کد خبر: ۱۱۵۹۰۶

طراح پارک‌های «ساعی» و «ملت» ۹۱ ساله شد

حسین محجوبی، هنرمند نقاشی که قلمو و بومش طرحی جز طبیعت را نمی‌شناسد، در حالی پا به سن ۹۱ سالگی گذاشته است که همچنان پویا و فعال است و حتی در روزهای سخت قرنطینه خانگی نیز فرصت را غنیمت شمرده و خودش را مشغول خلق آثار جدید کرده است.

طراح پارک‌های «ساعی» و «ملت» ۹۱ ساله شدبه گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، نمود بارز اهمیت حسین محجوبی به طبیعت را می‌توان در نقاشی‌های بی‌شمار او از منظره و طبیعت یافت. هرچند که این نقاشی‌ها تمام ماجرا نیستند. محجوبی را حالا بعد از بیش از ۷۰ سال فعالیت حرفه‌ای در جهانِ هنر به روایت زیبایی‌های طبیعت و اعتراض به رد پاهای زشت انسان‌ها و ماشین‌ها، می‌شناسند؛ هرچند که سرآغاز توجه محجوبی به طبیعت و گسترش نمود آن در آثار نقاشی این هنرمند از زمانی شکل گرفت که طراحی پارک‌های معروف شهر تهران همچون «ساعی» (که بانی ساخت آن کریم ساعی بود) و «ملت» را بر عهده داشت. محجوبی می‌گوید طراحی این پارک‌ها اهمیت نقش درختان‌ در زندگی انسان‌ها را برایش پررنگ‌تر کرد و به همین سبب هم در آثار هنری‌اش بیشتر به این موضوع پرداخت.


مهمترین عناصر آثار محجوبی «اسب» به عنوان سمبل انرژی و «درخت» به عنوان سمبل زندگی است و خودش معتقد است که انسان‌ها، زمین و طبیعت را به نابودی کشانده‌اند.

او که ۲۴ اردیبهشت سال ۱۳۰۹ در شهر لاهیجان به دنیا آمد، قرار است امسال و به مناسبت سالروز تولد ۹۱ سالگی خود، شاهد افتتاح سالنی به نام خود در باغ موزه نگارستان باشد. در واقع این سالن به همراه رونمایی از کتاب «عاشق درختان بهشت» روز شنبه (۲۵ اردیبهشت ماه) شاید مهمترین هدیه تولد امسال حسین محجوبی باشد. 

امیر سقراطی، هنرمند نقاش که پژوهش و نگارش دو کتاب «روزگار محجوب» و «عاشقان درختان بهشت» را برعهده داشته است، درباره این هنرمند پیشکسوت نوشته است: «حسین محجوبی نقاش عاشق و عارف، شناخته‌شده‌تر از آن است که نیاز به توضیح داشته باشد. سیمای او را می‌توان در نقاشی هایش یافت؛ نقاشی‌های چشم‌نواز، آرام و دلنشین، با تصاویری بدیع و زیبا از سرزمین مادری‌اش گیلان، با درختانی سر به فلک کشیده و خانه‌های گالی پوش و اسب‌های سفید.»

محجوبی درباره آثاری که خلق کرده است، به ایسنا می‌گوید: اعتقاد دارم معلم هر نقاش، در ابتدا خدا و طبیعت است و باید مایه اولیه را داشته باشد تا بعدها از آموزش‌های استادان بهره ببرد. من اولین تابلو رنگ روغنی که به صورت جدی کشیدم، نمایی از خیابان اصلی لاهیجان به اسم «خیابان چراغ برق» بود. حاشیه این خیابان را درختان تبریزی کهنسال پوشانده و معماری آن هم مربوط به دوران پهلوی اول بود.


این روزها البته محجوبی که اغلب در قرنطینه خانگی به سر می‌برد، همچنان مشغول خلق اثر است و شاید تلاش می‌کند با خلق آثاری هرچه سبزتر، آینده تیر و تار طبیعت تهران را فراموش کند. او با اعتقاد بر اینکه «تهران به صورت بی‌منطقی زشت شده است»، حال و روز پایتخت را اینگونه توصیف می‌کند که این روزها دیگر تهران از همه طرف بسته شده و در حال خفه شدن است. 

گزارش خطا
ارسال نظر
آخرین اخبار
جشن «ایران عزیز» هر شب میزبان حدود ۳۰ هزار مخاطب است
نغمه‌سرایی اقوام ایرانی به مناسبت ایام ولادت «رحمت للعالمین»
«ایران عزیز»؛ جشن همدلی و مهر- مهرداد شفق
«ایران عزیز» به حفظ وحدت اقوام کمک می‌کند/ تاکید بر نیاز جامعه به نشاط
«ایران عزیز» به بازگرداندن آرامش قبل از جنگ به خانواده‌ها کمک بسیاری می‌کند
نمایشگاه آثار انتزاعی «نفس چوب» در فرهنگسرای ارسباران
آیین نمادین ساخت قایق با هدف همراهی با کشتی‌های صمود
بهترین هنرمندان در جشن «ایران عزیز» جمع هستند
فراخوان جشنواره شعر خاوران منتشر شد
پخش «مسابقه بزرگ ۱۰۰» از ۱۹ شهریور در شبکه سه
آغاز اکران فیلمی درباره شهدای غواص در «هنر و تجربه»
جشن «ایران عزیز»؛ نماد وحدت در کثرت اقوام ایرانی
جشن بزرگ ایران عزیز با هدف نمایش وحدت اقوام در دریاچه شهدای خلیج فارس(چیتگر) در حال برگزاری است
مردم ما به شادی عمومی احتیاج دارند/ لزوم توسعه فضای کسب و کار اقوام ایرانی
«قلک گمشده» در کارگاه آیات و نشانه‌های کتابخانه علامه جعفری
نمایشگاه عکس «به رنگ طبیعت» در فرهنگسرای امید
شصت و نهمین نشست دورهمی بچه‌کتابخون‌ها با عنوان «ما زِ احسان خدا اخوان شدیم!»
یازدهمین نمایشگاه «ایران‌نوشت» از ۱۸ شهریور آغاز به کار می‌کند
چهارمین دوره جایزه ادبی شهید اندرزگو برگزیدگان خود را شناخت
صفحه اول روزنامه‌ها- سه‌شنبه ۱۸ شهریورماه ۱۴۰۴
نمایش و نقد فیلم «بیل را بکش» در فرهنگسرای ارسباران
اختتامیه هفتمین دوره جشنواره موسیقی الکترواکوستیک و نهمین دوره مسابقه «رضا کروریان» در فرهنگسرای ارسباران
تهران میزبان نغمه‌های وحدت/ حضور سفرا در جشن موسیقی اقوام
میثم درویشان‌پور: جشن ایران عزیز مثل یک دورهمی خانوادگی است
نشست تخصصی نقد و بررسی شعر و ترانه در فرهنگسرای سرو