به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، باید حدود ۴۰ سال می‌گذشت تا مردم باورشان شود شاهرخ ضرغام‌ها یک اتفاق نبودند؛ تا باورشان شود پرنده شهادت به سر و لباس نگاه نمی‌کند؛ به قلب نظر می‌اندازد و اگر بوی عشق از آن به مشامش رسید، روی بام باطن پاک می‌نشیند و جان را به هدیه نزد دوست می برد.
شهید جواد محمدی حرّ دیگری است. حرّی که ۴۰ سال بعد از حرّ انقلاب، از جرگه یخه بازگذاران و شلوار شش جیب پوشان و پاشنه کفش خوابانان به خیل شهدا پیوست تا شاهد دیگری باشد بر اینکه داش مشتی‌ها هم عاشق می شوند؛ عاشق خدا.
جواد محمدی علیرغم تیپ خاص و رفتار داش مشتی طورش دل در گرو آرمان‌ها و ارزش‌هایی داشت که حتی حاضر بود، در راه آن‌ها جان خود را نیز فدا کند. با اینکه نحوه لباس پوشیدن و صحبت کردنش اصلا مثل دیگر هم قطارانش نبود، ولی به گفته هرکس که با او چند دقیقه‌ای نشست و برخاست کرده بود، رفتارش رنگ و بوی خدایی داشت. از مهربانی اش بوی بهشت می‌آمد، از غیرتش بوی ذوالفقار علی (ع) و از نمازهایش بوی معراج.
اما حالا بعد از شهادت، روایت زندگی پر فراز و نشیبش به قلم بهزاد دانشگر به نگارش در آمده تا شاید برای کسانی که این شهید را از نزدیک ندیده اند، دریچه‌ای باشد به سبک زندگی و مرام و مسلکش که آن را از نزدیک لمس کنند و با آن انس گیرند.
دانشگر که قبل از این اثر، تجربه‌های موفقی در زمینه خاطره نگاری و روایت‌های غیر داستانی دارد، این بار دست به قلم شده تا با فرمی جدید داستان زندگی شهید را از خلال خاطرات و گفتگو‌های نزدیکانش به تصویر بکشد. تصویری که غیر از زندگی پر کشمکش و پر جاذبه اش، به ابعاد گسترده درونی و بیرونی شخصیتش نیز می پردازد.
کتاب «دخترها بابایی اند» روایتی است پر احساس از زندگی شهید مدافع حرم جواد محمدی که به قلم بهزاد دانشگر در قطع رقعی و ۲۷۲ توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر شده است.
