مسیر نوجوانی یک مسیر اکتشافی است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، در ابتدای نشست کارشناس با سوال «کمال گرایی خوب است یا کامل گرایی؟ تفاوت این دو با هم چیست؟» برنامه را آغاز کرد و نوجوانان پاسخ‌هایی چون: «به نظر من کمال گرایی یعنی فرد تلاش می‌کند تا در همه زمینه‌های زندگی اش به بالاترین سطح برسد و این خیلی خوب است»، «به نظر من در کمال گرایی، چون همیشه می‌خواهیم بهترین باشیم و حد و مرزی برای پیشرفت نیست بهتر از کامل گرایی است»، «در کامل گرایی فرد می‌خواهد که بی نقص‌ترین باشد که این تفکر اشتباه است، چون هر انسانی یک نقصی دارد و برای همین کمال گرایی بهتر است»، «کمال گرایی و کامل گرایی کاملا با هم تفاوت دارند» و «باید ابتدا از جنبه‌های مختلف بررسی شود تا بتوانیم بگوییم کدامشان بهتر است» را بیان کردند.  

میرجلالی در ادامه به نوجوانان گفت: فرد کمال گرا به دنبال بهبود و پیشرفت است و انگیزه اصلی فرد رسیدن به بهترین نسخه خودش است و همیشه تلاش می‌کند تا مهارت‌ها و عملکرد خودش را ارتقا بدهد و مدام خود را مورد ارزیابی قرار می‌دهد و به سطح خواسته‌های امروزش قانع نیست و سعی می‌کند فردایش بهتر از امروز شود.  

وی در ادامه اضافه کرد: فرد کامل گرا به دنبال کمال مطلق و بی نقص می‌باشد و معتقد است که همه چیز باید کاملا بی عیب باشد تا زمانی که شرایط برایش مهیا نشود از شروع کار خودداری می‌کند، فرد کامل گرا به شدت سرسخت و عموما اهمال کار است و ترس از شکست دارد و دنبال شرایط بی نقص می‌گردد، کمال گرایی و کامل گرایی هر دو ویژگی شخصیتی هستند برای همین کمال گرایان بیشتر روی فرآیند یادگیری تمرکز دارند و تلاش می‌کنند در هر مرحله بهتر باشند ولی کامل گرایان مراحل انجام کار را نادیده می‌گیرند و فقط به کمال مطلق پایان کار اهمیت می‌دهند.

شبنم میرجلالی در ادامه از نوجوانان پرسید: چگونه در نوجوانی بتوانیم طوری حرکت کنیم که کمال گرایی به کامل گرایی نرسد؟ نوجوانان پاسخ‌هایی چون: «به نظر من باید والدین این شرایط را برای فرزندان فراهم کنند»، «والدین باید با نقص‌های فرزندان خود کنار بیایند و آن را بپذیرند»، «قبول کنیم که انسان اشتباه می‌کند و از اشتباهات درس بگیریم تا رشد کنیم»، «به نظر من از شکست نترسیم و انتقاد پذیر باشیم»، «مهارت مدیریت استرس را یاد بگیریم تا بتوانیم با نقص‌ها مقابله کنیم» و «به نظر من می‌توانیم از تجربیات دیگران مشاوره بگیریم البته این دیگران بزرگتر‌ها هستند» را مطرح کردند.

کارشناس برنامه اظهار داشت:  دقیقا مواردی که مطرح شد درست است ما باید راهکار‌های متفاوت یاد بگیریم که به ما کمک کند در مسیر کمال گرایی به باتلاق کامل گرایی نیفتیم، زیرا هیچ انسانی کامل نیست و مسیر نوجوانی یک مسیر اکتشافی است که نوجوان هویت یابی را یاد می‌گیرد و تفکر انتزاعی او در دوران نوجوانی رشد می‌کند. نوجوان باید برای رسیدن به هدف خود با پشتکار و تلاش به دنبال نتیجه بهتر باشد نه دنبال بی نقص و کامل بودن.  

میرجلالی در ادامه با طرح سوال «بچه‌ها آیا باید منتظر بمانیم تا همه چیز کامل شود بعد شروع به حرکت کنیم؟» نوجوانان را به چالش جدید وارد کرد و در نوجوانان پاسخ‌هایی چون: «به نظر من اشتباه است که منتظر کامل شدن باشیم و بعد حرکت کنیم، چون اینجوری از مسیر و هدفمان دور می‌شویم و همیشه باید منتظر کامل شدن باشیم و عقب می‌مانیم از هرچیزی که می‌خواهیم»، «به نظر من هم اگر بخواهیم منتظر بمانیم تا همه چیز  کامل شود فرصت‌های خوب را از دست می‌دهیم، اگر می‌خواهیم یک مسیر رشد را طی کنیم باید خودمان در طول مسیر جزییات را کامل کنیم و تلاش کنیم تا نقص‌های مسیر را برطرف کنیم» و «من هم مخالف این هستم که منتظر بمانیم بلکه باید خودمان راه را شروع کنیم تا به تکامل برسیم، منتظر ماندن تا کامل شدن یک راه نشانه ترس و عدم اعتماد به خودمان است، یک فرد با انگیزه هیچ وقت منتظر فراهم شدن شرایط به بالاترین سطح مطلوب نمی‌ماند» را بیان کردند.

شبنم میرجلالی در پایان اضافه کرد: یک فرد باید محدودیت‌ها و امکانات را بپذیرد و هدفش را به نحو مطلوب و با کیفیت انجام دهد و از شروع کار نترسد و با یادگیری در مسیر خود به سمت پیشرفت حرکت کند و برای هدفش زمان تعیین کند و اگر در طول مسیر خود اشتباهی انجام داد آن را بپذیرد و بعنوان یک تجربه از آن استفاده کند و باز به مسیر خود ادامه بدهد.  

سی و چهارمین نشست گفتگو محور «بچه‌های رستا» با پرسش پاسخ نوجوانان از کارشناس برنامه به پایان رسید.