به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، نویسنده دراین کتاب به مهاجرت معکوس ومسایل زیست محیطی و ارتباطات متافیزیکی آدمها پرداخته به طوریکه شخصیتهای داستان هر کدام در جزیرههای کوچک خود- جزیره های کوچکی که خود برای خود ساخته اند یا به جبر پاندمی عمومی دچارش شدهاند به زیست خود ادامه می دهند اما همه به نوعی نیازمند ارتباط دوباره،بازگشت به بهشت گمشده ی خود و بیرون آمدن ازلاک تنهایی خودند.
در بخشی از این کتاب آمده است:«اگر از مردم بپرسی عشق چه رنگی است، بیدرنگ میگویند قرمز اما کسانی که عمری با رنگها کار کردهاند و گرما و انرژی رنگها را میشناسند، میدانند عشق رنگ عوض میکند. اولش سبز است، یک سبز آرامبخش دلخواه وقتی گولش را خوردی رنگ عوض میکند میشود قرمز پر ازهیجان و دلهره، حتی گاهی خشم اما اگر ثابتقدم بودی وهمهی اینها را تحمل کردی تازه رنگ اصلیش را میبینی. سفید. کاملترین و دربرگیرندهترین رنگها که همهی رنگها را در دلش جای میدهد.عشق همیشه قشنگ است، اگرمال خودت باشد، اگر سهم تو باشد.»
«جزیره کوچک من» سومین رمان نیلوفر کاظمی است و جزیره آدمهاییست که می خواهند رهایش کنند و برگردند به دل قبیله شان.