به گزارش پایگاه تحلیلی خبری فرهنگ و هنر، شاید برای شما هم پیش آمده باشد که پیامی را می‌خواسته‌اید برای دوستی ارسال کنید و به اشتباه برای دوستی دیگر ارسال کرده باشید؛ در این فقره، طبعا محتوای ارسالی است که عمق فاجعه را اندازه می‌گیرد! یعنی شاید شما چیزی علیه کسی نوشته باشید و خواسته باشید چنین محتوایی را از سر غیبت، آدم‌فروشی یا دست‌کم از باب درددل برای دوستی بفرستید اما از قضا آن را برای خود سوژه مورد نظر فرستاده‌اید. به نظر می‌رسد این خطای ساده، فاجعه‌بارترین شکل در ناسازه ارتباطی باشد .
دیروز، اتفاقی در مکاتبات اداری یکی از مسؤولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی افتاد که به‌نوعی شبیه همین اتفاقی است که شاید برای همه‌مان پیش آمده باشد. با این تفاوت که ما با پیشرفت تسهیلات شبکه‌های پیام‌رسان، می‌توانیم همین که متوجه اشتباه‌مان شدیم، پیغام‌مان را پاک کنیم، اما کاری که دیروز مرضیه شفاپور، پشت میز کارش در کارگروه ساماندهی مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کرد، قابل بازگشت نیست؛ چراکه او به‌عنوان دبیر این کارگروه، اساسا نامه‌ای را که به اشتباه فرستاده بود در اختیار رسانه‌ها هم قرار داد تا آب رفته مطلقا قابل بازگشت به جوی نباشد. اما ماجرا از چه قرار است؟ اشتباه در چه بوده است؟ روزنامه جام جم در یادداشتی به آن اشاره کرده است .
اصل ماجرا چه بوده است ؟
که دیروز نامه‌ای در رسانه‌ها منتشر شد که دبیر کارگروه مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آن را خطاب به ساترا نوشته بود و مضمون نامه این بود که از این سازمان خواسته بود دستور دهند سکانس‌های مربوط به نمایش زنده و استفاده از مدل زنده از قسمت‌های منتشرشده و نیز قسمت‌های آتی مجموعه «دراکولا»ی مهران مدیری را که در شبکه نمایش خانگی تولید و توزیع می‌شود، حذف شود. در این نامه که خطاب به سیدصادق امامیان، رئیس سازمان تنظیم مقررات و رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر (ساترا) نوشته شده، آمده: «با استناد به ماده یک قانون ساماندهی مد و لباس مصوب مجلس محترم شورای اسلامی و تاکید بر حفظ و تقویت فرهنگ و هویت اصیل ایرانی اسلامی و ترغیب عموم مردم به پرهیز از انتخاب و مصرف الگوهای بیگانه و غیرمانوس با فرهنگ و هویت ایرانی اسلامی، همچنین طبق مصوبه کارگروه ساماندهی مد و لباس، هرگونه نمایش زنده لباس یا هرگونه استفاده از مدل زنده ممنوع است. ضمن این‌که نمایش زنده لباس مصداق صریح استفاده از جذابیت‌های جنسی زن و در نتیجه مغایر با شئونات اسلامی و کرامت زن (موضوع بند ۶ ماده ۳ آیین‌نامه نظارت بر نمایش فیلم و اسلاید و ویدئو) می‌باشد؛ از طرف دیگر به استناد بندهای ج، د و ل از بخش ۲، بندهای پ و ج از بخش ۳ و بند ج از بخش ۴ دستورالعمل شاخص‌های لباس، استفاده از سربند یا توربان ممنوع است. علاوه‌براین، به استناد بند یک از بخش الف آیین‌نامه تعیین مصادیق و آرایش‌های غیرمجاز مصوب وزارت کشور، سبک پوشش توربان که نوعی کلاه محسوب می‌شود جزو مصادیق لباس غیرمجاز می‌باشد. حال با توجه به انتشار سریال جدید دراکولا در شبکه نمایش خانگی و عدم رعایت ضوابط، قوانین و مقررات مصوب جمهوری اسلامی ایران، نمایش زنده لباس و مدلینگ، نمایش پوشش‌های نامناسب بازیگران، ترویج و اشاعه الگوهای غربی و مغایر با قانون و فرهنگ ایرانی اسلامی توسط سازندگان آن سریال زمینه‌ساز آسیب‌های جدی و هنجارشکنی در سطح جامعه می‌باشد. مقتضی است با توجه به اهمیت و تاثیرگذاری برنامه‌های سمعی و بصری بر مخاطبان و آحاد جامعه، خواهشمند است دستور فرمایید سکانس‌های مربوط به نمایش زنده و استفاده از مدل زنده از قسمت‌های منتشرشده و نیز قسمت‌های آتی حذف گردد. ثانیا درخصوص قسمت‌های در حال ساخت سبک پوشش توربان حذف گردد. سیده‌مرضیه شفاپور، دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس».
مرجوع شد؛ از مطهری به بهارستان!
اینجا عجالتا با کارگروه ساماندهی مدولباس از یک‌سو و کیفیت سریال دراکولا از سوی دیگر کاری نداریم که به هر دو می‌توان انتقادهایی را وارد دانست. اما مساله، گیرنده این نامه سرگشاده است. گفتیم که نامه برای رئیس سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر ارسال شده و از او خواسته شده سکانس‌هایی از دراکولا حذف شود. این نامه‌نگاری در حالی انجام شده است که مجوز تولید و توزیع شبکه نمایش خانگی در اختیار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است؛ یعنی همان جایی که خانم شفاپور به‌عنوان دبیر یکی از کارگروه‌هایش کار می‌کند! ساترا صرفا صدور مجوز سامانه‌های آنلاین را در اختیار دارد و در فقره اعتراضی دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس، اختیار و دخالتی ندارد. حالا این اتفاق به هر حال افتاده و نامه‌ای که شفاپور از بن‌بست هلال‌احمر در چهارراه کالج نوشته و برای ساترا در تقاطع مطهری و مفتح که سازمان ساترا آنجاست فرستاده، گیرنده‌اش اشتباه است. درواقع حالا دوستان خود خانم شفاپور در وزارت ارشاد در میدان بهارستان باید نامه را دریافت کنند و بخوانند تا ببینند همکارشان چه مطالبه‌ای را مطرح کرده است. حالا که چنین شده، شاید خانم شفاپور نشسته پشت همان میزی که نامه‌اش را روی آن نوشته بود و مدام با خود تکرار می‌کند: «از دشمنان برند شکایت به دوستان/ چون دوست دشمن است، شکایت کجا بریم؟»
