به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، مراسم معرفی کتاب «آب هرگز نمی‌میرد» که رهبر معظم انقلاب بر آن تقریظ نوشته‌اند، در سومین روز فرهنگسرای کتاب روی استیج برگزار شد. حمید حسام، نویسنده این کتاب درباره علت نامگذاری کتاب گفت: بعضی واژه‌ها در یک کتاب جایگاه کلیدی دارد و با خوانش آن می‌توان به عمق مفاهیم آن کتاب پی برد. به خاطر ارادتی که میرزا محمد سلگی، راوی کتاب به حضرت ابوالفضل (ع)، علمدار کربلا داشتند، این نام انتخاب شد. پشت واژه آب یک تاریخ است و با مشک حضرت ابوالفضل (ع) ارتباط دارد، به همین دلیل علاقه رزمندگان به مفاهیم عاشورایی را نشان می‌دهد.
وی با اشاره به اینکه راوی کتاب از رزمندگان استان همدان بوده است، گفت: استان همدان شهید همدانی را دارد که خودشان اسطوره ایران اسلامی بودند. ایشان گاهی به نم می‌گفتند من به حال سلگی غبطه می‌خورم. چرا کسی مثل ایشان به یک نیروی تحت امر خودش غبطه می‌خورد؟ بعضی افراد پس از سال‌ها منش و خلقشان را تغییر نمی‌دهند و همیشه بر مبنای پاکی فطرتشان زندگی می‌کنند. راوی کتاب از این دست افراد است. بعضی از افرادی که در زمان جنگ یک جوان به وند و در زمان حال یک سردار یا مدیر یا شخصیت مشهور شده‌اند، فضای آن زمان را به صورت عینی تعریف نمی‌کنند و با مصلحت‌اندیشی روایت می‌کنند. اما ایشان خیلی ساده و زلال مسائل را بدون در نظر گرفتن مصلحت می‌گویند.
حسام ادامه داد: اگر کتاب‌های دفاع مقدس را دسته‌بندی کنیم، هر نویسنده‌ای بخش‌هایی از واقعیت‌های جنگ را می‌گوید، ولی جنگ ویژگی‌ها و جنبه‌های گوناگونی مانند غم، شادی و.. را دارد و نشان دادن یک فضای متعارض چیزی است که در روایت همه روایان دفاع مقدس وجود ندارد. آقای سلگی چون مثل آیینه زلال روایت می‌کند، کسانی که جنگ را تجربه کرده‌اند دقیقاً خودشان را در خاطرات ایشان می‌بینند.
وی افزود: ایشان رزمنده‌ای بوده که سلسله‌مراتب نظامی را طی کرده، مکرر مجروح شده و مجروحیت باعث نشده جنگ را کنار بگذارد. ایشان موقع جنگ رجزهای حضرت عباس (ع) را پشت خاکریز و در برابر تانک‌های عراقی می‌خوانده و به این شکل به رزمندگان حاضر در عملیات روحیه می‌داده است. ایشان دو پایشان را از دست داده بودند و با دو پای مصنوعی در جبهه نبرد حاضر می‌شدند. عنایت رهبر معظم انقلاب به این کتاب فضل الهی است و رزقی است که روی آن حساب نمی‌کردیم. فرمایش ایشان یک چراغ هدایت است که راه درست را به ما نشان می‌دهد. فراموش نکنیم که شهدای زنده هنوز هستند و خیلی غریبانه در این شلوغی‌ها پنهان و به دور از اسم و رسم زندگی می‌کنند.
