اعتراض معصومه ابتکار به «ماه عسل»/در کجا پیشکش «انسان» جایز است؟
معصومه ابتکار گفت: «ماه عسل»راه را به خطا رفت چرا که در مواجهه با زوجی که از داشتن فرزندی محروم بودند، به جای برخورد عقلانی و اخلاقی، فقط به تسکین آنی درد پرداخت و کودکی را به ایشان پیشکش کرد!اما این در شأن «انسان» و آن «کودک پیشکش شده» نبود.
به گزارش شهر متن نامه اعتراضی معصومه ابتکار به نقل از سایت شخصی ایشان به این شرح است:
در پی برنامه ماه عسل شبکه سه که در تاریخ 30 تیر از سیمای جمهوری اسلامی پخش شد، ما مسئولین، جمعی از داوطلبین و گروه جوانان بنیاد کبری (س) لازم دیدیم طی بیانیه‌ای نسبت به اقدام صورت گرفته در این برنامه مراتب اعتراض خود را اعلام کنیم. زیرا با در نظر گرفتن تمامی وجوه، نمی‌توان بر نابخردی و بی‌اخلاقی نمایش داده شده چشم بست و با یک توجیه ِحداقلی ِعامه‌پسند سر کبک ِعقل و عاطفه را در برف جهل و ندانستن فرو برد.
برنامه «ماه عسل» که بناست پیش از افطار، جان روزه‌دار را از معنویت و عقلانیت سرشار کند تا ضعف و کاستی بدنی حاصل از روزه جبران شود و قرار است به عنوان یکی از پربیننده‌ترین افطارانه‌های سیما، عطر خدا را به خانه مردم ببرد، راه را به خطا رفت و در حق «انسان» کوتاهی کرد. چرا که در مواجهه با زوجی که از داشتن فرزندی محروم بودند، به جای برخورد عقلانی و اخلاقی، فقط به تسکین آنی درد پرداخت و کودکی را به ایشان پیشکش کرد!
اما این در شأن «انسان» و آن «کودک پیشکش شده» نبود. در حالی که خداوند 27 بار با احترام از یتیم در قرآن کریم نام می‌برد و حقوق او را محفوظ می‌دارد، چنین نحوه برخوردی نمی‌تواند الگو و سرمشقی مناسب برای مردم در حمایت از ایتام و کودکان بی‌سرپرست باشد. گویی شخص این کودک اصلا مهم نیست. کودکی که این چنین هدیه می‌شود مهم نیست که از انبار صدا و سیما و از اموال آن سازمان باشد یا از بازار او را تهیه کرده باشند. بلکه مهم این است که حضورش فقط اشک مخاطب را در آورد!
به راستی امروزه چگونه و در کجا پیشکش «انسان» جایز شمرده می‌شود که تهیه‌کنندگان برنامه از آن بهره برده و خود را مجاز به این کار دانسته‌اند.
همچنین در بخش دیگری از این برنامه، چهره کودکی که سرپرستی وی توسط خانواده‌ای تقبل شده را به راحتی نمایش دادند و با خود نیندیشیدند که او در آینده وقتی به مدرسه می‌رود، ازدواج می‌کند یا در قالب فعالیت‌های مختلف به جامعه پا می‌گذارد، آیا می‌خواهد اینگونه شناخته شود؟ آیا می‌خواهد همه بدانند زندگی او را خانواده‌ای تقبل کرده‌اند و خبری از خانواده اصلی‌اش ندارد؟
آیا تنها وظیفه دست اندرکاران سیما پر کردن کنداکتورهاست؟ پس مسئولیت حفظ کرامت انسان‌ها در هر دو سوی دوربین بر عده کیست؟ مسئول گرامی‌داشت خردورزی و اخلاق در تهیه برنامه‌ها بر عهده کدامین رسانه است؟
به هر روی، آنچه که در «ماه عسل» رخ داد هم سیمای شبکه سه را نازیبا کرد و هم شأن انسانی کودکان را به ناکجا بُرد و هم دل مخاطبین را افسرد. امید است این حرکت مورد بازبینی و تصحیح قرار گرفته و رسانه ملی بداند بیش از همه مسئول حفظ کرامت انسان است، که اگر نباشد تلاش شبانه‌روزی‌اش به هیچ کار نمی‌آید.