سریال‌های «نمایش خانگی» را هم مثل تلویزیون نکنید

نکته جالب توجه اینکه بنابر اعلام خبرگزاری مهر، فیلمنامه مجموعه "موچین" پیش‌تر و در شورای پروانه ساخت سازمان سینمایی مورد بررسی قرار گرفته و بنابر کسب اطلاع خبرنگار مهر از یکی از اعضای این شورا، پروانه ساخت برای آن صادر نشده بود. پس از آن عوامل «موچین» مجوز تولید را از زیرمجموعه‌های سازمان صداوسیما دریافت کردند.

بحث بر سر واگذاری صدور مجوز ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی به صداوسیما در هفته‌های اخیر بالا گرفته و با واکنش‌های مختلفی مواجه شده است.

همه این واکنش‌ها هم ریشه در یک خبر داشت که چندی پیش‌تر توسط سازمان سینمایی اعلام شده بود. این خبر به نقل از بهمن حبشی مدیرکل دفتر نظارت بر تولید فیلم مخابره و طی آن اعلام شده بود: «تعداد مجوزهای صادره و سریال‌های در حال تولید و آماده توزیع برای نمایش خانگی بیشتر از نیاز و ظرفیت بازار است و تا نمایش چند سریال آماده توزیع و ایجاد تعادل میان زنجیره صدور مجوز تا توزیع لازم است چند ماهی از صدور مجوز جدید خودداری شود.»

این گمانه از آنجا تقویت می‌شد که در ماه‌های اخیر صداوسیما از طریق سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر یعنی «ساترا» اقدامات مختلفی را در حوزه صدور مجوز نمایش و تولید برنامه‌های ترکیبی و برنامه‌های پخش زنده در وی او دی‌ها و پلتفرم‌ها انجام داده بود.

در این شرایط سریال موچین تبدیل به اولین مصداق اجرایی در زمینه واگذاری مسئولیت صدور پروانه ساخت از سوی سازمان صداوسیما به یک سریال خانگی شده است.

سریالی منطبق بر همان معیارهای سریال‌های طنز تلویزیون با اغراق در آرایش‌ها و رنگ‌ها و اضافه کردن چند صحنه از رقص و آوازهای عجیب و غریب و ... و بیشتر یادآور فیلم‌های موسم به شانه تخم‌مرغی دهه هشتاد.

لیست بازیگران هم تائید این نکته است: مرجانه گلچین، شهره لرستانی، حمید لولایی، مهران رجبی، علی صادقی، امیر نوری، پوریا پورسرخ، بهنوش بختیاری و ...

حال باید یک یادآوری مهم به مسئولان امر وتصمیم گیران کرد، روشن بودن تلویزیون و دیدن یک سریال توسط مخاطب با خریدن قسمت به قسمت سریال و تماشای آن در شبکه نمایش خانگی دو مقوله کاملا متفاوت از هم است.

بسیاری سریال‌های تلویزیون شاید اگر به شکل خانگی عرضه شود حتی مخاطب اندکی هم نداشته باشد مخصوصا در فصل اول، نمونه بارز آن  سریال "خواب زده" از سیروس مقدم.

مقدم با آن پشتوانه و برند معروف سریالی چون پایتخت و اسم و رسم خود در تلویزیون وقتی برای اولین بار در شبکه نمایش خانگی سریال ساخت و عرضه کرد هیچ اتفاقی برای آن رخ نداد و بعد از 2 سه قسمت ابتدایی کاملا فراموش شد.

در سریال مقدم بازیگرانی شناخته شده تلویزیون و سینما هم ایفای نقش می‌کردند: لادن مستوفی، امیرعلی دانایی، علیرضا شجاع نوری، مهدی سلطانی، پریوش نظریه، ایرج نوذری، فرید سجادی حسینی، مارال فرجاد و ... باز با این وجود استقبالی صورت نگرفت.

در سریال برای شبکه نمایش خانگی چند عامل مختلف مانند جذابیت و کشش داستانی و موضوع سریال، کارگردان، بازیگران علی الخصوص 2( یا 3 ستاره محبوب)، عوامل حرفه‌ای، تبلیغات و ... نقش دارند تا مخاطب را ترغیب به پیگیری و خرید هر قسمت آن کند.

بنابراین سریال سازی در شبکه نمایش خانگی و تلویزیون 2 مقوله کاملا جدا از هم است و برای هر کدام از انها باید از منظر مدیوم خودش تصمیم گرفته شود.

حال که اقبال عمومی به سریال‌های نمایش خانگی زیاد است هم در تولید و هم در اشتیاق مخاطب به آن، چرا قرار است چنین تصمیماتی گرفته شود واقعا جای پرسش است.

صراحتا باید گفت تلویزیون و صداوسیما در کیفیت محصولات خود درمانده است حال چه برسد به آن که بخواهد در عرصه‌های دیگر هم ورود پیدا کند.

مطلب دیگر هم اینکه سازمان سینمایی نباید صدور مجوز را متوقف سازد هر کس که توان تولید سریال با سرمایه شخصی دارد را باید با او مجوز داد و در عرصه رقابت است که ارتقا کیفیت صورت می‌گیرد و اگر سریال یا سریال‌هایی هم توان ادامه در این عرصه را ندارند دیگر مشکل سازمان سینمایی نیست.

آقایان مسئول، درست است که ماسک می‌زنیم اما یادتان باشد ماسک، دهان و بینی مان را بسته نه چشم و گوش و عقل و هوش مان را! اختیار شبکه نمایش خانگی را به صداوسیما ندهید.