جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳
ساعت : ۰۴:۱۳
کد خبر: ۹۷۶۵۴
|
تاریخ انتشار: ۲۶ ارديبهشت ۱۳۹۷ - ۱۳:۵۳
فیلم «جنگ برای سیاره میمون‌ها» (۲۰۱۷) به کارگردانی مت ریوز سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت ماه در فرهنگ‌سرای اندیشه نقد و بررسی شد.
به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، فیلم «جنگ برای سیاره میمون‌ها» (۲۰۱۷) به کارگردانی مت ریوز سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت ماه با حضور محمدرضا مقدسیان مجری و سعید هاشم زاده منتقد در فرهنگ‌سرای اندیشه نقد و بررسی شد. 

هاشم زاده ابتدا به بازی «اندی سرکیس» در نقش سزار اشاره کرد و گفت: این بازیگر که با ایفای نقش گالوم در فیلم «ارباب حلقه‌ها» مورد توجه قرار گرفت، این سؤال را در ذهن منتقدان ایجاد کرد که آیا موشن کپشن هم باید جزو بخش‌های جوایز بازیگری باشد یا نه. موشن کپشن یا همان بازیگری بر پرده آبی با دوربین‌های متعدد است که اندی سرکیس به شکل بی‌سابقه در تاریخ سینما به آن کمال بخشیده و احساسات، عواطف و حرکات بدنی دقیقی را شکل داده است.

سپس مقدسیان ضمن اشاره به نظریه داروین گفت: به نظر می‌رسد فیلم سیاره میمون‌ها با مضمون آخرالزمانی خود، شاید ساده‌ترین برداشت از نظریه تکاملی داروین است؛ سرزمین موعودی که میمون‌ها به آن هجرت می‌کنند و توسط میمون‌ها احیا می‌شود. در بین میمون‌ها هم طبقه‌بندی تکاملی وجود دارد، مثل سزار که تکامل‌یافته‌ترین میمون است و می‌تواند با داشتن ویژگی‌های انسانی، رهبری میمون‌ها را بر عهده بگیرد. سزار زمانی با خیال راحت آنجا را ترک می‌کند که میراث خودش را به دسته میمون‌ها منتقل می‌کند.

هاشم زاده در این باره توضیح داد: داروین کاری کرده که وقتی شمایل میمون به میان می‌آید، نمی‌توانیم نظریه داروین را نادیده بگیریم، چه آن را قبول داشته باشیم چه نه. موضوع بعد مسئله رمان سیاره میمون‌هاست که در سال ۱۹۶۳ توسط «بئر بول» نوشته، و در ۱۹۶۸ توسط «شافنر» به فیلم تبدیل شد. داستان در سال ۳ هزار و خرده‌ای اتفاق می‌افتد که فضانوردان در سفر خود گم می‌شوند و روی سیاره‌ای فرود می‌آیند که میمون‌هایی شبیه به آدم زندگی می‌کنند و در آخر متوجه می‌شوند که این سیاره همان زمین است. رمان به فیلم کمک کرد و فیلم هم خوب توانست رمان را به تصویر بکشد.

پس از آن، مقدسیان به تعاریف قهرمان و ابر قهرمانان در سینما اشاره کرد و گفت: به نظر می‌رسد با گسترش تلویزیون و سینماها، دیگر قهرمانان انسانی عادی برای مخاطب جذابیت ندارد و تولیدات سال‌های اخیر سینما به سمت قهرمانانی رفته که انسان نیستند اما ویژگی‌های انسانی دارند. فارغ از انسان بودن یا نبودن قهرمان، روند داستانی که همان است، باید ببینیم چه چیزی این فیلم‌ها را جذاب می‌کند.

هاشم زاده در پاسخ به این مسئله گفت: این سبک فیلم‌ها از دهه ۵۰ و از کمیک‌بوک‌ها ساخته شدند؛ انسان‌هایی که به لحاظ فیزیکی و ژنتیکی تغییر ماهیت داده‌اند، مانند اونجرز و ترنسفورمرز. فیلم‌های بلاک‌باستر روی تکنولوژی بیشتر تمرکز دارند و همان نمونه‌های فیلم‌های قبلی مثل اینک آخرالزمان یا اسپارتاکوس است اما ۸۰ درصد مخاطبان نوجوان بلاک‌باسترها این فیلم‌های قدیمی را ندیده‌اند.

مقدسیان ضمن مخالفت با این حرف گفت: سینما مانند هر مقوله دیگری باید بازتولید کند و اگر در فیلم‌های جدید از تکنولوژی برای روایت‌های قبلی استفاده می‌شود، یک نقطه ضعف نیست.

هاشم زاده در ادامه به دو نویسنده اثرگذار داستان‌های علمی تخیلی، «آرتور سی.کلارک» و «ایزاک آسیموف» اشاره کرد و بیان کرد: این نویسندگان کسانی بودند که توانستند به خلق روایت‌های جدید دست بزنند و پیشرو و ماندگار باشند. 

مقدسیان در پایان از منتقد برنامه خواست تا به موضوعات فرامتنی فیلم جنگ برای سیاره میمون‌ها اشاره کند. هاشم زاده در این باره گفت: در نقدهای آمریکایی، شخصیت کلنل به ترامپ و جاهایی به عراق و سوریه شباهت داده شده‌اند، ولی منتقد برای این برداشت‌ها نیاز به شمایل آیکونیک دارد و ارجاعات به اسپارتاکوس بیشتر در  این فیلم دیده می‌شود تا ترامپ.

در پایان نشست نیز حاضران به طرح پرسش‌های خود و گفت‌وگو درباره فیلم پرداختند. 

نظر شما