ترنم مضراب عشق در لحظه لحظه عمرش به گوش می رسد ...

شهریور چه خوش یمن آغاز می شود ، آغازی که در  سال های بعد مشخص شد که از حضورش،  تاریخ ، فرهنگ ، هنر و موسیقی این مرز پر گهر، رنگ و بویی تازه یافت و مزین به نام "حسین علیزاده" شد.

آنچنان که این نام دیگر نام شخص نیست ، نام خاصی است که هرجا شنیده و دیده شود ، در بطن خود غرور و سربلندی موسیقی ارزشمندمان را در پی دارد .

برای رسیدن به این نام و نشان بهای گزافی پرداخت شده که از همت و سخت کوشی ایشان در طی بیش از پنج دهه ، تا دست و پنجه نرم کردن با بی مهری ها و ناملایماتی که در چند دهه اخیر گریبانگیر موسیقی ایران بوده ، هر دم عزمش را جزم تر  و اعتقادش را را سخت تر کرده  است ، گرفته، تا اوج عشقی که همیشه همراه او بوده و مشکلات فراوانی را از سر راه برداشته است.

به اعتقاد من ، او آنگونه که باید و شاید به آرمان‌هایش دست نیافته، که انجام این  مهم شرایط مساعد و پایدار اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را طلب می کند. اما شناخت صحیح او از شرایط نامناسب فضای موسیقی ایران  و مثبت اندیشی خاص او  برای راه گشایی و پیشبرد فعالیت های موسیقی، باعث شده  است که در تمام سالهای فعالیتش به موسیقیدانی پرکار که به موفقیت هایی ارزشمند، چشمگیر و استثنایی دست یافته است، تبدیل شود.

 علیزاده از جریان‌ساز ترین و تاثیرگذارترین موسیقیدانان عصر خود است و این مهم جز با شناخت و درک عمیق و ریشه ای از دانش و سنت های موسیقی ایران و نگاهی پویا، نوین، خلاقانه و روشنفکرانه به خصوصیات این موسیقی در اجرا و تولید آثار امکان پذیر نبوده است. جریان سازی این موسیقیدان ذر حوزه آموزش  تا آنجا پیش رفته  است که آثار و قطعات وی بخش جدایی ناپذیر برنامه آموزشی موسیقی ایران  در سازهای تار و سه تار شده است.

  در آستانه خجسته زادروز ایشان  لازم است اشاره‌ای داشته باشم به عدم توجه مراکز آموزشی آکادمیک و آزاد موسیقی به آموزش صحیح موسیقی ایرانی. نگاه مبتنی بر گذراندن واحدهای درسی، اخذ نمره قبولی و .... بدون توجه به پرورش خلاقیت و ساخت و ساز ذهنی و خلاقانه ی موسیقی توسط فراگیرندگان،  باعث شده است که جامعه موسیقی ایران تهی از  آزاد اندیشی، شهامت و شجاعت در ارائه آثار تجربی و نگاه خلاقانه در ارائه اثر شده و فراگیری و اجرای موسیقی محدود به حفظیاتی شود که هم در آموزش و هم در اجرا مورد استفاده است. 

به عبارت ساده تر مراکز آکادمیک موسیقی در تربیت هنرمندان تاثیر گذار ، جریان ساز و خلاق ناتوان هستند و لازم است که این موضوع با درایت ، بررسی های همه جانبه و برنامه ریزی خاص برای موسیقی ایرانی، مورد توجه قرار گیرد.

حسین علیزاده در کنار همه فعالیت های اجرایی ، کنسرت ها ، آلبوم ها ، تولید آثار آموزشی ، ساخت موسیقی فیلم و....... به عنوان یک حامی تمام عیار جریان های هنری و آزاد موسیقی و رویدادهای فرهنگی و همچنین در همه این سال‌ها به عنوان موسیقیدانی مبارز و منتقد،حضوری پرثمر داشته است.

هفتاد و یکمین زادروزش را  گرامی داشته با آرزوی سلامتی و طول عمر برای ایشان، قدردان حضور اندیشمندانه، ارزشمند و پر ثمرش در عرصه موسیقی ایران  هستیم.