شهیدان برای به دست آوردن مقام و جایگاه به جنگ نرفتند

حجت‌الاسلام وحیدی افزود: لعن فرستادن به دشمنان اهل بیت (ع) به این معنا نیست که ما داریم شخص را لعن و نفرین می‌کنیم. بلکه حقیقت وجودی او را که بدی است لعن می‌کنیم. در زیارت عاشورا شمر را نفرین می‌کنیم، یعنی این شمر نمادی از یک حقیقت است و آن حقیقت شمریت است. شمر کیست که من بخواهم به آن فکر کنم و بخواهم او را لعن و نفرین کنم. عمر سعد به خاطر ملک ری حاضر شد امام حسین (ع) را به شهادت برساند. به عبارتی عمر سعد جاه‌طلب بود و نفرین بر عمر سعد یعنی نفرین بر جاه‌طلبی. ابن زیاد خدای نیرنگ و فریب بود و نفرین بر او یعنی نفرین بر همه نیرنگ‌ها و دورویی‌ها. بنا بر آیه شریفه «فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ. وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً یَرَهُ»، هر کسی همان خوبی که اینجا کرده همان را می‌بیند و هر بدی که اینجا انجام داده همان را می‌بیند. مهم این است که الان که زنده‌ای چه کار کرده‌ای. بعد از مردنت خیلی کاری از دست دیگران بر نمی‌آید.

وی ادامه داد: با این نفرین‌ها عذاب حرمله، شمرها و یزیدها زیادتر نمی‌شود. عذاب آخرت مثل عذاب دنیا نیست که کم و زیاد بشود، مانند رابطه دست و آتش است، همان قدر که آتش هست می‌سوزاند و با حرف ما کم و زیاد نمی‌شود. آنجا عذاب‌ها عینی است. سلام به حسین (ع) سلام به شخص نیست، سلام به رحمت و مهربانی و همه خوبی‌هاست. السلام علی الحسین یعنی سلام بر خوش‌اخلاقی، دوست داشتن و کمک به یکدیگر کردن. اگر زیارت عاشورا را خواندی و مهربان‌تر شدی، صادق بودی و کسی را نرنجاندی، معلوم است که زیارت عاشورا بر تو اثر کرده است. اگر افرادی مرتب زیارت امام رضا (ع) می‌روند و هیچ وقت خوب نمی‌شوند، به خاطر این است که فقط زیارت شخص رفته‌اند، نه زیارت حقیقت آن. خانه کعبه نمادی از یک حقیقت است. دور سنگ طواف نمی‌کنی بلکه دور حقیقت طواف می‌کنی. ائمه نماینده آن حقایق هستند. ما در اسلام نفرین بر شخص نداریم. مراقب باشیم در اشخاص توقف نکنیم. اینکه دعا می‌کنیم خدایا محبت اینها را در دل ما ایجاد کن یعنی محبت به راه اینان را به ما عطا فرما.

خواهر شهید حمیدرضا شکارچی: شهیدان برای به دست آوردن مقام و جایگاه به جنگ نرفتند

در ادامه خواهر شهید حمیدرضا شکارچی عنوان کرد: ما چهار فرزند بودیم. حمیدرضا واقعاً با بقیه فرق داشت و روزهایی که با من می‌گذراند خیلی برایم خاطره‌انگیز بود. بسیار شوخ‌طبع و دوست‌داشتنی بود و وقتی در یک مهمانی حاضر نبود همه سراغش را می‌گرفتند و این به خاطر اخلاق خوبش بود. دوستانی که انتخاب می‌کرد همه نمونه بودند و بیشترشان هم شهید شدند. حمیدرضا در دانشگاه علم و صنعت درس می‌خواند. یک روز به خانه آمد و گفت دانشگاه دانشجوها را به مدت ۶ ماه به جبهه می‌برد و من می‌خواهم بروم، البته خانواده ابتدا قبول نکرد، اما می‌گفت من که باید بعداً به جبهه بروم اجازه دهید همین الان داوطلبانه باشد. خلاصه به سمت غرب راهی شد. دو سه ماه بیشتر طول نکشید که شهید شد.

این خواهر شهید به بیان نحوه شهادت برادرش پرداخت و گفت: برادرم در جبهه قسمت اطلاعات عملیات بود. یک روز با مادرم که دلواپس بود، تماس گرفت و گفت برای من اتفاقی نمی‌افتد. ما قبل از عملیات می‌رویم بررسی‌های مرزی را انجام می‌دهیم و نیروهای دیگر برای عملیات می‌روند. در اسفند ماه بود که ما هیچ اطلاعی از ایشان نداشتیم، مادرم اراک بودند و شب‌ها مدام خواب‌های بد می‌دیدند. تا اینکه اطلاع می‌دهند برادرم در ۲۶ اسفند ماه شهید شده است، ولی من چون باردار بودم به من نگفتند و بعد از خاکسپاری از شهادتشان باخبر شدم.

وی در پاسخ به این پرسش که چه انتظاری از مردم و مسئولان دارید، بیان کرد: با این اوضاعی که در جامعه پیش آمده، مسئولان باید خیلی مراعات رفتارشان را بکنند، چون باید جواب خیلی از این خانواده‌ها را بدهند. این شهیدان برای به دست آوردن مقام و جایگاه به جنگ نرفتند. اینها به خاطر وطن و خانواده و شرف رفتند. من الان وقتی جامعه را می‌بینم خیلی افسوس می‌خورم. انشاالله که مردم و مسئولان بتوانند راه این شهیدان را ادامه دهند.

در پایان مراسم، لوح سنگی منقش به عکس شهید و هدیه‌ای به رسم یادبود از طرف مدیریت فرهنگی هنری منطقه ۸ به خانواده شهدا اهدا شد.