کودکان کار، سوژه‌ای مشکل برای عکاسی
یلدا معیری گفت: پیشنهاد عکاسان اجتماعی، نمایش معضلات و مشکلات اجتماعی است و نباید در سیکل معیوب قضاوت‌های عامیانه گیر افتاد.
یلدا معیری عضو هیأت داوران بخش عکس دوسالانه «دستان ۱» که به مناسبت هجدهمین سالگرد تاسیس انجمن حمایت از کودکان کار و با هدف حمایت از کودکان برگزار می‌شود، درباره معیار‌های داوری‌اش در این دوسالانه گفت: معیار اصلی در داوری برای ما رسیدن به هدف برگزارکننده مسابقه و آن هم، پرداختن به موضوع کودکان کار است. مسابقه در بخش عکس دارای دو قسمت عکاسی مستند و عکاسی چیدمان است که هر کدام معیار‌های متفاوتی برای داوری خواهند داشت.
وی در ادامه با بیان اینکه این دو بخش عکاسی کاملاً متضاد هم هستند، توضیح داد: در عکاسی مستند، نگاه داوران باید استناد داشته باشد و در عکاسی چیدمان نباید چنین نگاهی غالب باشد. در عکاسی مستند، عکاس باید توانسته باشد واقعیت موضوع را به صورتی هنرمندانه نمایش دهد. در عکاسی چیدمان، باید ببینیم عکاس چطور توانسته با زبان هنری خودش، مفهوم را برساند. عکاسی چیدمان برای دوسالانه «دستان ۱» می‌تواند در آتلیه هم اتفاق بیفتد و به سمت هنر مفهومی گرایش دارد؛ بنابراین داوری در دوسالانه «دستان ۱» با توجه به ویژگی‌های عکس‌های مستند و چیدمان صورت می‌گیرد.
معیری با تاکید بر اینکه موضوع کودکان کار، سوژه‌ای مشکل برای عکاسی است، گفت: موضوع کودکان کار، موضوعی است که شاید پرداختن به آن در مدیوم‌های دیگر آسان‌تر از هنر‌های تجسمی و عکاسی باشد، چراکه در مدیوم‌های دیگر دست بازتر است و به یک المان بصری برای تصویر کردن موضوع نیاز ندارید اما در عکاسی باید ما به ازای تصویری برای این سوژه داشته باشید. به ویژه اینکه در بخش عکاسی مستند اجتماعی نیز تصویر کردن این موضوع مشکل‌تر می‌شود، همچنان که یکی از قوانین مسابقه این است که عکس چهره کودکان نمایش داده نشود.
وی با انتقاد از وضعیت حاکم بر جامعه در بحث نمایش واقعیت و قضاوت‌گر بودن جامعه، گفت: در جامعه از بیان واقعیات پرهیز می‌شود و این مسئله در سوژه عکاسی «دستان ۱» که کودکان کار است، بسیار نمایان می‌شود. برای مثال وقتی گفته می‌شود سوژه عکاسی، آب، است عکاس الزاماً به دنبال ثبت یک ناهنجاری نیست و موضوع اصولاً مشکل‌دار نیست، اما وقتی قرار است عکاس از یک ناهنجاری اجتماعی عکس بگیرد، حرف و حدیث‌های متفاوتی پیش می‌آید. در تمام دنیا، عکاسی مستند اجتماعی یک معضل را نمایش می‌دهد، قرار نیست کسی قضاوت کند و قرار است این معضل اجتماعی بررسی شود.
داور بخش عکس دوسالانه «دستان ۱» در پایان تاکید کرد: ما به عنوان عکاس یا فعال اجتماعی باید چنین نگاهی را تغییر دهیم و نباید به این نگاه قضاوت‌گر جامعه دامن بزنیم و در این مسیر بیفتیم بلکه باید پیشنهاد خودمان را به جامعه ارائه دهیم. پیشنهاد عکاسان اجتماعی، نمایش معضلات و مشکلات اجتماعی است و نباید در سیکل معیوب قضاوت‌های عامیانه گیر افتاد. در واقع نگاه عکاسان اجتماعی، نگاهی اصلاحی است و در تاریخ عکاسی مستند اجتماعی نیز چنین نگاهی حاکم بوده است.