به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، حمید تجریشی کارشناس سلسله نشست‌های شاهنامه‌خوانی در فرهنگسرای گلستان در خصوص این جلسات گفت: تا امروز ۱۵ جلسه شاهنامه‌خوانی برگزار شده است. در این نشست‌ها درباره زندگی فردوسی، تاریخ قرن ۴، مشخصات عقیدتی، جهان بینی، دینی و... فردوسی صحبت می‌شود و همچنین معانی لغات و بعضی از ابیات ترجمه می‌شود.
حمید تجریشی اکثر مخاطبان خود را زنان خانه‌دار، مردان بازنشته تحصیلکرده و نوجوانان دانست که اکثر آنها پیش از این کلاس‌ها مطالعه‌ای در حوزه شاهنامه نداشته‌اند و بعد از اینکه متوجه معانی ابیات می‌شوند شاهنامه و فضای کلاس برای آنها خیلی لذت بخش می‌شود. زبان شاهنامه فارسی اصیل است و واژه‌های عربی به ندرت در متن آن به چشم می‌خورد. به همین دلیل شنیدن آن برای مخاطب سخت است و خیلی دیر ارتباط برقرار می‌کند. من سعی می‌کنم فضای کلاس را جذاب کنم و عمده ترین مباحث القا کردن مفاهیم دینی و عرفانی فردوسی است که در کلاس‌ها مطرح می‌شود.
این کارشناس حوزه ادبیات شروع فعالیت خود در فرهنگسراها را از سال ۸۶ و در فرهنگسرای ارسباران عنوان کرد و گفت: بعد از ارسباران در فرهنگ‌سراهای دیگری همچون ابن سینا، شفق، گلستان و کتابخانه گلبرگ، مثنوی‌خوانی، حافظ شناسی، متون عرفانی تدریس می‌کردم و همچنان در چند فرهنگ‌سرا مشغول فعالیت هستم.
فرهنگسراها باید به فرهنگ کشور لطف کنند
حمید تجریشی با اشاره به اینکه حضور مخاطبان در نشست‌های ادبی کم است گفت: متاسفانه فرهنگسراها در اطلاع رسانی و پروپاگاندا ضعیف هستند. با تبلیغات خوب مخاطبان بیشتری را می‌شود جذب این نشست‌ها کرد ولی غالبا حاظران در این نشست به ۱۰ نفر می‌رسند و در نشست‌هایی مثل شاهنامه‌خوانی که در فرهنگسرای گلستان برگزار می‌شود و رایگان است، تعداد حاضران بیشتر می‌شود.
وی در خصوص نقش فرهنگسراها گفت: فرهنگسراها نقش مهمی در علاقه‌مند کردن مردم به حوزه ادبیات دارند. مهم‌ترین کاری که باید انجام دهند برای این کارگاه‌ها و نشست‌ها این است که بودجه تصویت کنند تا مخاطب مجبور نشود هزینه پرداخت کند. در حقیقت فرهنگسراها با این کار به فرهنگ کشور لطف می‌کنند و جور مردم را می‌کشند. هرچند من اعتقاد دارم مردم می‌توانند هزینه کنند اما از فرهنگ غافل هستند و اهمیت دادن به ادبیات کهن برای آنها تعریف نشده است. چون همین مردم به راحتی برای کلاس‌های ریاضی، کامپیوتر و زبان هزینه می‌کنند چون اهمیت یادگیری این مباحث برای آنها روشن شده است.
فرهنگسراها فضای دارای اعتبار و مورد اعتماد برای پدر و مادرهاست
تجریشی در ادامه افزود: فرهنگسراها فضاهای خوب، مورد اعتماد و دارای اعتبار هستند. والدینی که به سختی فرزندان خود را به کلاس‌های خصوصی می‌فرستند، با خیال راحت در فرهنگسراها ثبت نام می‌کنند. زیرا آنها اعتماد دارند که معلم‌ها گزینش می‌شوند و یک ارگان رسمی است که به صورت دولتی اداره می‌شود. این بزرگترین مزیتی است که مراکز آموزشی سازمان فرهنگی هنری دارد و با وجود کلاس‌های مختلف آموزشی خصوصی باید تلاش خود را برای جلب نظر مخاطب بیشتر کنند.
ارزشیابی معلمان آموزشی در فرهنگسراها
وی درباره مهم‌ترین ضعفی که در حوزه آموزش در فرهنگسراها وجود دارد، گفت: معلم‌ها محک زده نمی‌شوند. دو نفر از افراد متخصص می‌توانند سر کلاس‌ها بنشینند و معلم آن کلاس را ارزشیابی کنند که آیا محبوبیت دارد؟ درس دادن را بلد است یا نه؟ وقتی آغاز به تدریس می‌کنی دیگر کسی سراغ تو را نمی‌گیرد. این اتفاق باعث می‌شود معلم‌ها این فعالیت را جدی نگیرند و به راحتی از آن بگذرند. همچنین فضای رقابتی بین معلم ها ایجاد نشود.
حمید تجریشی در پایان در معرفی خود گفت: از سال ۵۴ که تازه از حوزه کارشناسی رشته اقتصاد فارغ التحصیل شدم به طور مستمع آزاد در کلاس‌های دانشگاه تهران همچون کلاس‌های تاریخ ادیان دکتر بهار، استاد زرین کوب و.... شرکت می‌کردم. همچنین در نوجوانی به مدت کوتاهی فلسفه اسلام و فلسفه غرب خواندم و در این حوزه تدریس نیز می‌کنم. به طور کلی ۳۵ سال است که شغلم تدریس است و حدود ۱۱ سال است که در فرهنگسراها حضور دارم. امیدوارم روزی بهترین معلم‌ها با اشتیاق برای درس دادن در فرهنگسراها، سر و دست بشکانند نه اینکه بدون هیچ اشتیاقی و صرفا برای کمک خرجی به این مراکز رجوع کنند.
