کرونا که بهسان بلایی ناگهانی گریبانگیر تمام جوامع در سراسر دنیا شد، مشاغلی گوناگونی را درگیر ساخت و آسیبهای متعددی را به ویژه به شغلها و صاحبان مشاغلی که پیش از این نیز دچار مشکلاتی در کار خویش بودند، وارد ساخت.
بر این اساس اقتصاد سینما به شدت از این رویداد متاثر شد و سینما و سینماگران، جزو اولین گروهی بودند که ضربه سختی از بلای کرونا خوردند و بسته به شدت و قدرت حرفهای خویش از این داستان متاثر شدند؛ چنانچه دیوید پولاند منتقد سینما و سردبیر مجله Movie City News وضعیت این روزهای صنعت رسانه را این چنین تعبیر کرده است: «وضعیت ما شبیه به آن است که یک بمب هستهای، وسط یک بیزینس منفجر شده باشد».
در ادامه این روند تعطیلی جشنوارهها که حادثۀ محتوم شیوع ویروس کرونا بود، برای سینماگرانی که به ویژه در ایران و خصوصا در زمره سینماگران سینمای مولف یا اندیشه ورز شناخته میشدند و معمولا آثارشان تنها در این جشنوارهها شانس دیده شدن و توجه داشت، پیامدهای زیانباری را به همراه داشت. افرادی که در غیبت پرده نقرهای و عدم امکان دریافت بودجه برای فیلمسازی، حتی از ارائۀ آثار پیشتر ساخته خویش محروم شده و ناامیدانه در انتظار گشایشی برای برون رفت از این وضعیت هستند.
سینمای هویتمدار را دریابیم
آنچه در ادامه میآید گفت وگو با بابک نبیزاده نویسنده و کارگردان است. نبیزاده در سال ۹۸ موفق شد تا با فیلم اقیانوس پشت پنجره جایزه بهترین فیلم از سی و دومین جشنواره فیلم کودک و نوجوان را از آن خود کند.
نبیزاده تصریح کرد: این گونه آثار که برگرفته از مسایل محتوایی و با دیدگاهی معنایی و جهان شمول تألیف شده و صاحبانش، رسالت سینما را به عنوان یک علم یا فلسفهای برای کشف حقیقت و ارایۀ راهکارهایی برای گشودن رمز و رموزِ جهان هستی به عنوان امری حیاتی در بقای انسان، اندیشه و طبیعت پیرامونش دنبال میکنند، تنها بستر یا جایگاه معرفی و عرضۀ آثارشان را در فضاها و فستیوالهای بینالمللی جستجو میکنند؛ و این یک امر ناگزیر است، چرا که این دسته افراد، مخاطب فهیم و متخصص سینما را هدف قرار داده و آن مخاطب متخصص سینما نیز در تمامی نقاط جهان در جستجوی آثار همین نوع از فیلمسازان است.
متأسفانه شاهد هستیم که هنوز مرزهای بسیاری از کشورها برای ورود و خروج مسافران و مهمانان خارجی بسته است و بسیاری از جشنوارهها نیز در حالت تعلیق قرار گرفته و برخی نیز در سال جاری کلاً منحل شده و برگزار نمیشوند. هرچند که چنین اتفاقی در تمام جهان و برای چنین فیلمسازانی یک درد مشترک به شمار میرود ولی بنظرم باید از سوی مسئولین عالی رتبۀ فرهنگی در تمام کشورها و نیز اتحادیۀ جهانی تهیهکنندگان و حتی دبیران جشنوارهها، تصمیم هوشمندانهای در این باره اتخاذ شود تا بقای این نوع سینما که همواره نجاتدهندۀ ذات سینما از ابتدا تاکنون بوده است، تضمین شود.از جشنوارهها بخواهیم که زمان جشنوارهها را افزایش دهند
این کارگردان در ادامه و با پیشنهاد افزایش زمان پذیرفتهشدن فیلمها در جشنوارههایی که به دلیل کرونا تعطیل شده یا به حالت تعلیق درآمدهاند، گفت: زمان یا مهلت عرضۀ یک فیلم در فضاهای بینالمللی در خصوص پخش، بازاریابی و حضورهای جشنوارهای تا به امروز، حداکثر دو سال بوده اما با شیوع ویروس کرونا و با شرایطی که اکنون برای جشنوارههای فیلم در جهان بوجود آمده، تقریباً نیمی از این زمان به راحتی از دست رفته است؛ بنابراین بسیار عاقلانه است که برای فیلمهایی که در حوالی این سالها تولید شدهاند، به صورت استثناء فرصت و مهلت بیشتری اختصاص داده شود تا سرمایهگذاران و فیلمسازانی که در این دوران اثری را تولید کردهاند، مجال کافی برای ارایۀ آثارشان داشته باشند.
وی افزود: جشنوارههای بینالمللی فیلم در نقاط مختلف دنیا میتوانند برای چنین آثاری که با کرونا مصادف شدهاند، فرصتی سه یا چهارساله را در نظر بگیرند و پس از پایان بیماری و بازگشت به شرایط عادی، دوباره قواعد قبلی از سر گرفته شود.
مسئولان باید از سینمای اندیشه، اخلاق و معرفت حمایت کنند.
این کارگردان در واکنش به بازگشایی و شروع مجدد فعالیت سینماها در کشور، یادآور شد: با بازگشایی سینماها قطعاً موافقم. فاصلۀ افراد در درمانگاه، مترو، بازارها و پاساژها به هم نزدیکتر است یا در سینماها؟ پس زمانی که مراکز و محلهایی از این دست مدتهاست بازگشایی شده و مورد بهرهبرداری قرار گرفتهاند، چرا سینماها باز نباشند؟ ضمن اینکه عبور و مرور، رعایت اصول بهداشتی و قوانین فاصلهگذاری در مکانهای یاد شده تا حدودی آزادانه و اختیاری است، در صورتی که در سینماها، دستورالعملها و قواعد میتواند اجباری شود تا تماشاگرانِ فیلمها ملزم به اجرای آنها باشند.
وی در انتها و با تاکید بر استمرار زندگی حرفهای خویش بر فیلمسازی، گفت: به هر طریق باید این مسیر را ادامه دهم چون کار دیگری بلد نیستم و راستش به انجام کار دیگری هم مشتاق نیستم، چرا که در این عالم سینما و با سینما رشد کردهام و هیچ مانعی نباید مرا از آن جدا کند، حتی کرونا.
در حال حاضر مشغول نگارش فیلمنامهای با موضوع روانشناسی هستم. این فیلمنامه در پاییز و زمستان فیلمبرداری خواهد شد و امیدوارم شرایط آن برای امسال آماده شود. اگر نشد به امید خدا در سال آینده ساخته خواهد شد. امیدوارم روزی با خاطرهای خوش از این ویروس مجهول یاد کنیم.