تصویر پیامبر مهر در یار مهربان

 

این کتاب در چهار فصل خویشتن، خداوند، دیگران و طبیعت تدوین شده و با نثری روان و قابل فهم و کاربردی به خصوصیات اخلاقی پیامبر(ص) و توصیه‌های آن حضرت(ص) در زمینه‌های مختلف پرداخته است، با استفاده از منابع معتبر شیعی و اهل سنت گردآوری شده است. موضوعات متنوع این کتاب علاقمندان به پیامبر را با ویژگی‌های انسان کامل آشنا می‌کنند. همانطور که نویسنده در مقدمه اشاره کرده؛ این کتاب را با مراجعه به بیش از ۵۰۰ کتاب و منابع مکتوب گردآوری کرده است.  

 

به گزارش ایکنا،نویسنده در این اثر تلاش کرده مسائل مختلف زندگی از دیدگاه پیامبر اسلام(ص) را بیان کرده تا بتواند پاسخگوی سؤال مهم مخاطبان باشد، اینکه در روزگار امروز و برای انسان قرن بیست و یکم چگونه اهل بیت(ع) و پیامبر اکرم(ص) می‌توانند الگو باشند و چگونه آن‌ها می‌توانند گرهی از زندگی مردم باز کنند. این سیره کاربردی برای جوانان و نوجوانان نوشته شده است.  

 

 

حسین سیدی متولد ۱۳۴۳ در ساری است. وی تحصیلات حوزوی را در قم سپری کرد. سپس ضمن آشنایی با صادق موسوی گرمارودی به حوزه شعر و ادبیات ورود کرد و در سال ۱۳۶۲ نیز با تشویق استاد گرمارودی به ترجمه روی آورد. از وی تاکنون آثاری همچون نیلوفر نیایش، غنچه دلتنگ، خاطر نازک گل، هفتمین فصل شکفتن، ششمین باغ اندیشه، سوار سبزپوش آرزوها، امیر گل‌ها و ... منتشر شده است. کتاب «همنام گل‌های بهاری» این نویسنده نیز برگزیده جایزه کتاب سال حوزه شده است.

 

 

 

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «بزرگترین شاگردش امام علی(ع) او را «بردبارترین مردمان» معرفی می‌کند؛ زیرا محمد پیشواست و بردباری برای رهبر، امری ضروری است؛ آن هم رهبری که رنج جهل میلیارد‌ها انسان عصر خود و سده‌های بعد را بر دوش خویش تاب می‌آورد. آن حضرت بردبارترین مردمان بود.

 

انس می‌گوید: ده سال خدمتش را کردم؛ نه هرگز دشنامم داد و نه کتکم زد؛ نه مرا از خود راند و نه به رویم اخم کرد. گاه در کاری که دستور فرموده بود سستی می‌کردم، سرزنش نمی‌کرد و اگر کسی از خاندانش نکوهشم می‌کرد، می‌فرمود: رهایش کنید. اگر می‌توانست انجام می‌داد.

 

می‌فرمود: آدمی با بردباری به مقام انسان روزه‌داری می‌رسد که شب‌ها را به عبادت می‌گذراند. عبدالله، پسر مسعود، می‌گوید: پیامبر سفارش فرموده بود: کسی از شما نزد من از یارانم بدگویی نکند؛ دوست دارم با دلی بی‌دغدغه از نزد شما بروم. روزی مالی نزدش آوردند. آن را تقسیم کرد. شنیدم دو نفر با هم صحبت می‌کنند. یکی از آنان به دیگری می‌گوید: قسم به خداوند، نیت محمد از این تقسیم، خدا و روز رستاخیز نبود! نزد پیامبر رفتم و گفتم: شما فرمودید کسی از یارانم بدگویی به من نرسانَد، [اما] من شنیدم فلانی و فلانی چنین حرفی زدند. رخساره‌اش سرخ شد و فرمود: رهایش کن. حضرت موسی بیش از اینها آزار دید، اما تاب آورد!»