به گزارش روابط عمومی فرهنگسرای اخلاق، زلیخا فکوری فر نویسنده "کتاب تل عزان" به نقل خاطراتی از لحظات ثبت این زندگی نامه داستانی پرداخت و گفت: شهید همواره شاهد و ناظر لحظه های این نگارش بوده اند و بیشتر اوقات، در خواب های صادقه همراهشان بوده است. وی از همراهی خانواده معظم شهید مخصوصا مادر بزرگوارشان خیلی تشکر کرد و گفت: علیرغم اینکه دو کتاب دیگر درباره این شهید والامقام نوشته شده بود اما من تصمیم گرفتم با نوشتن یک داستان تخیلی در موازات داستان واقعی و اصلی شهید نگاه متفاوتی ایجاد کنم و توجه مخاطب را جلب نمایم.
در ادامه، منیر محلوجی منتقد ادبی با اشاره به زاویه دید که " من راوی است" و با سیال ذهن ادغام شده گفت: شخصیت پردازی خوب است اما ما تصوری از قیافه ظاهری شخصیت ها نداریم . راوی که "رویا" نام دارد، درونگرا است و اغلب دچار سیال ذهن و مونولوگ گویی است. وی دائما با خودش و پسرش کشمکش دارد و سعی می کند با کدهایی که می دهد و با دانسته های ذهنی خواننده مسیر داستان را پیش ببرد.
وی در ادامه افزود: احساس برانگیزی اثر خوب است، اما عدم تعادل دیر آغاز می شود. اثر از تلخیص بخوبی استفاده کرده، اما راوی خیلی دیر خودش را معرفی می کند.
در ادامه مرضیه قلی زاده منتقد ادبی، انتخاب روایت داستان را بجا و هوشمندانه برشمرد. زیرا زاویه دید "من راوی" باعث همزادپنداری در خواننده می شود.
به گفته وی، راوی یک خانم نویسنده است که مدام درگیر کشمکش با خودش، اعتقاداتش، پسر و جامعه است. پرداخت داستان خوب است و تلخیص، توصیف و عمل داستانی به درستی به کار گرفته است. نکته جالب این است که پرش زمانی داستان کوتاه است و تمام داستان یعنی 134 صفحه در دو روز اتفاق افتاده است. استفاده از آرایه های ادبی و ضرب المثل ها در تمام داستان مشاهده می شود که غنای خوبی به اثر بخشیده، فکر اولیه نگارش کتاب بسیار خوب بوده است، در واقع نویسنده با نگارش داستان تعلیق بیشتری در خواننده ایجاد کرده و روش متداول خاطره نویسی را انجام نداده است. در این کتاب با چند داستان مواجهیم و نویسنده با سیال ذهن نویسی سعی می کند به همه آنها بپردازد. داستان شهید قدیر سرلک ، پسرش و خودش و برش هایی از حوادث کربلا را به نحو احسن در کنار هم چیده است. در پایان کتاب راوی در واگویه هایی که با خودش دارد، می گوید که شاهد مقصر منِ مادر هستم که قصه های امثال قدیر را برای پسرم نگفتم.
در بخش پایانی نشست، طاهره امینی جزه کارشناس ادبی ضمن جمع بندی مباحث گفت:
"تل عزان" کتاب تقابل هاست، کتاب کشمکش ها، کشمکش رویا و اشرف، کشمکش رضاها با قدیر ها، کشمکش مادران و دختران و کشمکش موج های مختلف سیاسی اجتماعی، نویسنده شجاعت به خرج می دهد و آدم ها را مقابل هم قرار می دهد اما قضاوت را به عهده مخاطب می گذارد. "تل عزان" فریاد نسلی است که جنگیدند اما دیده نشدند و شاید به خاطر کم کاری است که حق این عزیزان هم از بین رفت ."تل عزان" می گوید اگر کم و کاستی هست تقصیر قدیر ها نیست که آن ها خون دادند تا این کم و کسری ها نباشد. تعلیقش خوب است و اینکه نویسنده ابتکار به خرج داده و روایت محض ننوشته و داستانی متفاوت خلق کرده، باعث شده که کار تکراری نباشد و خاطره نگاری صرف نگردد و همین موضوع باعث می شود که این عزیزان بهتر دیده شوند. داستان هوشمندانه و با تداعی معانی پیش می رود و دو تا داستان اصلی و خیالی، خوب با هم چفت شده اند.
وی ادامه داد: ما توصیف های خوبی در اثر مخصوصا توصیف صحنه های تشییع جنازه شهید و صحنه های جنگ و توصیفات تولد قدیر داریم، تاثیر گذاری زیاد داستان آدمی را به فکر وا می دارد. جایی در کتاب گفته می شود اشرف شدن سخت است و واقعا اشرف شدن و اشرف ماندن سخت است چرا که کلا مادر بودن و اشرف مخلوقات شدن سخت است. پیرزن داستان هم انتخاب بسیار خوبی بود که پیر خردمند داستان است، مادر شهیدی است که نماد تمام وطن است و تمام داستان رویا را حمایت می کند، در نهایت داستان با رویکرد غیر مستقیم و تاثیر گذار تمام می شود و ما را در اندیشه جان فشانی قدیر ها نگه می دارد.
