مدیر مطالعات معماری، شهرسازی و امور بحران مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران از انجام مرحله آخر شرح خدمات طرح پژوهشی "بررسی راهکارهای ارتقای مشارکت زنان در چرخه مدیریت بحران" خبر داد.
به گزارش شهر به نقل از روابط عمومی مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، دکتر محمد رضا فرزادبهتاش با اشاره به اینکه زنان می‌توانند به عنوان هدایتگران پر قدرت در عرصه مدیریت بحران به یاری مدیریت شهری بیایند و حضور و مشاركت آنان ابزار مؤثري در مديريت بحران محسوب شود، افزود: ضرورت توانمندسازی زنان برای مقابله با شرایط بحران و ارتقاء ظرفیت‌های آنان، کمیته پژوهشی مدیریت ایمنی و بحران شهرداری تهران را بر آن داشت تا انجام پژوهشی با عنوان "بررسي زمینه‌ها و راهکارهای ارتقاء مشارکت زنان در چرخه مدیریت بحران"را در دستور کار خود قرار دهد.
عضو و دبیر کمیته پژوهشی مدیریت ایمنی و بحران شهرداری تهران با بیان اینکهمطالعه مذکور به دنبال آن است كه با شناخت و درك قابليتهاي متفاوت زنان براي مشاركت فعال در چرخه مديريت بحران، راهكارهاي لازم را برای افزايش مشاركت زنان جهت پيشگيري، آمادگي، مقابله و بازسازي بحران‌هاي احتمالي ارائه کند گفت: در مراحل ابتدایی طرح با بررسی ادبیات نظری موجود در باب مشارکت زنان،ظرفیت‌های موجود و پیش نیازهای بکارگیری این ظرفیت‌ها و ارتقای آنها برای مشارکت این قشر از جامعه در مدیریت بحران مورد بررسی و تبیین قرار گرفت و با بررسی تجربیات دیگر کشورها در زمینه روشهای افزایش مشارکت زنان در مدیریت بحران، موانع و محدودیت‌ها و همچنین مزیت‌ها و فرصت‌های پیشرو در ارتباط با ارتقاء مشارکت زنان و افزایش حضور آنها در مدریت بحران‌های شهری شناخته و تحلیل شدند.
فرزادبهتاش با اشاره به اینکه اکنون میتوان با استفاده از این زیربنا،برنامه‌های اجرایی و عملیاتی برای توانمندسازی و افزایش مشارکت زنان در فرآیند چرخه مدیریت بحران را ارایه داد، اظهار کرد: لذا در مرحله آخر شرح خدمات طرح، به دنبال آن هستیم که با تحليل توصیفی از آسیب‌پذیری، توانمندی‌ها و قابلیت‌های زنان در زمینه مشارکت در چرخه مدیریت بحران، راهکارهای ارتقای مشارکت رسمی و غیررسمی زنان در آن چرخه (شامل آمادگی، پیشگیری، مقابله و بازتوانی و بازسازی) را تبیین و تحلیل کنیم.
مدیر مطالعات معماری، شهرسازی و امور بحران مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران خاطر نشان کرد:با توجه به اینکه مدیریت شهری کلانشهر تهران برای مقابله با بحران‌های احتمالی و عواقب پس از آن هم نیاز به کاهش آسیب‌پذیری‌ها و هم نیاز به ایجاد و استفاده بهینه از همه ظرفیت‌های ممکن را دارد، لذاشایسته است مطابق تجربه کشورهای پیشرو در این حوزه،بیش از گذشته از پتانسیل بالقوه جامعه زنان در سیاستها، برنامه‌ها و فرآیند‌های مدیریت بحران بهرهبرداری شود تا ضمن کاهش آسیب‌پذیری زنان از ظرفیت‌های بالقوه آنان در چرخه مدیریت بحران استفاده شده و زمینه لازم برای بالفعل شدن آن ظرفیت‌ها فراهم شود.