نشست تخصصی نگاهی به موسیقی فیلم‌های «سِر ادوارد اِلگار» در فرهنگسرای ارسباران
نشست تخصصی نگاهی به موسیقی فیلم‌های «سِر ادوارد اِلگار» (بزرگترین آهنگساز رومانتیک انگلستان) با حضور نصرالله داوودی در فرهنگسرای ارسباران برگزار می‌شود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، چهارمین نشست از سلسله نشست‌های موسیقی فیلم با نگاهی به زندگی و موسیقی فیلم‌های «سِر ادوارد اِلگار» (بزرگترین آهنگساز رومانتیک انگلستان)، با حضور نصرالله داوودی آهنگساز، مترجم و منتقد موسیقی، روز پنجشنبه ۲۴ مهرماه ساعت ۱۸ در فرهنگسرای ارسباران برگزار می‌شود.
سر ادوارد ویلیام الگار آهنگساز انگلیسی بود که بسیاری از آثارش وارد رپرتوار کنسرت‌های کلاسیک بریتانیایی و بین‌المللی شده‌اند. از جمله شناخته‌شده‌ترین آثار او می‌توان به آثار ارکسترال از جمله واریاسیون‌های انیگما، مارش‌های پمپ و سیکومستنس، کنسرتو‌هایی برای ویولن و ویولنسل و دو سمفونی اشاره کرد. او همچنین آثار کرال، از جمله رویای جرونتیوس، موسیقی مجلسی و ترانه‌ها را ساخت. او در سال ۱۹۲۴ به عنوان استاد موسیقی پادشاه منصوب شد.
اگرچه الگار اغلب به عنوان یک آهنگساز معمولاً انگلیسی شناخته می‌شود، اما بیشتر تأثیرات موسیقی او نه از انگلستان، بلکه از اروپای قاره‌ای بود. او خود را نه تنها از نظر موسیقی، بلکه از نظر اجتماعی نیز بیگانه می‌دانست. در محافل موسیقی تحت سلطه دانشگاهیان، او یک آهنگساز خودآموخته بود. در بریتانیای پروتستان، کاتولیک رومی او در برخی محافل با سوءظن نگریسته می‌شد؛ و در جامعه طبقاتی بریتانیای ویکتوریایی و ادواردی، او حتی پس از به رسمیت شناخته شدن، نسبت به ریشه‌های فروتنانه‌اش بسیار حساس بود. با این وجود، او با دختر یک افسر ارشد ارتش بریتانیا ازدواج کرد. او از نظر موسیقی و اجتماعی الهام‌بخش او بود، اما او تا چهل سالگی برای رسیدن به موفقیت تلاش می‌کرد، تا اینکه پس از مجموعه‌ای از آثار نسبتاً موفق، «واریاسیون‌های انیگما» (۱۸۹۹) او بلافاصله در بریتانیا و خارج از کشور محبوب شد. او پس از «واریاسیون‌ها» یک اثر کرال به نام «رویای جرونتیوس» (۱۹۰۰) ساخت که بر اساس متنی کاتولیک رومی بود و باعث ایجاد نگرانی‌هایی در نهاد آنگلیکان در بریتانیا شد، اما این اثر به یک اثر اصلی رپرتوار در بریتانیا و جا‌های دیگر تبدیل شد و همچنان باقی مانده است. آثار کرال مذهبی کامل بعدی او با استقبال خوبی رو‌به‌رو شدند، اما وارد رپرتوار منظم نشدند.
الگار در دهه پنجاه زندگی خود یک سمفونی و یک کنسرتو ویولن ساخت که بسیار موفق بودند. سمفونی دوم و کنسرتو ویولنسل او بلافاصله محبوبیت عمومی پیدا نکردند و سال‌ها طول کشید تا جایگاه ثابتی در رپرتوار کنسرت ارکستر‌های بریتانیا پیدا کنند. موسیقی الگار در سال‌های پایانی عمرش، عمدتاً برای مخاطبان بریتانیایی جذاب به نظر می‌رسید. ارزش آثار او برای یک نسل پس از مرگش پایین ماند. در دهه ۱۹۶۰، با کمک ضبط‌های جدید آثارش، این آثار به طور قابل توجهی احیا شدند. برخی از آثار او در سال‌های اخیر دوباره در سطح بین‌المللی مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما موسیقی او همچنان بیشتر در بریتانیا پخش می‌شود تا جا‌های دیگر.
الگار به عنوان اولین آهنگسازی توصیف شده است که گرامافون را جدی گرفت. بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۲۵، او مجموعه‌ای از ضبط‌های آکوستیک آثار خود را رهبری کرد. معرفی میکروفون سیم‌پیچ متحرک در سال ۱۹۲۳، بازتولید صدا را بسیار دقیق‌تر کرد و الگار ضبط‌های جدیدی از اکثر آثار اصلی ارکسترال خود و گزیده‌هایی از «رویای گرونتیوس» انجام داد. سرانجام الگار پس از رسیدن به شهرت بین المللی و در اوج شکوه در ۲۳ فوریه ۱۹۳۴ در منزل شخصی اش در زادگاهش درگذشت.
در این نشست نصرالله داوودی (آهنگساز، مترجم و منتقد موسیقی) ضمن پخش نمونه‌هایی از موسیقی‌های ساخته سِر ادوارد اِلگار، سبک منحصر‌به‌فرد این آهنگساز مورد تحلیل و بررسی قرار خواهد گرفت.
علاقمندان برای حضور رایگان در این نشست به فرهنگسرای ارسباران در خیابان شریعتی، بالاتر از پل سیدخندان، خیابان جلفا مراجعه کنند و برای دریافت اطلاعات بیشتر با شماره‌های ۲۰- ۲۲۸۷۲۸۱۸ تماس بگیرید.