لوحموسوی:
والدین به جای عارضهیابی، استعداد فرزندان خود را کشف کنند
لوحموسوی معتقد است: نقش والدین در استعدادیابی کودکان و در نهایت موفقیت آنها غیرقابل انکار است. خانواده به عنوان اولین محیط رشد کودک و والدین به عنوان بزرگترین و اصلیترین حامیان کودک، با اهمیتترین نقش را در استعدادیابی کودکان دارند. پدر و مادر به جای عارضهیابی در فرزندان خود باید استعداد آنها را کشف و به فرزند خود در این راه کمک کنند. عارضهیابی و درمان مشکلات روانی در تخصص پدر و مادر نیست و حق دخالت در آن را ندارند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر؛ لوحموسوی نویسنده، پژوهشگر و روانشناس بالینی در نشست شگفتانه مادر و دختری که در فرهنگسرای اشراق برگزار شده بود در ابتدای صحبتهای خود بیان کرد: در ۱۷ سالی که با هزاران نوجوان در جلسات رواندرمانی برخورد داشتم دو اختلال رایج را مشاهده کردم. اولی اضطراب و استرس و دومی هم افسردگی است. تقریبا میتوان گفت ریشه بسیاری از اختلالات روانی، اضطراب و افسردگی است.
وی ادامه داد: با کسانی که با دو اختلال اضطراب و افسردگی مواجه بودم متوجه نقطه عطف مشترکی بین آنها شدم که در افراد با سلامت روانی این خصوصیت وجود نداشت. افراد دارای این اختلالات در مراحل رشد خود نتوانستهاند استعداد ویژه خود را کشف و در آن زمینه فعالیت کنند.
این روانشناس با تاکید بر اهمیت استعدادیابی کودکان تصریح کرد: کودکانی که در مسیر استعدادهایشان قدم میگذارند، به دلیل هموار بودن مسیر و سریعتر طی کردن راه رشد، کمتر دچار ناکامی و نارضایتی میشوند. به همین دلیل نسبت به سایر همسالان خود زودتر به موفقیت و رضایت دست پیدا میکنند. کودکانی که در دوران کودکی استعدادیابی میشوند و در همان مسیر گام برمیدارند، در آینده بیشترین میزان رضایت از شغل و زندگی را دارند.
وی تاکید کرد: سالهای اولیهی زندگی کودکان در شکل دادن به آینده آنها بسیار مهم است. با این حساب، استعدادیابی مسئله بسیار مهمی است که متاسفانه هنوز چندان که باید به آن اهمیت داده نمیشود. در نتیجه بسیاری از افراد در رشتهای درس میخوانند که دوست ندارند و شغلی که به آن علاقه ندارند را سالها ادامه میدهند، در اکثر اوقات هم بدون توسعه فردی، پیشرفت شغلی و با روحیه پایین به یک شغل ادامه میدهند. کشف و پرورش استعدادهای کودکان بهعنوان یک وظیفه مهم والدین و مربیان محسوب میشود. استعدادیابی در سنین پایین به کودکان این فرصت را میدهد که منحصربهفرد و موفق باشند و بتوانند توانمندیهای خود را بهبود ببخشند.
لوحموسوی با بیان اینکه گاردنر یکی از روانشناسانی بود که عقیده داشت هوش انسان دارای جنبههای مختلف است و والدین میتوانند با شناخت این جنبهها به کشف استعداد کودکان خود کمک کنند اظهار کرد: او عقیده داشت که ممکن است انسان در یک جنبه از هوش دارای استعداد بالایی باشد و در جنبه دیگری از هوش ضعیف عمل کند. در واقع گاردنر مخالف لیبل زدن انسانها به عنوان باهوش یا کم هوش بود. طبق نظریه گاردنر، انسانها دارای ۹ جنبه از هوش به نام هوش دیداری فضایی، موسیقیایی، منطقی ریاضی، کلامی زبانی، بدنی حرکتی، درون فردی، میان فردی، وجودی، کلامی و طبیعتگرا هستند.
نویسنده کتاب «اسم رمز علی بابا» با اشاره به اینکه استعداد کشفکردنی است و بعد پرورش دادنی عنوان کرد: استعدادیابی میتواند اهمیت بسیار زیادی در آینده افراد داشته باشد. اما مسئله خیلی مهم این است که هر چه این استعدادیابی زودتر انجام گیرد، مطمئنا فرد میتواند سریعتر از دیگران مدارج موفقیت را طی نماید و وقت و انرژی خود را بیهوده تلف نکند.
لوحموسوی همچنین گفت: استعداد با هویت آدمی مرتبط است. هویت به این معنی است که من چه کسی هستم و استعداد یعنی تواناییهای من چیست و من چه کاری میتوانم انجام دهم که هیچکس قادر به انجام آن نیست. هرکسی در دنیا کاری میتواند بکند که هیچکس دیگری از عهده آن برنمیآید. این صحبت کاملا علمی است و همانند اثر انگشت، کدهای ژنتیکی هرکسی با دیگری متفاوت است. نکته این است که چینش کدهای ژنتیکی از یک سمت باعث ایجاد اختلالات گوناگون میشود و از طرف دیگر باعث استعدادهای خاصی در هر فرد میشود که مختص همان فرد است.
نویسنده کتاب《مدیریت نبوغ》تصریح کرد: مولانا در بیتی به زیبایی این نکته را بیان کرده که هر شخص استعداد خاصی در زمینه مربوط به خود دارد. او میگوید: هر کسی را بهر کاری ساختند / مهر او را در دلش انداختند. هر فرد در زندگی خود باید استعداد ویژه خود را کشف و پرورش دهد. این مهم به قدری اهمیت دارد که باعث جلوگیری از بروز اختلالات روانی در فرد شده و سلامت روانی فرد را در صورت تحقق استعداد به دنبال دارد.
لوحموسوی تاکید کرد: موضوع استعدایابی و اختلالات روانی ارتباط معکوسی با یکدیگر دارند. هرچقدر استعداد فرد بیشتر رشد پیدا کند، سلامت روانی وی بیشتر میشود و اختلالات روانی در فرد کمتر ظاهر میشود. هویت سالم هویتی است که از دیگران متمایز است و فرد استعداد خاص خود را پیدا و رشد داده است. برخی افراد تا سنین بالا قادر به کشف استعداد خاص خود نیستند. اهمیت این موضوع در این است که پدر و مادر به کشف استعداد فرزندان خود در سنین پایین توجه بیشتری نشان دهند و متوجه این باشند که کودکانی که زودتر استعداد خود را کشف میکنند در آینده سلامت روانی بالاتری دارند. بخش بزرگی از تربیت فرزندان منوط به کشف استعداد آنها است.
لوحموسوی خاطرنشان کرد: نقش والدین در استعدادیابی کودکان و در نهایت موفقیت آنها غیرقابل انکار است. خانواده به عنوان اولین محیط رشد کودک و والدین به عنوان بزرگترین و اصلیترین حامیان کودک، با اهمیتترین نقش را در استعدادیابی کودکان دارند. پدر و مادر به جای عارضهیابی و مشکلات رفتاری فرزندان خود باید استعداد آنها را کشف و به فرزند خود در این راه کمک کنند. والدین حتما به یاد داشته باشند که کشف اختلالات روانی فرزندان و درمان آن وظیفه روانشناس یا روانپزشک است و کشف و پرورش استعداد آنها وظیفه خودشان.
گزارش خطا
پسندها:
۰
ارسال نظر
آخرین اخبار