به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر،فاطمه کاظمی در نشستی که به معرفی کتاب «با کفش‌های دیگران راه برو» نوشته شارون کریچ و ترجمه کیوان عبیدی آشتیانی اختصاص داشت و در کتابخانه لویزان برگزار شده بود درباره داستان کتاب گفت: سالامانکا دختری سیزده‌ساله و سرخپوست است. مادرش او و پدرش را ترک کرده است ولی سالامانکا نمی‌تواند دوری مادرش را تاب بیاورد. به همین دلیل پدربزرگ و مادربزرگش او را به سفر می‌برند تا مادرش را ببیند.
وی ادامه داد: داستان کتاب با «کفش‌های دیگران راه برو» داستان همین سفر است؛ شش روز سفر در ماشین، همراه با پدربزرگ و مادربزرگ. شش روز دیگر تولد مادر سالامانکاست و او باید حتما مادرش را ببیند. اما قرار است در این سفر کلی اتفاقات جورواجور و هیجان‌انگیز برای او رخ دهد.
او با اشاره به اینکه عنوان کتاب می‌گوید تا با کفش‌های کسی راه نرفته‌ای درباره‌اش قضغوت نکن، درباره موفقیت این کتاب توضیح داد: کتاب «با کفش‌های دیگران راه برو» اثر شارون کریچ در سال ۱۹۹۵ برنده جایزه نیوبری در امریکا شده است. این داستان در سال ۱۳۸۷ جایزه پروین اعتصامی را در حوزه ادبیات نوجوانان از آن خود کرده است.
این کارشناس ادبی با اشاره به همذات‌پنداری نوجوانان با کتاب بیان کرد: سالامانکا عاشق طبیعت و حیوانات است و دوست دارد صبح تا شب در مزرعه و باغچه باشد. پدرش افسردگی گرفته و حالا اوضاع خانواده‌شان به هم ریخته است. در حین داستان، ما با دوست سالامانکا، فیبی، آشنا می‌شویم که او هم با مشکلاتی مثل سالامانکا دست و پنجه نرم می‌کند.
کاظمی اضافه کرد: هرچه بیشتر سالامانکا درباره دوستش برای پدربزرگ و مادربزرگش می‌گوید متوجه اشتراکات خودش با او می‌شود. چطور زودتر متوجه این موضوع نشده بود؟ بازگویی اتفاقاتی که بر فیبی گذشته است باعث می‌شود سالامانکا با رفتن مادرش بهتر کنار بیاید و این واقعیت تلخ را بپذیرد.
وی تصریح کرد: داستان فقط قصه سالامانکا نیست و شامل قصه‌های شخصیت‌های دیگر داستان نیز است، همان شخصیت‌هایی که در ابتدای داستان، مخاطب و قهرمان داستان با پیش داوری درباره آن‌ها قضاوت می‌کنند و در انتها داستان می‌فهمند که نباید تا وقتی با کفش‌های دیگران راه نرفته‌اند، درباره آن‌ها قضاوت کنند و این شاید اصلی‌ترین بار کتاب باشد.
وی پیرامون پیام اصلی «با کفش‌های دیگران راه برو» عنوان کرد: همانطور که از نام کتاب مشخص است، این کتاب بر این نکته دست می‌گذارد که دیگران را قضاوت نکنیم. انسان‌ها احساسات مختلفی را تجربه می‌کنند و هرکدام سرنوشت مخصوصی دارند. هر کسی به‌تنهایی ارزش و معنای زندگی‌اش را پیدا می‌کند. نکته‌ای که شارون کریچ، نویسنده کتاب، به زیبایی داستانش را حول آن می‌نویسد.
فاطمه کاظمی خاطرنشان کرد: نوع روایت، وجود داستان‌های فرعی، تعلیق، زبان عاطفی، توجه به فرهنگ سرخ پوست‌ها، عشق و توجه به خانواده و توجه به موضوع عمیق قضاوت و پیش داوری از نکات برجسته داستان است. داستان گرچه برای نوجوانان نوشته شده اما نوجوان و بزرگسال، هردو، از آن لذت خواهند برد و تلنگری است برای این که زود قضاوت نکنیم.
