صلح یا سازش! منطق مقاومت چیست؟

چند روز است تلاش رئیس‌جمهور درباره تطبیق صلح امام حسن(ع) با نقشه راه اقدامات دیپلماتیک شکست خورده و منفعلانه‌ دولت، باعث تفاسیر زیادی از شرایط صلح امام حسن (ع) و شرایط کنونی سیاسی و بین‌المللی ما شده است.

۱ _ مسلم‌ است فلسفه و شرایطی که منجر به صلح امام حسن (ع) شد، نه ترس از عوامل خارجی بود و نه وادادگی! بلکه مجموعه خیانت‌ها و سستی‌هایی بود که حضرت را مجبور کرد برای " حفظ وحدت جامعه اسلامی" صلح را انتخاب کند. وگرنه کیست که نداند فرزندان علی مرد میدان‌های سخت مبارزه اند!

۲_ اشتباه نشود! سازش را به جای صلح جا نزنند. مگر کسی هست که نداند معاویه صلح‌نامه را سفید امضاء کرد و نزد امام حسن (ع) فرستاد تا ایشان شرایط صلح را یک‌طرفه مرقوم فرماید؟! چطور بعضی به خودشان اجازه می دهند این صلح عزت‌مندانه را با توافقات عقیم و ضعیف خودشان در این سالها مقایسه کنند؟!
   
۳_ همان‌طور که رهبرانقلاب بارها تاکید کردند، نقشه راه انقلاب اسلامی بر مبنای " منطق مقاومت" است.

منطق مقاومت همان مفهومی است که دنیا ایران و اندیشه امام خمینی را در چارچوب آن می‌شناسد و تحسین می کند حتی اگر بوق‌چی‌هایشان خلاف آن را نمایش دهند.
منطق مقاومت اسلوبی‌ست که حزب الله لبنان را آفرید و عزت بخشید.‌ منطق مقاومت مسیری‌ست که امام حسین(ع) و شهدای کربلا و تمام شهدای صدراسلام تا کنون رفته اند.
اما همین رهبر حکیمی که منطق‌ مقاومت را رکن رکین انقلاب معرفی می‌کنند، آنقدر بر رسانه تسلط دارند که وقتی عده ای در مراسم شعار می‌دهند : « نه سازش نه تسلیم نبرد با آمریکا»، فورا در مقابلشان پاسخ می‌دهد که: « بحث ما مقاومت است نه نبرد»!
و راه را بر کسانی‌که مترصند نیروی فداکار و از جان‌گذشته‌ انقلابی را جنگ‌طلب نشان دهند، می‌بندد تا دوستان و دشمنان بدانند منطق مقاومت، منطق مبارزه و دفاع آگاهانه و شجاعانه است نه استقبال از جنگ.
و ای کاش این نکته بینی‌ها را تندروها و کندروها نصب العین کنند که منطق مقاومت، شناخت، آگاهی و ابتکار عمل می خواهد نه هیجانات احساسی نسنجیده!

حفظ وحدت جامعه اسلامی، فلسفه‌ صلح امام حسن (ع) بود و آنچه امروز بسیار مهم است و شاید بتوان به عنوان شاه‌کلید عبور از شرایط سخت این روزهای کشور ، به آن پرداخت، ایجاد و حفظ وحدت و هم‌بستگی ملی و اجتماعی و دوری از حواشی مهندسی شده‌ای‌ است که جامعه را دچار گسست و چندقطبی‌های خطرناک می‌کند؛ که مسلمان جماعت هر کجا در طول تاریخ شکست خورده از تفرقه بوده و هر جا پیروزی را به خانه آورده از وحدت کلمه.