرخانی دیگر برادر کوچک‌تر شهید علی اصفرخانی است خاطرات بسیاری از برادر شهیدش به یاد دارد که برایمان این‌گونه بازگو می‌کند: یک روز منزل برادرم بودم. برادرخانم اصغر خیلی شوخ طبع بود. او به من می‌گفت "دوست داری با ما به منطقه بیایی؟" با اصغر مشورت کرد و من چون کمی بازیگوش بودم اصغر برای اینکه پدر و مادرم در آرامش باشند من را با خودش به منطقه برد. سن ام خیلی کم بود ولی رزمنده‌ها را اذیت می‌کردم. داخل پوتین هایشان آب می‌ریختم و لاستیک خودرو هایشان را هم به شوخی پنجر می‌کردم. تا اینکه یک روز رزمنده‌ها وقتی اصغر نبود؛ دست و پای من را محکم بستند و  از ساختمان دو کوهه آویزانم کردند. چون برادرم فرمانده گردان بود من به خودم جسارت می‌دادم و بچه‌ها را اذیت می‌کردم. خلاصه با کلی التماس من را پایین آوردن. برادرم آمد و گفت حمید چقدر ساکت شده است. بعد از آن متوجه شد که چه کارهایی کردم و مرا مقصر دید. من را با خودش برد خط مقدم و لباس رزم پوشاند و عکس انداختیم.

امیرصفرخانی درباره لحظات شهادت برادرش می‌گوید: به اصغر گفته بودند که برادرم حسن شهید شده است در حالی که او مجروح شده بود. اصغر رفته بود که اگه برادرمان شهید شده جنازه را برگرداند که خودش شهید می‌شود. 

برادر شهید در ادامه می‌گوید: واقعاً اصغر وقتی شهید شد من احساس کردم همه چیزم را از دست دادم. برادرم نماز جمعه‌ها و  سخنرانی‌های حضرت آقا همیشه من رو با خودش می‌برد. بعد از شهادت برادرم حضرت آقا به منزل ما تشریف آوردند و آن روز برای من روز خاصی بود و این حس نزدیکی به آقا غیر قابل توصیف است که هیچ وقت فراموش نمی‌کنم. 

محمد صفر خانی، پسر خواهر شهید اصغر صفرخانی فرازی از وصیت نامه شهید را برایمان می‌خواند و در ادامه با چشمانی اشک‌بار می‌گوید: من دایی‌ام را ندیده‌ام اما خیلی نسبت به او احساس وابستگی و صمیمت می‌کنم. همیشه در نمازهایم او را دعا می‌کنم و بارها در کارهایم از دایی شهیدم طلب شفاعت می‌کنم و همیشه جواب هم گرفتم. "خیلی دوست داشتم، حتی برای یک لحظه در آن زمان بودم و دایی عزیزم را از نزدیک می‌دیدم."

علاقه‌مندان برای شرکت در برنامه‌های فرهنگی هنری فرهنگسرای رضوان می‌توانند به نشانی: بهشت زهرا (س) ورودی گلزار مطهر شهدا، مقابل جایگاه تاریخی جلوس حضرت امام خمینی (ره) مراجعه کنند و یا برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن: ۵۵۲۰۲۲۱۸ تماس بگیرند.