همراهی و هم‌صحبتی بهترین راه تربیت کودکان است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، مریم قلیچی، کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی و آموزگار دبستان درباره بهترین روش تربیتی برای اخلاق‌مداری کودکان و چگونگی اتخاذ روش درست در این زمینه، توضیح داد: اخلاص به معنای خاص ویژگی‌ها و خصلت‌های فردی است و در نگاه کلی می‌توان گفت اخلاق یعنی هنجارها ، ارزش‌ها و رفتارهای فرد و جامعه.  از دید بسیاری از روانشناسان آموخته‌های انسان بیشتر از طریق دیدار است؛ بنابراین برای آموزش ابتدا باید از اولین افرادی که کودک با آنها در ارتباط است شروع کنیم و بر همین اساس برای تربیت کودک ابتدا باید والدین کودک تربیت شوند.

قلیچی در پاسخ به این سوال که برای یادگیری کودکان و تشویق بیشتر و مناسب آنها الگوی درست رفتاری به چه صورتی است؟ گفت: در یادگیری باید به میزان علاقه و استعداد کودک هم توجه شود و یادگیری به صورت پله پله و از جزء به کلی باشد. تشویق کودکان باید در ارتباط با عمل کودک باشد، در اینجا بیان الگوی درست رفتاری شاید خیلی مناسب نباشد چون ما سعی داریم کودکی  را پرورش دهیم با ویژگی‌های خاص خودش نه کودکی که کپی یک انسان دیگر باشد بدون توجه به استعدادها و خصوصیات ویژه و منحصر به فردش.

توصیه این کارشناس تربیتی به والدینی که می‌خواهند فرزاندان خود را با کمترین درصد اشتباهات رورش دهند و پیچ و خم‌های رفتار و هیجان‌های کودکان خود را بشناسند این است که: اشتباه جزئی از زندگی است، می‌توانیم  به جای اشتباه بگوییم ما در زندگی خود ناخواسته تجربه‌هایی را به دست می‌آوریم که شاید تلخ باشد اما مطمئنا در آینده برای همه ما مفید است. در قرنی که ما زندگی می‌کنیم و برای هر وسیله‌ای کتابچه راهنمایی وجو دارد؛ برای راهنمایی عزیزترین موجودات زندگی خودمان نیاز به مطالعه داریم. به والدین عزیز توصیه می‌کنم متناسب با سن کودکانشون از کتاب‌ها و راهنمایی اساتید بزرگ در حیطه کودک استفاده کنند .

او همچنین در پاسخ به این سوال که توصیه شما به عنوان کارشناس این حوزه برای شناخت و درک و یاری کودکان چیست و چه منابع یا کمک‌هایی می‌تواند در این زمینه به پدر و مادرها یاری‌رسان باشد؛ عنوان کرد: توصیه‌ای  که می‌توانم به والدین بزرگوار داشته باشم این هست که همراهی و هم‌صحبتی بهترین راه تربیت و درک  کودکان است.  برای کودکانمان زمان ویژه‌‌ای قرار بدهیم و اجازه بدهیم  صحبت کنند و افکارخودشان رو بیان کنند  و از همه مهم‌تر در زمان ارتباط با کودکان از دید یک کودک به مسائل نگاه کنیم نه یک انسان بالغ.