داستان «ممنون از بابت آتیش» در نشست «محفل داستان» خوانده شد

به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، نهمین اجرای برنامه محفل داستان، کارگاه داستان‌نویسی فصل زمستان ۹۶ با حضور محمدرضا گودرزی و جمعی از علاقه‌مندان به ادبیات داستانی برگزار شد. 

این کارگاه عصر روز سه‌شنبه هشتم اسفند ماه در کتابخانه گلستان با هدف آموزش و تربیت علاقمندان به نوشتن داستان، آموزش مباحث نظری، ایجاد فرصت برای علاقه‌مندان به نقد و آموزش نقد و درست خواندن داستان برگزار شد.

در آغاز نشست، تعدادی از مخاطبان داستان‌های خود را خواندند و سایر مخاطبان و کارشناس برنامه نظرات خود را درباره داستان‌ها مطرح کردند. سپس تمرینات داستانی توسط مخاطبان انجام شد.

در ادامه داستان «ممنون از بابت آتیش» نوشته اسکات فیتز جرالد نویسنده مشهور و کلاسیک آمریکا خوانده شد. 

سپس مدرس کارگاه درباره این داستان گفت: ژانر این داستان، فانتزی و وابسته به خواننده است. اگر خواننده‌ای، عمل نامتعارف داستان را طبق باورهای خودش بپذیرد، داستان شگفت است، اما اگر علتی منطقی برای آن بیان کند، واقع‌گراست و هر دو خوانش هم معتبرند. داستان، روان‌شناسی و جامعه‌شناسی است. وجه روان‌شناسی آن، روایت زندگی زن فروشنده‌ای که تنها و منزوی است و برای گذراندن زندگی، دست‌فروشی می‌کند (دوره‌گرد) و وجه اجتماعی آن برخورد مردان با این زن و باورهای دینی او است. با توجه به زمان سفارش داستان (حدود ۸۰ سال پیش) داستان از هر نظر جالب است.

در ادامه تمرین داستانی در کارگاه گفته شد و هنرجویان انجام دادند و تمرین‌های خود را خواندند.
مدرس کارگاه گفت: این تمرین برای مهارت در گفت‌وگو نویسی است. در نمایشنامه‌نویسی سه روش برای توصیف شخصیت هست: ۱-آنچه که شخصیت‌ها بیان می‌کنند. ۲-آنچه که شخصیت‌ها انجام می‌دهند. ۳-آنچه که افراد دیگر درباره همان شخصیت می‌گویند. مورد سوم در واقع قضاوت دیگران درباره آن فرد است.

بحث بعد توجه داشتن نویسندگان به تفاوت انسان‌ها برای شخصیت‌پردازی در داستان بود و مدرس کارگاه در این باره گفت: شما باید در زندگی توجه کنید که یک مسئله یکسان را افراد مختلف چگونه بیان می‌کنند. مثلاً اگر چند نفر از ترافیک یا آلودگی هوا گلایه دارند، آیا کلمات و جملات یکسانی می‌گویند؟ این طور نیست و از روی سخنان آنها می‌شود ویژگی اجتماعی آنها را متوجه شد. بهرت است نویسندگان شخصیت‌های داستانشان را از روی انسان‌های واقعی و اطرافیان خود بسازند، ولی تغییراتی در آنها بدهند که کاملاً منطبق بر واقعیت نباشد. این روش باعث می‌شود شخصیت‌ها طبیعی‌تر به نظر برسند. 

پرسش و پاسخ مخاطبان از کارشناس برنامه بخش پایانی این کارگاه بود.