«جشنواره فیروزه» روشی نرم و هوشمندانه در ارتقای کیفیت

به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، گفت‌وگو درباره برنامه‌ها و فعالیت‌های سازمان فرهنگی هنری در سال ۹۵ با عبدالمطهر محمدخانی که از فروردین سال ۹۳ سکاندار فرهنگسرای انقلاب اسلامی است.

 

فرهنگسرای انقلاب اسلامی چهار، پنج برنامه شاخص را در سال 95 برگزار کرده است؛ به لحاظ گستردگی و اهمیت مسابقه عکس سلفی «من و دوست اربعینی ام» پراهمیت ترین برنامه بود به چند دلیل؛ از ابزارهای نوین در آن استفاده کردیم. سراغ شبکه های اجتماعی رفتیم و این موضوع مهم را از زاویه نگاه انقلاب اسلامی نگاه کردیم و سعی کردیم در دریای بزرگ عاشقان اباعبدالله ما هم سهمی داشته باشیم و در حد بضاعت مسئولیت مان را انجام دهیم. گسترش کار در سال دوم از هزار و 100 اثر به 6 هزار اثر نشان می دهد که اصل ایده و هدف گذاری ما درست بوده و کاری را که در آن رشد فزایندگی هست را طی کرده ایم. 

البته معرفی کتاب «از نیمه خرداد» و رونمایی کتاب «لم یزرع» هم دو اقدام خوب در راستای وظایف هویتی فرهنگسرا بود که هر کدام در حوزه خود قابل توجه بود. 

به عمد نمی خواهم یک برنامه را به عنوان مهمترین برنامه سازمان انتخاب کنم. به لحاظ حجم کار و گستردگی، شاید «جهاد مهربانی» و «جلوه سوگ» و برخی از این برنامه های سراسری سازمان، برنامه بزرگتری بوده و برای مسئولان سازمان برنامه‌های پراهمیت‌تری باشد اما به نظرم «جشنواره فیروزه» اتفاق خوبی بود. اینکه سازمان به این سمت حرکت کند که با روش های هنرمندانه و نرم، کیفیت محصولات و تولیدات برنامه های خود را بالا ببرد خیلی بهتر از رشد کمی کارهاست. از این نظر «جشنواره فیروزه» با همه ضعف های برگزاری سال اول – که شاید مهمترین اشکال آن در زمینه اطلاع رسانی و تبلیغات بود- قدم مهم و خوبی است که سازمان برداشت. اینکه محصولات را نه مرتبط با نام فرهنگسرا که مرتبط با نام تولید کننده اثر ارائه کرده بودند تصمیم راهبردی وهوشمندانه ای بود. ممکن است کارشناس یا کمک کارشناس بخشی، ایده ای داشته باشد یا حتی محصولی تولید کند و بداند که در جایی این محل ارزیابی قرار می گیرد خیلی ارزشمند است تا اینکه در نگاهی کلی به رئیس فرهنگسرا یا حداکثر معاون آفرینش و اجرا توجه شود. از این جهت به نظرم فیروزه اتفاق مهمی بود. به‌طور کلی «جشنواره فیروزه» اول اینکه شروع کار جدید و خوبی بود. دوم، هدف گذاری آن افزایش کیفیت محصولات فرهنگی بود. سوم به‌دلیل اینکه توجه به افراد و کارمندان و کارشناسان داشت و نکته چهارم اینکه خروجی این جشنواره بانک اطلاعات خوب و کاربردی از محصولات ارائه بشود اتفاق خیلی خوبی است که هر سال در فرهنگسراها از اول چرخ را اختراع نکنیم و دچار دوباره کاری نشویم. 

سازمان هنوز با تغییرات فرهنگی و به‌ویژه تغییرات ابزارهای اطلاع رسانی و فرهنگی کاملا همراه نشده است. سازمان هنوز سرعت تولید و تطبیق پذیری تناسبی با ابزارهای نوین اطلاع رسانی ندارد. نظام برنامه و بودجه، تولید محصولات، اجرای برنامه و هدف گذاری ها این گوشی های هوشمند و شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل را خیلی خیلی بیش از این حرف ها باید جدی بگیریم. شاید اگر سازمان 70 درصد بودجه ها و برنامه های خود را به همین امر اختصاص بدهد به جای برگزاری همایش ها و برنامه های مفصل میدانی ، راه دوری نرفته و شاید به معنایی اثر گذاری بیشتر را انتخاب کرده و به هدف خود هم نزدیک شده است. اگر سازمان از این قضیه غفلت کند و سرعت پایینی داشته باشد به نظر می رسد که در دو سه سال آینده نشود این فاصله عجیب و غریب را جبران کرد.