به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، مسعود فروتن نویسنده و کارگردان سینما با حضور در غرفه فرهنگسرای رسانه در دهمین نمایشگاه رسانه های دیجیتال درباره تاثیر گذاری رسانه های دیجیتال در زندگی امروزی گفت: خدارا شاکرم که من خیلی درگیر نیستم. حتی گاهی یادم میرود که تلفن دستی ام را بردارم و در خانه می ماند. همیشه خیلی از شماره تلفن ها را یا حفظ هستم یا در جیبم دارم و اگر نیاز باشد تماس می گیرم. در واقع من خیلی دیر به خریدن تلفن همراه تن دادم.
وی افزود: باید کاری کرد که فرهنگ این رسانه ها اول وارد شود و بعد ما به آن بپردازیم. مثلا در کنسرت و تئاتر وقتی تلفن دختر خانم یا آقا پسری زنگ می خورد خیلی راحت آن را در می آورند و شروع به صحبت می کنند. یعنی فرهنگ برخورد با تلفن همراه در کنسرت یا تئاتر هنوز وارد نشده و خیلی ها به درستی برخورد نمی کنند.
فروتن به استفاده بیش از حد جوانان از تلفن همراه اشاره کرد و افزود: بچه های امروزی طوری به این دستگاه وابسته شدند که حتی خطرات آن را به جان می خرند. این دستگاه نباید کنار بالش فرد باشد اما بچه ها با آن بیدار می شوند و اولین پیام را ازآن میگیرند.
این نویسنده و کارگردان به کنار رفتن حریم خصوصی از طریق شبکه های اجتماعی نیز اشاره کرد و گفت: زمانی که من در یک مهمانی هستم، دلم نمی خواهد عکسی که با من میگیرند در فضای مجازی منتشر شود. گاهی که حاضر نمی شوم در یک مهمانی عکس بگیرم شاید بی ادبی تلقی شود.
فروتن با تاکید بر نقش صدا و سیما در فرهنگ سازی درست از رسانه های دیجیتال ابراز کرد: صدا و سیما مهم ترین جایی است که می تواند این فرهنگ سازی را در برنامه هایشان ایجاد کند و حتی به صورت مستقیم نکات لازم را آموزش دهد. برنامه های گفتگو محور یا سریال ها بهترین مکان برای جا انداختن این موضوع است.
وی افزود: متاسفانه در زمانه ای هستیم که حتی بچه های زیر سن مدرسه هم موبایل دارند و یا در مهمانی ها جوان ترها به جای اینکه با بزرگ ترها معاشرت کنند، تلفن به دست بازی می کنند. صدا و سیما باید به عنوان رسانه حاکم در این موضوع کار کند.
فروتن در پایان گفت: این رسانه ها مزیت شان بیشتر است اما باید استفاده کردن درست از آن را یاد بگیریم و هرچیزی به جای خودش باشد. ممکن است جوان ترها کتاب را از روی دستگاه بخوانند اما هم سن و سال های من دوست دارند کتاب را از روی کاغذ بخوانند. من دوست دارم آن کاغذ کتاب را لمس کنم و خطوطش را ببینم. خوب است که لذت کتاب خواندن و لذت ارتباط مستقیم و رو در رو را فراموش نکنیم. زندگی را فراموش نکنیم.
