به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران؛ کوروس احمدی کارشناس مجری در ابتدای نشست ضمن عرض تسلیت به حاضران به خاطر درگذشت فرزند دلبند دکتر سید جعفرعزیزی و مصیبت بار بودن غم از دست دادن فرزند در نشست این هفته گفت: غربت در دنیای امروز محصول تفکری شوم است که ما را از انسان بودنمان دور می کند. شایسته است بی توقع عشق بورزیم و دوست بداریم و در دردها یاد هم باشیم که فرصت ها کوتاه هستند. آدمیان زمانی روندگذار به سوی آرامش در جامعه را درست می پیمایند که مهربانی و دوست داشتن را از یاد نبرده باشند.
دخترم، بند دلم غمگینم
شیشه ی عمر غبار آگینم
جوجه ی گم شده در توفانم
شاخه ی خم شده از بارانم
ای جگر پاره ام ای نیمه ی من
میوه ی عشق سراسیمه ی من
گل پیوند دوغربت، غزلم !
حاصل ضرب دو حسرت، غزلم !
ارث عصیان معماییِ من
امتداد خط تنهاییِ من
کوکب بخت شبالوده ی من
غزل طبع تبالوده ی من
پدرت خُرد و خراب و خسته
خسته ای بر همگان در بسته
خانه ی جن زده ی متروک است
که پُر از همهمه ی مشکوک است
یادها خیل کفن پوشانند
جز من از هرکه فراموشانند
کدرم، پنجره ی بازم نیست
کسلم، رخصت آوازم نیست...
غزل منزوی همراه با درد پیچیده در صدای کوروس احمدی کافی بود تا داغ یادمان مصیبت وارده بر جعفرعزیزی تازه شود و به قول کوروس احمدی که گفت: دردی عمیق و بی درمان که حالمان را خراب کرد.
در ین برنامه هر یک ازحضار که شعر خواند ابتدا به رسم ادب و معرفت یادی از جعفر عزیزی کردندو بار دیگر از داغ عظیم و جانگداز فوت فرزندف برایش از خدا صبر خواستند و با این مقدمه خرق حسن ختام جلسات پیش حسن مطلع شد و مهدی منصفی شعرخوانی را شروع کرد:
نسیم خسته دروازه های تهرانم
سکوت ممتد شعری میان میدانم
نقد شعرمهدی منصفی را مهرداد بابایی با بررسی چینش و رفتار واژه ها در شعر شروع کرد و اینکه انسجام شعر باعث می شود جایگاه کلمات بیشتر دیده شوند. عقیده بابایی بر این است که درجلسات نقد؛ پرداختن به نقاط قوت شاعر؛ او را قوی تر می کند.
در ادامه کوروس احمدی ضمن تایید این موضوع یادآور شد این مهم نباید باعث شود که از نقطه ضعف ها غافل شویم.
سپس سهیلا حیدری غزلی خواند:
چه راحت دستهایش پرپرم کرد
چه ساده فکر کردم باورم کرد...
در ادامه نقد این شعر بحث پیرامون این رفت که نسبت های جاری در شعر باید به نظم شعرکمک کند واینگونه نباشد که مصرعی مصراع دیگر را حرام کند و نیز اینکه "سادگی" هنر است اما تا جایی که زنجیر بر لام شاعر نیافکند.
شعر بعدی را سمیه یزدانی با غزلی خواند که بحث خوانش شعر را به میان کشید و اینکه خوانش شعر می تواند شعر را قوی یا ضعیف جلوه دهد.
پر غرور از توان آزارم،سایه سارت تلالو خورشید
من سکوت همیشه سیالم،من فقط جرمم اینکه (زن) بودم
سپس امیر یزدانی نژاد بشعر سپید به غایت شنیدنی خواند
پاروبزن
پارو بزن
پارو...
به زن که رسیدی بسکوت...
ارتباط اجزا شعر، نگاه شعری منسجم و موضوع واحد،تکان های به موقع و پرداخت کلمات نو از نکاتی بود که در نقد مفصل شعر مورد توجه قرارگرفت.
ترکیب سازی در شعر و استفاده به جا از تک واژه ها نیز مورد بحث قرار گرفت.
تنها که باشی گوش خواهی داد هر شب
آوازهای ساعت دیواری ات را
مهرداد بابایی با صدایی به عمق غزل، غزلی خواند
مریم جاوید پور شعری در ردیف مرگ خواند که کوروس احمدی معتقد بود انتخاب اسم برای ردیف کار شاعر را دشوار می کند:
کهکشان ها برمدار عشق می چرخد ولی
جمله هستی هست بی تردید سرگردان مرگ...
فرهاد سالاری رباعی هایی شنیدنی خواند:
از دیر به دیرآمدنت میترسم
از پشت به من نشستنت میترسم
تاخیر درآمدن ،نشستن به کنار
از این همه زود رفتنت میترسم
خانم صحرایی شعری سپید خواند و آقای مجید ابکناری ترانه ایی زیبا.
پروین عزیزی شعری در رثای گل خزان زده سید جعفر عزیزی خواند و به او تقدیم کرد:
چندیست زگل در چمن و باغ اثر نیست...
بعد از او آرزو آذری فر رباعی خواند
از زاویه دیدکه بیرون میشد
درظرف دلم غبار افزون میشد
هر با که میشکست می فهمیدم
لیلا دل من بود که مجنون میشد
میناآقاخانی دیگر شاعری بود که غزلی در مدح امام رضا(ع) خواند وآن نقطه پایان شعرخوانی حاضران بود:
شیعه یعنی گر از حادثه تا صحن عظیم
در دل شیعه فقط عشق تو جا می گیرد...
در پایان کوروس احمدی شعری تازه در وصف بوسه خواند و ششمین نشست ادبی با صدای محزون تار و نغمه مهرداد بابایی من زتو دوری نتوانم دیگر... به پایان رسید.
علاقه‌مندان برای حضور در سلسله نشست‌های هفتگی عصرانه های ادبی می توانند به نشانی: بزرگراه نواب صفوی (شمال به جنوب)، خیابان محبوب مجاز،خیابان شهیدسید کاظمی، ابتدای خیابان امیرقلی؛ فرهنگسرای عطار نیشابوری مراجعه کرده و یا برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن: 55135553 تماس بگیرند.
