نویسنده کتاب زیبایی نگارش در نویسندگی عنوان کرد:
ما برای درست نوشتن مسئول هستیم
رونمایی و معرفی کتاب« زیبایی نگارش در نویسندگی» نوشته عاطفه سهرابی با حضور مجتبی طیاری آشتیانی، داستان نویس و منتقد ادبی و علاقه مندان به حوزه کتاب و کتابخوانی روز دوشنبه 30 مردادماه ساعت 15:30 در کتابخانه گلستان برگزار شد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، در ابتدای این نشست، مجتبی طیاری آشتیانی داستان نویس و منتقد ادبی به عنوان کارشناس این نشست گفت:چاپ کتاب« زیبایی نگارش در نویسندگی» توسط انتشارات اَوِستای پارسیان و به قلم عاطفه سهرابی به این نوع نگاه به ادبیات، به یقین خوانندگان و به ویژه جوانان ما را با عظمت ادبیات، آشنا و راهنمایی می کند تا در حفظ و نگهبانی از زبان ملی و میراث گرانقدر نیاکان خویش کوشا باشند.
وی افزود : چگونه نوشتن و زیبایی نگارش، پیشا نوشتن است. چگونه سخن گفتن، پیشا نوشتن است. کتابی که می خوانید، تلنگریست به نسل نوی امروز که گاهی خوب سخن نمی گوید؛ به زبان مادری اعتقاد کمتری دارد و این نویسنده را می آزارد که دست به قلم می شود و می نویسد.
سپس نویسنده کتاب، عاطفه سهرابی ادامه داد: انگیزه نوشتن این کتاب به دوره کرونا و جلسات «دوشنبه های داستانی» فرهنگسرای گلستان بر میگردد. کتاب «زیبایی نگارش در نویسندگی» اصول مهم و کاربردی نگارش و ویرایش را به صورت خلاصه و با زبانی ساده و روان با ذکر مثال های متعدد یادگیری این اصول برای خواننده توضیح داده است.
این اثر نتیجه جمع آوری نکاتی است که خود در کارگاه های آموزشی و با مطالعه کتاب های این حوزه مانند: "نکته های ویرایش" و "فرهنگ سخن" آموخته ام و ماحصل این فراگیری میانبری است برای تسلط بر درست نویسی.
وی گفت: یک نویسنده در حین نوشتن باید بیشتر به خلاقیت، پردازش و آفرینش نوشته های خود توجه کند نه به ویرایش اما بعد از پایان کار، باید نوشته اش را به صورت، ساده، روان، منظم، یکدست و ساختار دستوری اصلاح کند. در نتیجه احساس کردم جای یک کتاب در این زمینه خالیست.
سهرابی ادامه داد: جویده و شکسته نویسی، خوبی ها و بدی هایی دارد و موافق ها و مخالفانی؛ بعضی ها که بیشتر گرایش سنتی دارند بطور کل با آن مخالف و معتقدند که به هیچ وجه نباید حتی پیام های شخصی روزمره را شکسته و عامیانه بنویسیم زیرا این کار، تیشه به ریشه ادبیات مان است. برعکس برخی که امروزی تر هستند، آنرا به رسمیت می شناسند و حتی گاهی به افراط دچار می شوند.
شکسته نویسی بی گمان لازمه بخشی از ارتباط های نوشتاری امروز است و اِنکار آن راه به جایی نمی برد که هیچ بلکه حتی روش درست آنرا نیز می توان آموزش داد. آنچه به نوشتارمان آسیب می زند، آمیخته نویسی است؛ درآمیختن شکسته و ناشکسته.
برای خوب نویسی و تنوع بخشیدن به نوشته، مطالعه نوشته های پر مایه و گنجینه واژگانی گسترده تری لازم است در ذهن و یاد داشته باشیم به عنوان مثال این بریده متن که با چیره دستی و در کمال استادی به قلم محمود صناعی در کتاب "آزادی و تربیت" نشر امیر کبیر تهران، نوشته شده است: " وقتی تمدن بشر با شتر طی طریق می کرد، ما هم با شتر می رفتیم. وقتی تمدن، شتر را به گاری تبدیل کرد، ما همچنان با شتر می رفتیم. وقتی قطار و راه آهن جای شتر را گرفت ما همچنان شترسوار ماندیم و امروز که تمدن با هواپیما طی مسافت می کند ما همچنان به شتر سواری مشغولیم ..".
گزارش خطا
پسندها:
۰
ارسال نظر
آخرین اخبار