سازمان مجاهدین خلق با رهبری روحانیت مخالف بود

این نویسنده تاریخ معاصر درباره معنای عملیات مهندسی گفت: در سازمان امکان خودسری وجود ندارد. بعد از ضربه ۱۲ اردیبهشت سازمان به این نتیجه رسید که حرکت نظام از چهار عامل نشأت می‌گیرد. اول اینکه نظام تعقیب و مراقبت بالایی دارند. دوم اینکه نظام از نفوذ استفاده می‌کند همچنین از شکنجه هواداران سازمان اطلاعات می‌گیرد. چهارم هم نظام از امکانات مخابرات استفاده می‌کرده برای همین نظام توانسته به سازمان ضربه بزند. سازمان تصمیم می‌گیرد با دستگیری فعالان نظام در این چهار بخش به شگردهای حکومت پی ببرد.

روزی‌طلب با بیان اینکه منافقین همواره در طول حیات خود در پی براندازی حکومت مرکزی بوده‌اند، گفت: این گروهک تا سال ١٣٥٠ توانستند امکاناتی را کسب کنند و از طرفی قصد ترور شاه را داشتند که آن را در توان خود ندیدند. با برنامه‌ریزی آنها برای اخلال در جشن‌های ٢٥٠٠ ساله به دلیل اقدام زودهنگام و بدون برنامه حدود ١٤٠ نفر از مرکزیت سازمان و هواداران آنها توسط ساواک دستگیر شد.

وی افزود: اقدامات بعدی سازمان در سال‌های بعد مانند ترور و عملیات انفجاری، بیشتر واکنش بود تا از چریک‌های فدایی عقب نمانند.

همچنین علی‌اکبر طاهری با بیان اینکه در مقطع انقلاب منافقین به این تفکر رسیدند که رأس حکومت توسط روحانیت غصب شده است، گفت: به همین دلیل تصمیم گرفتند به سازماندهی جدیدی دست بزنند. عده‌ای گمان می‌کنند اگر سازمان وارد حکومت می‌شد، اقدامات مسلحانه انجام نمی‌داد. اما این تصور غلطی است، آنها با رهبری روحانیت مخالف بودند. خط مشی سازمان این بود که تشکیلات گسترده و سراسری را راه بیاندازد تا به صورت پیوسته با اتخاذ مواضع مناسب، رویارویی با نظام نداشته باشد به همین دلیل توانست هواداران و سمپات های فراوانی را در اقصی نقاط کشور به دست بیاورد.

این کارشناس امنیتی با بیان اینکه برنامه سازمان و استراتژی اصلی آنها برای ٦ ماه بعد از ٣٠ خرداد ١٣٦٠ بود، گفت: برنامه‌ریزی آنها به این گونه بود که با جذب نیروهای بیشتر و تهیه سلاح و مهمات دست به حرکت‌های اعتراضی آمیخته با خشونت بزنند.

وی افزود: اگر این ماجرا ٦ ماه دیرتر صورت می‌گرفت، قطعاً آسیب‌های بیشتری به نظام وارد می‌شد.

طاهری گفت: پس از اعلامیه دادستانی مبنی بر کنار گذاشتن سلاح توسط گروه‌ها و عزل بنی‌صدر کادر مرکزی سازمان در جلسه‌ای که تشکیل دادند به این نتیجه رسیدند تا وارد فاز نظامی شوند اما نگرانی اصلی رجوی نفوذی‌ها بودند.

کارشناس امنیتی تاکید کرد: دستگیری‌ها و تاکتیک‌های گسترده جمهوری اسلامی باعث شکست سازمان در این زمینه شد.

وی با اشاره به اینکه ترورهای مقطعی بین نیمه سال ٦٠ تا سال ٦٥ برای فراری دادن کادرهای سازمان بوده است، اظهار داشت: در سال ٦٥ رجوی از فرانسه اخراج شد و در عراق مستقر شد. رجوی معتقد بود آن چنان که لازم است برای جنگ انرژی نگذاشتند، لذا دست به یک سری تصفیه‌ها در سازمان زدند.

طاهری افزود: منافقین از اسفند ٦٥ تا خرداد ٦٧ بیش از ٩٤ عملیات را غالباً علیه پاسگاه‌ها و مراکز مرزی ما انجام دادند.

این کارشناس امنیتی عملیات چلچراغ در خرداد ١٣٦٧ را دوره تغییر تاکتیک عملیاتی منافقین برشمرد و عنوان کرد: رجوی تحلیلش این بود که جنگ چریکی دیگر کارساز نیست و باید وارد فاز عملیات مانوری شد. آنها عملیات فروغ جاویدان و یا همان مرصاد را برای ٦ ماه بعد از چلچراغ برنامه‌ریزی کرده بودند و حتی افرادی را برای آموزش خلبانی هواپیما و هلی‌کوپتر انتخاب کرده بودند، ولی با پذیرش قطعنامه که حتی حزب‌اللهی‌ترین افراد هم آن را تصور نمی‌کردند، کلیه معادلات آنها به هم خورد.

طاهری در پایان بیان کرد: آنها عملیات را در اوج نا آمادگی، به مرحله اجرا رساندند، تا آنجایی که افراد خود را از سر تا سر دنیا به عراق آوردند و همین تعجیل آنها شکستشان را رقم زد. در ادامه این نشست درباره دیگر عملیات نظامی منافقین از جمله عملیات چلچراغ و فروغ جاویدان بحث شد کارشناسان حوزه مبارزه با نفاق، به طرح بحث و پاسخگویی به سؤالات پرداختند.

در پایان این مراسم از کتاب «عملیات مهندسی» رونمایی شد.