توضیحات خانم‌مسئول درباره زندگی در کاخ

به گزارش شهر، آتوسا مومنی معاون سابق سازمان میراث فرهنگی درباره انتشار خبری مبنی بر سکونت وی در یکی از خانه های تاریخی کاخ سعدآباد گفت: فرزند من هیچ وقت این خانه ای را که می گویند تاریخی است ندیده و من اکنون در میدان صادقیه خانه ای را اجاره کرده ام.


وی گفت: من مجوز داشتم چون استانداری شیراز پس از انتقال معاونت میراث فرهنگی به استان فارس حکم تخلیه خانه های کارمندان میراث را داده بود و من از رئیس سازمان میراث فرهنگی وقت خواسته بودم که اسباب و وسایلم را به ساختمانی در سازمان منتقل شود.


معاون سابق میراث فرهنگی  گفت: این مکان یکی از خانه های سازمانی متعلق به نگهبانان بوده و با توجه به اینکه من از استان قزوین به سازمان میراث فرهنگی آمده ام شرط داشتن مسکن گذاشتم و مسئولان وقت نیز تعهدشان را هنگام انتقال معاونت فرهنگی به شیراز اجرا کردم اما زمانیکه این خانه ها تخلیه شد و به تهران برگشتیم گفتم شما قبول کرده بودیم که خانه ای به من بدهید اما این کار انجام نشد در این میان از آقای ملک زاده خواستم ساختمانی را به من بدهد که از آن به عنوان انبار وسایل استفاده کنم.


مومنی گفت: آیا خیلی زیاد است که یک کارمند میراث فرهنگی بخواهد در خانه ای که قابل سکونت نیست اسباب خود را برای مدتی در آنجا بگذارد؟ از زمانی که حکم معاونت میراث فرهنگی را تحول داده ام به شهرستان رفتم و یکی دو بار به این خانه سر زدم که ببینم آیا اسبابم سر جایش است یا نه.


وی افزود: حتی ماشین اداری را در آنجا پارک کردم و رفتم اینکه در این خانه روشویی نصب کرده ام تجهیز خانه با پول سازمان میراث فرهنگی است؟ من حتی پرده های خانه را ترمیم و نصب کردم چون آن خانه به صورت کامل تخلیه شده بود و حتی روشویی های خانه هم سر جایش نبود و در شرایطی که این خانه برق و گاز نداشت نمی توانستم در آنجا سکونت کنم بنابراین از آن تنها به عنوان انبار استفاده کردم.


معاون سابق میراث فرهنگی افزود: آقای نجفی وقتی از این موضوع مطلع شد گفت که بهتر است خانه را تخلیه کنی من هم گفتم چشم. یک زمانی به دستور رئیس میراث فرهنگی وسایلم را در این خانه گذاشتم و بار دیگر به دستور رئیس سازمان میراث فرهنگی این وسایل را بر می دارم این در حالی بود که به عنوان معاون میراث فرهنگی می توانستم ودیعه مسکن بگیرم اما این کار را نکردم و گفتم این ودیعه را صرف مرمت خانه های تاریخی کنید.


مومنی گفت: این خانه برای زندگی امنیت نداشت و هرگز تصمیم نگرفتم آنجا زندگی کنم چون دختر جوان دارم و آنجا از لحاظ امنیتی  نامطمئن بود.


وی ادامه داد: از اینکه هزینه ودیعه مسکن یک مدیر را صرف مرمت یک بنا با سه واحد مسکونی مجزا که حدودا 300 متر مربع (هر واحد 100 متر مربع) زیربنا و یک نگهبانی کرده ام مفتخرم.


مومنی در پایان خاطرنشان کرد: این بنا هرگز قابلیت بهره برداری به عنوان موزه را نداشته اما می تواندبه عنوان مهمانسرا مورد استفاده قرار گیرد.