حضرت خدیجه سلام الله از تبار گل و آیینه و نور است که اگر جز این بود او را در دوران جاهلیت طاهره نمی خواندند، طاهره آمده بود تا در سرآغاز معصومیت و مظلومیت اسلام، مرهمی بر دردهای پیامبر و علی باشد آرامشی برای غریبی، دستان نوازشگری برای مظلومیت و معلمی برای عشق به پادامنی و عاطفه.
او آمده بود تا در کنار محمد امین، فدیه ای باشد برای رهایی بشر از جاهلیت و نادانی.
او آمده بود تا بعنوان نخستین زن مسلمان در کنار پیامبر و علی (ع) زمینه ساز ظهور اسلام و رهایی مردم مظلوم و ستمدیده باشد. زمینه‌ساز رهایی نادانان از شراب و جنگ و بی‌حرمتی به زنان، تا هر آنچه دارد به پای جوانی راستگو، امانتدار و خوشخو بریزد.
خدیجه سلام الله علیها شیفته اسلام محمد صلی الله بود و از غلام خود جز از کرامات و فضایل محمدصلی الله چیزی نشنیده بود.
اگرچه ابوطالب محمد صلی الله را به جبران تهیدستی برای تجارت به کاروان خدیجه سلام الله برد، اما خدیجه سلام الله خوب می دانست که تولدی دیگر در راه است، تولدی با عطر محمدی و او از آغاز این تولد، درخت کریمی برای محمد صلی الله و اسلام شد و تنها روز آفتابیِ محمد رسول الله در آن غربت سنگین.
پس برای محمد صلی الله چنین پیغام داد: عموزاده به خاطر خویشاوندی و فضائل، امانت داری و اخلاق نیکویت تمایل به ازدواج با تو دارم. خدیجه سلام الله با آگاهی راه صعبی را با نام سفر عشق آغاز کرده بود، او می دانست که باید صد فصل تحمل و شکیبایی باشد، او می دانست که باید شانه‌های بردباری باشد و نتیجه این عشق و آگاهی آن شد که حتی بعد از وفاتش، پیامبر همواره چنین می¬گفت: "به خدا سوگند بهتر از او نصیبم نشده است" او هنگامی به من ایمان آورد که تمام مردم کافر بودند و زمانی مرا تصدیق کرد که همگان مرا تکذیب می¬کردند و در دورانی ثروت خویش را در اختیار من گذاشت که دیگران مرا محروم می‌کردند.
پیامبرصلی الله موضوع ازدواج با خدیجه سلام الله را به اطلاع عموها رسانید و کاروانی که از نور وجود محمد صلی الله می‌درخشید، با جلوداری ابوطالب به سوی خانه خدیجه حرکت کرد و ابوطالب چنین گفت: ستایش خدا را که ما را از نسل ابراهیم خلیل و اسماعیل به وجود آورد و ما را در جوار خانه‌ی کعبه و حرم امن خود قرار داد و در میان مردم به ما شوکت و عزت بخشید و این سرزمین را برای ما مبارک کرد.
بدین ترتیب چراغان محبت و دلدادگی، جبین پاک طلوع، افتخار ایثار و افتخار عشق به خانه پیامبر صلی الله پا نهاد، حضور خدیجه سلام الله در خانه پیامبر آغاز دگرگونی تاریخ حافظه‌ها بود و آغاز وحی برپیامبر و آوای مبعوث شدن محمد صلی الله به پیامبری اسلام در غار حرا، پیامبر وقتی به خانه برگشت، جاری شدن ولادت اسلام بر خود را تشریح کرد.
پس از جاری شدن ولادت اسلام بر پیامبر صلی الله خدیجه سلام الله گفت: خدا تو را خوار و ذلیل نمی‌کند، تو صله رحم می کنی و مردم بینوا را مورد حمایت قرار می دهی، میهمانان را گرامی می‌داری، همواره پشتیبان حق هستی، پس بر خود ترس را مده. از آن زمان بود که طراوت نماز مخفیانه بر جان و روح خدیجه سلام الله به همراه پیامبر و علی احساس شد و سبزترین بهار، آغاز مسلمانی او شد. او گرمی عشق را در مسلمانی با پیامبر صلی الله و علی تجربه می‌کرد.
طاهره دو عالم برای پیامبر در راه نشر تعالیم اسلام به منزله دست راستی بود که همه اموال خود را در راه گسترش اسلام بخشید به شکلی که از اموالش چند گوسفند نحیف و پوستی باقی مانده که روزها روی آن علوفه می ریخت و شب ها را روانداز خود قرار می‌داد.
ماهتاب صداقت در ماجرای "شعب ابی‌طالب" سخت ترین دوران زندگی خود را گذراند و این سختی 3 سال طول کشید.
شریک غم های پیامبر صلی الله پس از خروج از شعب ابی طالب رنجور و رنجورتر می شد، همسر پیامبر، مادری که گوهر بی همتای عشق و آزادگی یعنی حضرت فاطمه زهرا سلام الله را متولد شده بود، در بستر بیماری افتاد و در سال دهم بعثت که هنوز چند روزی از رحلت یار باوفای پیامبر صلی الله حضرت ابوطالب نگذاشته بود، دار فانی را وداع گفت.
پیامبر آن سال را سال حزن و اندوه نامید و هنگام دفن خدیجه سلام الله، خود وارد قبر مطهر شد و با دستان مبارک پیکر سرد و بی جان پرنده مقاومت و صبوری، نخستین زن مسلمان که خانه اش اولین خانه طلوع اسلام بود را داخل قبر نهاد.
