به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، بلوری در این نشست در خصوص انتشار خاطرات خود گفت: ایده نوشتن کتاب از سال ۶۸ در ذهنم بود. چندبار هم دست به قلم شدم اما بهانه‌های مختلفی مانع شد تا کار را ادامه دهم. در سال ۷۱ هم بخشی از خاطراتم را نوشتم اما باز هم نتوانستم ادامه دهم.تا اینکه در فروردین ۸۶ بازنشسته شدم و با خودم فکر کردم زمان در حال گذر است و باید کار نوشتن خاطراتم را آغاز کنم.
وی ادامه داد: آن زمان دو فرزند داشتم که حدودا پنج ساله بودند. به پیشنهاد همسرم شروع به نوشتن کردم. اگر تایپ کردن با یک انگشت دست را به حساب نوشتن بگذارید من ۱۰ سال به همین صورت خاطراتم را نوشتم. جاهایی که نیاز بود کلمات یا حروف را ترکیبی بزنم و نیاز بود که همزمان دکمه شیفت صفحه کلید را هم بگیرم فرزندانم کمکم می کردند.
بلوری گفت: با همه سختی هایی که داشت من پا پس نکشیدم چون معتقد بودم باید این کار را به سرانجام برسانم و خدا را شاکرم که به بنده توفیق داد تا بتوانم این کار را تمام کنم. تا سال 90 نوشتم. در سال 90 اوضاع وخیم تر شد و بنده دیگر توان ادامه نداشتم. اما با کمک همسرم ادامه دادم تا کار نوشتن تمام شد.
این جانباز دفاع مقدس در خصوص بازخوانی خاطراتش گفت: پس از تمام شدن کار وقتی به عنوان یک خواننده بی طرف خاطراتم را خواندم احساس کردم خواننده جاهایی از کتاب دچار سردرگمی می شود. چون من در خاطراتم به خانواده و دوستانم اشاره کرده بودم که باید معرفی می شدند. به همین دلیل شروع کردم به روایت از سال 52، یعنی حدود 5 سالگی خودم تا بتوانم خانواده و افراد حاضر در خاطراتم را معرفی کنم. دیگر توان نوشتن نداشتم. با کمک کارشناسان حوزه هنری و آقای قاسمی 3 فصل دیگر نوشتم. من فایل صوتی می فرستادم و دوستان حوزه هنری تایپ می کردند و دوباره برایم می فرستادند و اینگونه با کمک دوستان 15 فصل کتاب به پایان رسید. با وجود اینکه دیگر حتی توان نشستن نداشتم اما کوتاه نیامدم و متن را بارها بازخوانی و ویرایش کردم. تا بالاخره سال گذشته کتاب به چاپ رسید. از همه خوانندگان تقاضا دارم کاستی های کتاب را بر من ببخشند چراکه آنچه در توان داشتم را انجام دادم .
بلوری ادامه داد: وقتی کتاب چاپ شد احساس آرامش داشتم. چراکه به تعبیر رهبری که فرمودند رزمنده ها با کنار گذاشتن اسلحه ماموریتشان تمام نمی شود بلکه زمانی به اتمام می رسد که خاطرات خود را به نسل های بعدی منتقل کنند، احساس کردم بار سنگینی از روی دوشم برداشته شده است.
این رزمنده دوران دفاع مقدس گفت: چقدر خوب است اگر سیستم آموزشی کشور خوانش کتاب های دفاع مقدس را برای دانش آموزان در مدارس به عنوان برنامه قرار دهند، چراکه این نسل آینده سازان کشور هستند و باید با این دوران و ارزش های آن آشنا باشند. وقتی نسل جدید راغب به خواندن این خاطرات شوند خستگی یک دهه کار از تن ما درمی آید.
در ادامه این نشست محمد قاسمی پور مدیر دفتر فرهنگ و مطالعات پایداری حوزه هنری و مشاور تالیف کتاب «تاکسی سرویسی برای فاو» در معرفی کتاب گفت: این کتاب خاطرات خود نوشت محمد بلوری رزمنده داوطلب بسیجی است که در سن کم حدود 13 سالگی به جبهه می رود. او برای نوشتن این کتاب عصاره ی جانش را گذاشته است و من از نزدیک شاهد تلاش های ایشان برای نوشتن این کتاب بود.
وی افزد: امتیاز این کتاب زندگی محور بودن آن است و در واقع این کتاب محدود به جنگ نیست. شما در جای جای این کتاب می توانید بخش های مختلف زندگی این رزمنده را ببینید؛ خاستگاه اجتماعی ایشان، کودکی و محیط رشد و همچنین رابطه ای که با والدین و خصوصا مادر خود دارند . ضعفی که در ادبیات دفاع مقدس وجود دارد نشان دادن روابط رزمندگان با اطرافیان است که در این کتاب این روابط به خوبی توصیف شده است و این توصیف ها تا پایان جنگ به زیبایی آمده است. ایشان در وفاداری به دوستانشان هم کم نگذاشته اند و از دوستان و همرزمانشان که شهید شده اند نیز در کتاب یاد کرده اند و این شیوه ی رفاقت است که من خودم بسیار از این وفاداری ایشان درس گرفتم.
قاسمی پور به وجه پژوهشی کتاب نیز اشاره کرد و افزود: این کتاب محدود به خاطره نگاری بر اساس خاطراتی که در ذهن آقای بلوری بوده نیست، بلکه سبک پژوهشی که انتخاب کرده اند باعث شده است از اسناد و دست نوشته ها، عکس ها و یادداشت های به جامانده از آن دوران در کتاب به عنوان افزوده های پژوهشی استفاده شود و در واقع روایتی تاریخی و اسنادی از سالهای زندگی ایشان نگاشته شود.
در پایان این نشست ضمن خوانش بخش هایی از کتاب، از محمد بلوری راوی و نویسنده کتاب تقدیر شد.
محمد بلوری در سال ۶۵ در فاو به مقام جانبازی نائل آمد. کتاب «تاکسی سرویس برای فاو» نیز در قالب خود‌نوشت تدوین شده و شرح خاطرات دوران حضور راوی در جبهه‌های جنگ و زندگی بعد از آن است. کتاب با داستان تولد بلوری آغاز می‌شود و عملیات والفجر ۸ و تصرف شهر فاو، اوج خاطرات این راوی دفاع مقدس است. این اثر در 760 صفحه از سوی سوره مهر چاپ و منتشر شده است.
