خودباوری در پرتو خداباوری راهی برای افزایش اعتماد به‌نفس است

مهدوی در نشست «بچه‌های رستا» با بیان اینکه برای اعتماد به نفس راه‌هایی وجود دارد که انسان با پیمودن آنها، در این مسیر به موفقیت دست خواهد یافت، گفت: خودباوری در پرتو خداباوری از جمله این راه‌ها است. برای اعتماد به‌نفس انسان باید در همه کارها بر خداوند توکل کند و از او یاری بجوید. کسی که بر او توکل دارد، هرگز یأس و نومیدی به خود راه نمی‌دهد زیرا تکیه او برکسی است که قادر بی‌نهایت و شکست‌ناپذیر است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر؛ هشتمین جلسه از سلسله نشست‌های گفتگو محور ویژه نوجوانان روز دوشنبه ۲۰ آذرماه با حضور دکتر مهدوی در سالن چشمه فرهنگسرای اشراق برگزار شد.

مهدوی در این نشست که با عنوان «خودباوری و خوداتکایی» برگزار شده بود بیان کرد: یکی از رموز موفقیت هر فردی در زندگی، داشتن روحیه خودباوری و اعتماد به‌نفس است. اعتماد به نفس به معنای خوداتکایی و نقطه مقابل آن، اعتماد به دیگران است.

وی با بیان اینکه کسی که اعتماد به نفس نداشته باشد، زبون، بیچاره و ناتوان است افزود: این فرد نمی‌تواند از امکانات و استعدادهای درونی خود بهره‌برداری کند. از دست دادن اعتماد به نفس موجب فلج شدن فکر و تخدیر روح انسان می‌شود. فرد خودباخته و فاقد اعتماد به نفس، همیشه از خود مأیوس و به دیگران متکی است. او در زندگی، پیشرفت چندانی نخواهد کرد و همواره سایه ناتوانی و شکست بر زندگی‌اش حکم فرما خواهد بود.

مهدوی تصریح کرد: مردان بزرگ تاریخ با دریافت این نکته، در همان اوان جوانی، ارزش خود را یافتند و توانایی‌های درونی خویش را کشف کردند و با اتکا و اعتماد به همین توانایی‌ها راه پیروزی را سریع‌تر پیمودند. خودباوری به عنوان یک مقوله بنیادی و زیربنایی نقش مهمی در معنا دادن به فردیت و اجتماعی بودن اعضای یک جامعه دارد.

این کارشناس بیان کرد: بر مبنای خودباوری است که هر جامعه‌ای می‌تواند به ارزش‌ها و اخلاقیات خود جلوه دهد و در راستای پیشرفت و ترقی و موفقیت گام‌های بلندی بردارد. بر این اساس، هر فردی باید در جهت تقویت خودباوری خویشتن و دیگران بکوشد.

وی با بیان اینکه برای اعتماد به نفس راه‌هایی وجود دارد که انسان با پیمودن آنها، در این مسیر به موفقیت دست خواهد یافت، در این‌باره توضیح داد: خودباوری در پرتو خداباوری از جمله این راه‌ها است. برای اعتماد به‌نفس انسان باید در همه کارها بر خداوند توکل کند و از او یاری بجوید. کسی که بر او توکل دارد، هرگز یأس و نومیدی به خود راه نمی‌دهد زیرا تکیه او برکسی است که قادر بی‌نهایت و شکست‌ناپذیر است.

او اضافه کرد: توکل به خدا، انسان را از انواع وابستگی‌ها که سرچشمه ذلت و بردگی است، نجات می‌بخشد. توکل به خدا موجب باورمند شدن شخص به خویش می‌شود و به مسیر، ایمان پیدا می‌کند و چنان اعتماد به نفس می‌یابد که برای وصول به توفیقات بالا و والا، به ایثار و پشتکار عظیمی دست می‌زند زیرا محصول اعتماد به نفس بالا، پشتکار بالاست و در این زمینه، خداوند را اصل همه چیز می‌داند. در سایه توکل به خداوند است که آدمی دارای اعتماد به نفس بالا می‌شود و به سرچشمه فیض الهی اتصال می‌یابد و پشتکار و توانایی‌های او در تصور نمی‌گنجد.

وی با اشاره به اینکه یکی دیگر از راه‌های رسیدن به خوداتکایی و خودباوری، دوری از سستی و تنبلی، بی‌حوصلگی و سهل‌انگاری در کارهاست اظهار کرد: سستی و تنبلی نتیجه‌ای جز سرخوردگی و باختن اعتماد به نفس ندارد. کسی که در امر دنیای خود بی‌رغبت و تنبل باشد، در امر آخرت و امور معنوی رغبتش کمتر است زیرا غالباً کسی که برای دنیا کار می‌کند و زحمت می‌کشد، نتیجه‌اش یا نقد یا به فاصله کمی به او داده می‌شود، بر خلاف شخصی که برای سفر آخرت خویش عبادت می‌کند که خداوند مزد عبادت او را ذخیره آخرتش قرار می‌دهد و در عوض، از نعمت‌های بی‌پایان آخرت و بهشت جاوید بهره‌مند می‌سازد.

این کارشناس تاکید کرد: سعی کنید گرفتار افراد خودباخته و پوچگرا نشوید، حتی وقتی یک دوست با شما از غم‌هایش صحبت می‌کند، باید مراقب روحیه خودتان باشید و با روحیه خوبی با او روبه‌رو شوید تا شما نیز چون او افسرده و نگران نشوید. زیرا وجود هر انسانی جلوه‌گاه احساسات و ویژگی‌های متعددی از قبیل کینه، نفرت، خشم، حسادت، تنبلی، ملاحظه‌کاری، استقامت و .... است.

وی افزود: در آن لحظه شما باید تشخیص دهید که در چه موقعیتی قرار دارید و در این صورت خواهید توانست بهترین روش برخورد با دوستتان را پیدا کنید. انسان در هر موقعیتی می‌تواند درک کند که کدام ویژگی و احساس خود را باید به کار گیرد. همچنین شخصی که به همه چیز، نگاهی همراه با پذیرش معقول و منطقی دارد، به دوره شکوفایی خود سرعت خواهد بخشید.

مهدوی در پایان صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: انسانی که نخستین اندیشه‌‌اش غرقه‌شدن در لذایذ حیوانی است، نه می‌تواند به روشنی بیندیشد و روی اصول صحیح، برنامه‌ریزی کند و نه می‌تواند به اعتماد به نفس برسد. او حتی نمی‌تواند به کمترین گنج‌های نهفته درونش دست یابد و آنها را بپروراند. او در هر کاری با شکست و ناکامی ‌رو به رو می‌شود. اگر انسان، اندیشه‌هایش را متعالی نکند، نمی‌تواند در موضعی قرار گیرد که امور را در اختیار بگیرد و مسئولیت‌های جدی بپذیرد.

گزارش خطا

پسندها:

اشتراک گذاری

فیسبوک سروش واتس‌اپ لینکدین توییتر تلگرام

ارسال نظر